"Aslında.." dedi siyah. "Benim de bir gökkuşağına ihtiyacım var.."
Evde aklıma Barış'ı getiriyordum her seferinde olduğu gibi. Lambaları açmamıştım. Bir yandan da sigaramı yakıyordum. Odama yansıyan gecenin ışığı ile onu aklıma getiriyordum. Çünkü o bir ay kadar özeldi, güzeldi..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okula geç kaldığımı fark ettim. Çantamı aldığım gibi evden çıktım. Hızlı hızlı yürümeye başladım. Çünkü ona gidiyordum. Onun olduğu yere. Ona nasıl bu kadar hızlı bağlandığımı bilmiyordum. Bir dövme sayesinde ona nasıl bu kadar hızlı bağlanmıştım? O sanki bana bir şey yapmıştı. Etkisinden kalkmak zordu. O bana öyle bakıp, gittiğinde içim hareketlenmişti. Bir saniye olsa da resmen tüm renkleri görüyor gibi oldum. Ben siyahtım, o ise gökkuşağı. Bir birimize karışacaktık. Gerçek rengimizi görebilmek için....
Okula geldiğimde onu lobide göremedim. Bu yüzden sınıfa çıktım. Onun sınıfını bilmiyordum. Ama o benimkini biliyordu sanırım. Bu yüzden geleceğini umuyordum. Sırama oturmuş, dışarıyı izlerken. Kapıdan bir ses duydum. Kafamı o yöne çevirdiğimde sadece Yaprak'ı gördüm. Büfeden yaprak sarma almıştı. Bir yandan da ağlıyordu sarmaları yerken. Meraklandım ve ayağı kalkıp ona ne olduğunu sordum. 'Yaprak ne oldu? İyi misin?'. 'İyiyim Ali Kuş.' dedi ağzı doluyken. 'Sadece sarmaların tadı çok güzel.' dedi ve kahkaha atmaya başladım. Sonra yerime geçtim. Yaprak ise akıllı tahtadan anime açmış, izliyordu. Barış'ı beklemekten sıkılmıştım. Belki de gelmeyecekti. Pes ettim ve ayağı kalkıp, onu aramaya çıktım. Sınıf kapısını açtım ve karşımda Barış'ı gördüm. Oradaydı, arkadaşlarıyla konuşuyordu. Yine gözüm bileğindeki o renkli dövmeye kaydı. Hala renklerini görebiliyordum. Sonra ise o parıldayan güzel saçlarına, yüzüne.. Ona öyle derinden bakıyordum ki sanırım Barış beni fark etti. Çünkü bana bakıyordu. Ona baktığımı gördü. Ve bana gülümsedi. Arkadaşının yanından ayrıldı ve merdivenleri çıkmaya başladı. Sonra yanıma doğru yürümeye başladı. İyice yanıma gelince sadece öylece birbirimize bakıyorduk. Bir şey söyleyecek gibi oluyordu ama söylemiyordu. Sonra sonunda bir şey söyledi. 'Seni arıyordum.' dedi. Bir şey söyleyemedim ve devam etti. 'Dün, tüm gün. Tüm sosyal medyalardan seni aradım. Hesabını asla bulamadım.' dedi. Sustum, içten içe şok geçirmiştim. Sonra bir şey söyledim. 'Tüm sosyal medya hesaplarımı kapattım, derslerin yoğunluğu yüzünden.' dedim. Ve o devam etti. 'Anladım.' dedi ve bir süre sadece bir birimize baktık öylece. Kolundaki dövmeyi soracaktım ama cesaret edemiyordum. Ama en son cesaret ettim ve konuşmaya başladım. 'Kolundaki dövmeyi beğendim.' dedim. Sonra koluna baktı ve gülümsedi. 'Teşekkürler. Benim için çok özel bir bayrak.' dedi ve ben de ona gülümsedim. 'Biliyor musun?' dedim. Bana baktı ve 'Neyi ?' dermiş gibi bir bakış attı. 'Simsiyah bir dünyanın içinden şuana kadar dek gördüğüm tek gökkuşağı bu.' dedim. Ve bir süre beni baştan aşağıya süzdü. 'Nasıl yani?' diye sordu. 'Her şeyi siyah ve beyazın tonlarında görüyorum. Şuana kadar sadece senin kolundaki dövmenin renklerini görebiliyorum. Bunun nedenini inan bende bilmiyorum. Çok garip.' dedim ve suratındaki gülümsemeyi görmeniz gerek. Öyle bir gülümsedi ki içimden dedim ki tamam bu kadar yaşadığım yeter. 'Garip.. ama çok..' 'Çok güzel..' dedi. Ben de ona gülümsedim. Ve sonra sınıfa geçmem gerekti. Ben sınıfa geçerken hala bana bakıyordu arkamdan. Sınıfa aşırı mutlu girdiğim için Yaprak ne olduğunu sordu. Ben de bir şey olmadığını, komik bir şey gördüğümü söyledim. Sonra Yaprak'ın izlediği anime gözüme takıldı. Muhtemelen siyah saçlı bir erkek ve sarışın bir erkek vardı. Birini koyu diğerini açık görüyordum. Siyah-beyaz filmlerde ki gibi. Ve bu iki erkek bir birine aşıktı. Gülümsedim. Barış'ın bana aşık olup, olmadığını düşünüyordum. Ama sanırım sadece arkadaşı olarak görüyordu beni. Bu düşünce beni üzmüştü.
