Ay

üç

🌙🌙🌙

Bölüm şarkısı:  Alan walker-Darkside

Ay

Odadan çıkmış tam merdivenlere doğru gidiyorken biriyle çarpıştım. İkimizde gerilerken,  karşımdaki.

"Pardon."

Kafamı kaldırdığımda bir erkek gördüm,  bende beklettirmeden.

"Özür dilerim önüme bakmıyordum. "

Gülümseyip, "önemli değil. " Tam yanından geçecekken. Omzuma dokundu,  dönüp baktığımda mahçupça gülümseyip ensesini kaşıdı.

"Rahatsız ediyorum ama,  adınızı öğrene bilirmiyim? "

Dikkatli baktığımda hafif yanakları kızarmıştı. Kaşlarımı hafif çattığımda ellerini hızla öne doğru sallayarak.

"Kötü bir amacım yok,  sadece tanışmak istiyorum. "

Çattığım kaşlarımı düzelterek.

"Ay"

"Ha?"

Anlamadığı yüzünden belliydi, bende şaşkınlığını gidermek adına.

"Adım diyorum,  Ay"

Kendi kendine gülünce delimi acaba diye düşündüm?

"Ah,  aptal kafam.  Böyle parlayan birinin adının tabikide böyle bir şey olması lazımdı. "

Boş boş ona bakarken,  konuştum.

"Senin adın ne? "

Gülümseyip. "Ekin."
"Güzel isim." Yanakları yeniden kızarınca onu anneme benzettim,  iltifat edince annemde kızarıyordu.

İlerde dolaşan doktor beni görünce hızla bana doğru gelmeye başladı, yanıma gelince elindekini uzatıp.

"Annenizin üstünden çıkanlar. "

Elindeki poşeti alıp içini açtım,  içinde hafif kana bulanmış bir kağıt vardı.  Alınca elimdeki kan kan olmuş kapıda daha da bulaştı,  Ekin  de yeni görürmüşcesine.

"Üstün başın neden kan? "

Sesinin hafif titrediğini hissetmiştim,  derin bir nefes bırakıp verdiğim kararı sorgulamadan dedim.

"Biraz oturalım mı? "

Başını sallayınca bunu neden yaptığımı düşündüm,  yeni tanıştığım birine bunları anlatmak doğrumuydu? Kafasıyla yandaki hastane koltuklarını gösterince oraya oturduk.

"O ne? "

Elimdeki kağıdı gösterirken. Yutkunup kağıdı açtım.  Mektup gibi yazılmıştı,  köşede ki bir tarih bugünün tarihiydi, 23 şubat.  Sevgili kızım diye başlıyordu,  derin bir nefes verip okumaya başladım.

Sevgili kızım,

İlk öncellikle seni çok sevdiğimi unutma,  bütün zorluklardan birlikte geçtik,  dahada geçmek isterdim.  Mesela ilk bisiklete binmeyi ben öğrettim sana,  ilk adımını babanla birlikte attık.  Belki baban şuan yok ama sana onun yokluğunu arattırmamaya çalıştım. Ne kadar zor dönemlerden geçtiğini bir ben bilir bir Allah,  seni erip biterken görmek benide bitiriyor,  hele ki yardım edememek.  Muhtemelen sen eve geldiğinde salonda kanlar içinde yatıyor olucam,  her zaman güçlü kal.  Hiç kimse için başını eyme,  hep dik tut.  Seni Babanla birlikte izliyor olacağız.  Doktorun sorduğu soruya da evet dediğini biliyorum.  Üzülme, çünkü bir şey yok herkes ölücek.  Kendine iyi bak,  üstesinden gelebilirsin,  her ikisinin de.

Annen.

Göz yaşlarım dur durak bilmiyordu bir yandan bulunduğum durum bir yandan annem.  Bunlar çok fazla.  Ekine döndüğümde onunda hafif gözleri dolmuştu. Gözlerimden hala yaş aktığı için bulanık görüyordum,  açıkçası gözlerinin dolduğundan bile emin değilim.  Ona sarıldığımda oda bana sarılmıştı,  şuan kan kokusundan başka bir koku almıyordum. 

Hafif hafif gözlerim kararıyor yine başım dönüyordu.  Karşıda duran insanlar nerdeyse  360 derece tes dönüştü sanki.  Bu sefer siyah siyah benekler gelmiyor direk etraf kararıyordu.  Ekinin omzunda duran dik başım gözlerimin kararmasıyla omzuna düştü,  tabi onu saran kollarımda.

••••