hyung... büyük ihtimalle sana hiç bir zaman okutmayacağım bu mektubu yazıyorum. yanımda sen uyuyorsun ve... o kadar güzelsin ki...
ağzın hafif açık ve düzenli nefes alışverişlerinde aşağı yukarı inen göğsün, elinle kavradığın yorganın, bembeyaz tenin, karışmış saçların...
sana nasıl yenilmeden yaşarım bilmiyorum ve artık pes ediyorum. bu benim yenildiğim en güzel zaferim.
bedenim bedenini ateşler içerisinde yanarcasına istiyor fakat bunu sana söyleyememem ne kadar trajikomik değil mi? seni deliler gibi seviyorum ama söylemekten korkup bir kağıt kalemin ardına saklanıyorum.
saklanmayıp ne yapacaktım ki zaten? neden sana seni sevdiğimi söyleyeyim, ne bekliyordum ki? sevgilini bırakıp bana gelmeni mi?
ama hyung...
sen öyle bana bakıp gülünce ben de beni seversin sanmıştım. gülüşünün bana hayat vermesine izin verdiğini sanmıştım.
nereden bilebilirdim ki bir saat sonra gözümün önünde kız arkadaşını öpeceğini.
nereden bilebilirdim ki karşımda yatan melek bedenin kalbimi acıtacağını.
hangi kitapta pamuk prenses zehirli elma vermiş ki sevdiğine.
yada hangi kitapta uyuyan güzel uyanmamış prensine.
kırıldım ama önemi yok.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
