benim gibi ağlamaya müebbet yemiş ama yine de gündelik hayatta gülümsemeye mahkum bırakılmış insanların günlükleri hep bu cümleyle başlar.
herkes bahçemize diktiğimiz güllerin güzelliğine bakarda, siyah renginde saklı olan çığlıklarımıza kulak kapatırdı.
senin yaptığın gibi.
ama sana kızamam hyung. nereden bilebilirsin ki şaklaban ev arkadaşının birini böylesine sevebileceğini. nereden bilebilirsin ki benim seni sevdiğimi? sana deli olduğumu.
bugün sen bi arkadaşınla eve geldin. artık erkeklerden de hoşlanabildiğini söyleyip bana onu tanıttın.
yoongi...
kasıklarımın ateşi, yüreğimin rafları tozlanmış kütüphanesi. varlığın cennetin varoluşunun kanıtıyken bana cehennemi yaşatman nasıl tesadüf olabilir?
kırıldım ama önemi yok.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
