Soul City

Chapter 2 ( Soul City )

"Take my arm.It's time to go now."

Okay. Hoo. This is it. Huminga ako ng malalim at tinanggap na afterlife na ang pupuntahan ko. HAYY. AFTERLIFE GODDAMN IT.

Okay Margaux, breathe.

Then i took his arm.

"ZING" may kung anong tumunog before kami makaalis.

At

" H-HOO-OOOOOOOYYYYYYYY T-TEKAAA L-LAAANGGGGGG!!! "

WHAT THE HECK! DI NAMAN AKO ININFORM NG TAONG TO--oops KALULUWANG TO NA MAGMAMALA-FLASH PALA KAMI SA TRAVEL! NAKALUTANG PA KAMI! NAKAKAHILO AH! KAYA PALA SINABI NIYANG  "TAKE MY ARM"  KASI SOBRANG BILIS. HAY NAKO.MAPAPATAY KO TO. ( ay patay na nga pala)  DOUBLE DEAD! GRR!

Feeling ko kung buhay pa ko nagkanda suka suka na ko. Err.

And we stopped.Dahan dahan kaming bumaba. FINALLY.

" PFFT- HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! "

Ayan.na.naman.yung.tawa.niya.

"WHAT?!" pagalit kong sabi

"Your expression is priceless pfft-HHAHAHAHAHAHAHHAHA"

"Whatever. Stop that nakakairita ka."

"Okay okay chill HAHAHA"

"So. ARE WE HERE NOW?!"

"Easy Margaux your voice gonna rip out my eardrums" he said calmly. With matching takip pa ng tenga niya. Arg.

" And now, were on the main entrance of the Soul City."

"Soul city?"

Wait--ang lambot ng inaapakan ko.Parang unan?Tumingin ako sa baba kung saan kami umaapak. Sa ulap lang pala.

Teka.

SA ULAP?! Ghad i cant believe this! Teka main entrance? Eto na yon? Nasa ulap kami jusko saan naman yung entrance na yon?

"In the count of three, i say we jump."

"JUMP?!" Nanlalaki na mata ko sa mga nangyayari na yon.Ghad di ko naman alam na ganto pala sa afterlife at pansin ko lang ah kanina pa ko sumisigaw. Kasi naman.

"1"

"T-teka wait G-grey t-teka--"

"2"

Oh god. Di pa ko ready. Baka mahulog lang ako sa lupa! Hay.

Naalala ko yung pagkalampa ko, at yung last memory ko with my family..yung nagtawanan at nag-apiran sila..dahil..nadapa ako.

"3"

Goodbye Margaux. Huhu.

"JUMP!"

Tumalon kami. Kala ko di ko keri. Imagine nakapikit pa ako habang tumatalon.

"POK" Tunog ng mga paa naming sumalubong sa lupang inaapakan namin ngayon.

Hay jusko salamat buti nalang di ako inatake ng pag-kalampa ko at baka pagtawanan lang ako ng Grey na yon.

"Woah." Tanging nasambit ng madaldal kong bibig. Napatingin naman ako sa gulat kay Grey, na nakangisi ngayon. Arg i hate his grin.

I am standing infront of a goddamn castle.

"Well what do you expect? Dark rooms, horrible surroundings?" He asked na may pagka mayabang na tono

The castle is dashing in its gold painted walls, its shining! The garden is well landscaped, there are birds flying by groups, ANG GANDA NILA! Sa part ng huge garden, there are animals. Dogs, cats and many more! There are people chattering, may mga batang naglalaro. They seem to be so happy. Like this is the most perfect place for them.

Hmm I wonder..

"Grey, yung mga animals and mga tao na yon, are they alive?"

"Yes"

"WHAT?!"

Hala pano yon? May magic?

"Margaux, in Soul City, we are all alive. We died to live again.Look? Di mo ba napapansin? Kanina kapa nakahawak sakin. Nahahawakan mo ko, lahat din sila syempre touchable. Hende leng eke.Hehehe"

Tinignan ko naman yung kamay ko, damn nakahawak pa rin pala ako sa kanya.Natawa naman siya nung bigla kong tinanggal. Hayy >•<

Bigla naman akong nalungkot. Lahat pa rin pala kami here patay na, ang dami pa namang animals and mga bata.

"Yes were alive here, pero diba? Pag nasa mundo tayo ng mga tao, kaluluwa pa din tayo. " Halos pabulong kong nabanggit yung 'kaluluwa pa din tayo' hayy.

Nag-uusap lang kami habang nakatingin sa kataasan ng Soul City or yung castle namin, ng mga kaluluwa.

" You know what? " he asked

"What?"

"Even that castle was once real. Gumuho nalang siya sa kalumaan. Pero the castle you see right now is yung totoong itsura niya dati. The trees? Sila yung mga pinutol ng mga tao para sa different things na paggagamitan."

Namangha nanaman ako.

"So as in literally, lahat ng nasa soul city patay talaga?"

"Yup, thats why its called Soul City. Syempre yung mga namamayani din minsan is mga professional, so for example doctor ka sa past life, here, doctor ka pa din.And since buhay tayo dito,we still have illnesses here. Remember diba? Makakalimutan mo lahat but not yourself. May mga landscape artists na mga namatay, they are the ones who take care of the whole environment, teachers, tinetrain sila para maging coaches para sa mga missions na tinuturo nila especially sa mga bata,and hard missions sa mga matatanda.But the best thing is, we dont age here.The age we had nung namatay tayo will be the same."

"But the memories will fade...forcedly." i said.

"Nice"

I smiled...Bitterly.

Soul City of Afterlife huh?

Welcome me.

***

Parang gusto ko na din pumunta sa soul city? Kabog eh HAHAHA >•<

CHAPTER 2 DONEEE!!!