hoş geldin yoongi. bugün benimle ilk defa kahvaltı yapıyorsun. hiç konuşmuyorsun ama önemi yok.
sanki mümkünmüş gibi daha da incelen bedenine baktığımda oturduğun sandalyede kaybolacak derecede ufalmıştın.
sana bakamayacak kadar çekiniyordum.
sadece ağız şapırtılarının ve yutkunma seslerinin ev sahipliği ettiği odada masanın öteki ucuna uzattığın elini gördüm. masaya geleceğini bilseydim her şeyi sana yakın koyardım.
tuzu uzanmaya çalıştığın yerden alıp sana verdiğimde belli belirsiz gülümsedin bana.
teşekkür ederim tanrım, buna ne kadar ihtiyacım vardı bilemezsin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
