ဒါဟာ သင္တုိ႔ျမင္ဖူးဖတ္ဖူးေနတဲ့ နတ္သမီးပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါပဲ။ မင္းသားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔နတ္မိစၦာတစ္ေယာက္ၾကားက အျဖစ္အပ်က္ေလးေပါ့။
ပံုျပင္ေလးကို စရရင္ေတာ့ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကဆုိတာနဲ႔ စရမယ္ထင္ပါတယ္။ အင္း ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ တစ္ခါတုန္းကနဲ႔ စၾကည့္ခ်င္တယ္။
တစ္ခါတုန္းက မင္းသားတစ္ပါးရိွတယ္။ သူက နံနက္ခင္းေနတစ္စင္းလို လင္းလက္ၿပီးေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ရႈပ္စရာေတြကို ဖယ္ရွားေပးႏိုင္တဲ့ အျပံဳးမ်ိဳးကိုပိုင္ဆုိင္တယ္။ သူ႔ရုပ္သြင္က ျဖဴစင္ၿငိမ္းခ်မ္းေနေပမဲ့လည္း သူ႔မွာ ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားတစ္ခုမရိွဘူး။
သူက လူေတြရဲ႕အခ်စ္ကို ကစားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဆို လူတုိင္းက သူ႔ကို ခ်စ္ေနမွေတာ့ သူ ဘာလုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕အခ်စ္ကို ကစားလုိ႔မရတာလဲလို႔ ေတြးမိလို႔ပါပဲ။ လူေတြကိုယ္တုိင္ သူတုိ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ေပးအပ္ထားမွေတာ့ သူ ႏွလံုးသားေတြကို အပ်င္းေျပကစားလုိ႔မရဘူးလားလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါက သူ႔ကို ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေစတဲ့ အေတြးေပါ့။
ကိစၥေတာ့မရိွပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က တစ္ခါတစ္ရံမွာ အေတြးမွားေတြ ေတြးတတ္ၾကၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီအေတြးမွားေတြထဲကပဲ အလွပဆံုးအရာေတြကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရိွတတ္ၾကပါတယ္။
သူ႔နာမည္က Arthit... Arthit ဆိုတာ ေနမင္းလို႔အဓိပၸာယ္ရတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူက ေနမင္းရဲ႕ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ လင္းလက္ေႏြးေထြးျခင္းကို ပိုင္ဆုိင္တယ္။ တုႏိႈင္းမဲ့အလွနဲ႔ ခုနစ္ျပည္ေထာင္ေက်ာ္ၾကားၿပီး စစ္ေရးအရာမွာ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ မင္းသားငယ္ေလးတစ္ပါးဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ အလွအပေရာ၊ တုိက္ရည္ခိုက္ရည္ပါ ၾကြယ္ဝတဲ့ Arthit အေနနဲ႔ ႏွလုံးသားမဲ့တာက သိပ္ေတာ့ မထူးဆန္းပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ဆုိ သူ မရႏုိင္တဲ့ အရာမွ မရိွေပဘဲ။ Arthit သာ လိုခ်င္တယ္လုိ႔ ႏႈတ္တစ္ခ်က္ဟလုိက္တာနဲ႔ လူေတြက သူလုိခ်င္တာကို ေဆာင္က်ဥ္းေပးၾကတယ္ေလ။
"ရွင္ဟာ ႏွလံုးသားမဲ့တဲ့ စစ္နတ္မိစၦာ Kongpob ကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသြားပါေစ... အရမ္းခ်စ္တတ္လို႔ ႏွလံုးသားမဲ့သြားၿပီး နတ္မိစၦာျဖစ္ခဲ့တဲ့ Kongpob က ရွင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မခ်စ္ပါေစနဲ႔... ရွင္ဟာ သူ ျပန္မခ်စ္လုိ႔နာက်င္ရရင္ေတာင္မွ သူ႔ကိုပဲ ဆက္ခ်စ္ၿပီး ေသသည္ထိ နာက်င္တဲ့ ႏွလံုးသားကို ပိုက္ေထြးထားရပါေစ..."
YOU ARE READING
Everlasting
FanfictionShort stories and mini story collection of my OTP Singto and Krist. Some may be adaption from manga.
