İnsan kavramını ele alalım.
İlk çağlarda yemek için ucu sivri sopalarla avlandık sonra taş bağlamayı öğrendik, insanlar çoğaldı tabi yiyecek ihtiyacı arttı. Orta çağda demir zırhlar, kılıçlar, kalkanlar, mızraklar...
Yiyecek ihtiyacı giderildi, mimari gelişti, artık iyiydik. Peki sonra ne oldu? Ben söyliyeyim, insan hiçbir zaman elindekiyle yetinmez ve yetinemez savaşlar çıktı, oyunlar yapıldı, sömürgeler kuruldu, aslında insan insanı adaletsizliğe sürükledi.
"Doğa acımasızdır" derlerya, doğa sadece gereğini yapıyordu ama biz fazlasını yapıyoruz: bir başkasının mutluluğnu, varlığnı çekemiyoruz, duygularımızı bastırmıyoruz, gizliyoruz. Şunu bilmiyoruz: erdem senin içindedir, toplum içinde değil. Çok düzgün davranıp düzgün olmayan binlerce insan var ve gitgide artıyor.
Günümüze gelelim:
Savaş bitti diyoruz fakat bitmedi, artık stratejik savaş var. Ülkeler ekonomi, silah gücü ve üretimle ayakta. Kirli oyunlarda var tabi. Birşey farkettirebildiysem ne mutlu bana. Ufak çaplı insanlar oyunlarla başarılı olamasada, çekemediklerine hasar vermek için herşeyi yapıyorlar. Onlara karşı durabilen insanlar, hayatın darbesiyle yıkılıyor: kader denen o kelime varya andığmızda yüzümüz asılıyor, moralimiz bozuluyor, bir sigara daha yakıyoruz ve bir derin nefes daha alıyoruz. Sevgisiz büyüyoruz, inançsız kalıyoruz, seviyoruz aldatılıyoruz, inanıyoruz kandırılıyoruz, affediyoruz bağışlanmıyoruz, sabrediyoruz dinlenmiyoruz, özlüyoruz ama kavuşamıyoruz.
Hep eksik kalıyoruz: az veya çok değil herkesin derdi kendine büyüktür. Kiminin fabrikası yoktur, kiminin babası. Kimi parayı cebine sığdıramaz, kimide yırtık cebinde simit parası arar...
Bize deniyorki "taşıyabileceğiniz kadar yük verirler". Belki zor bela taşıyoruz, belki sabahlara kadar uyumuyoruz, belki çok sigara içiyoruz, belki kendimizi umursamıyoruz, kimseye güvenemiyoruz. Aslında biz, yaşarken yaşamaktan korkuyoruz, hissetmekten kaçıyoruz. Kaçmazsak üzülüyoruz. Hissizleşiyoruz.
Bizden geriye ne kalıyor?
Ruhsuz varlıklar_
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gece
RandomBenim çok fazla numaram yok aslında, sigara dumanında boğulan adam birşeyler zırvalıyor... Düşünsenize: bir sürü gereksiz insanlarla uğraşıyorsun, onları dinliyorsun, gereksiz tartışmalarla yoğuruyor ve o kadar insan varken tek başınasın. Çok lazımm...
