ကိုယ္ရံေတာ္ မိဘုရား [Second Princess vs King Of The East]

ေနာက္ဆံုးအဖြဲ႔ဝင္

လီဖုန္း သည္ မင္းယြီ ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ၿပီး

"ကြၽန္မရဲ႕ေန႔ကို ရွင္သိစရာမလိုဘူးေလ ရွင္က ရွင့္ရဲ႕ေန႔အေၾကာင္းေျပာဖို႔ စိတ္ကူးမရွိရင္ ကြၽန္မကလည္း ေျပာမွာမဟုတ္ဘူး"

သူမရဲ႕ ေအးစက္ေနတဲ့ အသံက သူ႔ႏွလုံးသားကို ေဖာက္ထြက္သြားသလိုပဲ ဒါေပမဲ့ သူျမန္ျမန္ၿပဳံးၿပီး

"ကိုယ့္မွာ မင္းေတြ႕ရင္ ေပ်ာ္သြားမဲ့ လူတစ္ေယာက္ရွိတယ္ သူကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ပဲေလ"

သူေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပဲ သူမမ်က္လုံးေလးေတြ လက္သြားတယ္။

"ဘယ္သူလဲ"

"ကိုယ္မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ မနက္ျဖန္ေတြ႕ဖို႔ စီစဥ္ထားတယ္"

လီဖုန္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ တစ္ေခ်ာင္းထဲေသာ ေငြဆံထိုးေလးကို ျဖဳတ္လိုက္တယ္။ မွန္တင္ခုံေပၚမွာ သြားတင္ၿပီး မင္းယြီဘက္ျပန္လွည့္လာခဲ့တယ္။ သူမသည္ မင္းယြီ မ်က္လုံးမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ႏူးညံ့ညင္သာစြာနဲ႔

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေယာက္်ား"

စကားေလး သုံးခြန္း.... သုံးခြန္းထဲကပဲ သူ႔ကို နား႐ြက္ခ်ိတ္ေလာက္တဲ့ အၿပဳံးႀကီးျဖစ္ေပၚလာေစတယ္။ ခုနက သူမေပးခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြရယ္ သူ႔ႏွလုံးသားကို နာက်င္ေစတဲ့ ေအးစက္မႈေတြအားလုံးေပ်ာက္ကင္းသြားေစတယ္။ သူမရဲ႕ ခ်ိဳသာတဲ့အသံေလးေတြ ၾကင္ၾကင္နာနာေျပာတဲ့ စကားေလးေတြက သူ႔ရဲ႕ ေန႔တစ္ေန႔ကို ၿပီးျပည့္စုံေစတယ္။

လီဖုန္းကေတာ့ ေျပာၿပီး ရွက္႐ြံ႕စြာနဲ႔ ေခါင္းငုံ႔ထားေလရဲ႕။မင္းယြီသည္ လီဖုန္း နားေရာက္သြားၿပီး သူမရဲ႕ ႏွင္းဆီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းကို ညင္သာစြာနမ္းပါေတာ့သည္။
(ဘာေတြလဲ 🙈) သူတို႔ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ စကၠန႔္ အနည္းငယ္ၾကာ ပူးကပ္ေနၾကၿပီး မင္းယြီကအရင္ ခြာလိုက္တယ္ လီဖုန္း သည္ ဘာျဖစ္သြားမွန္းသိၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာေတြပူလာေတာ့တယ္။

"ကိုယ့္ကိုယ္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ဒီမွာပဲရပ္မွျဖစ္မယ္ မျဖစ္ဘူး....."

ေျပာၿပီးသည့္ေနာက္ မင္းယြီသည္ လီဖုန္းကိုထားၿပီး အလ်င္အျမန္ထြက္သြားေတာ့သည္။ လီဖုန္း သည္ မတ္တပ္ရပ္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုင္ၾကည့္မိေနသည္။