Anlaşılmaz

A-1

Bekledim...Sanırım herkes gitmişti ya da ben öyle düşünüyordum, kaç dakikadır burada öylece oturup ağlıyorum ve kimse önemsemiyor. Tabi kim önemsesin hiç tanımadıkları birini? Şuan sınıfımdan en yakın arkadaşlarım bile yanımda değil, zaten olmasını da istemiyorum hem de kimsenin çünkü bir kenarda sadece kendi başıma özgürmüşüm gibi ağlamak bu... Bu hoşuma gidiyor çünkü genelde de o kahrolası tuvalette ağlarım, nedenini tam olarak bilmiyorum aslında ama kimse beni görmesin diye. Sonuçta ben tuvaletteyken içeriye başkası giremez. Herneyse, yalnızlık benim için güzel. Hee neden ağlıyorum onu anlatmadım, hemen kısaca özetleyeyim size az önce çok sevdiğim insanla konuştum -evet sevgilim olur- ve yine kavga ettik. Zaten genelde deriz ve sonra sorun yokmuş gibi devam ederiz ama bazen gerçekten ciddileşiyor kavgalar ve hakaretlere başlıyor, herneyse ama siz buna takılmayın ağlamanın bastırılmış birçok duygularla birlikte bir nedeni, bence çünkü ağlayınca başımız ağrıyor olmasına rağmen rahatlıyor insan eminim siz de biliyorsunuzdur. Eve dönmeden önce gözlerimdeki yaşları tamamen silip biraz sakinleştim sonuçta hafif şiş yüzüm yüzüm kıpkırmızı olmuş bir burun ve göz ile ev dönemem ya! Eve döndüğüm de her şey herzamanki gibi stabildi - NE BEKLİYORDUM Kİ - karnem ona buna gösterme falan derken baya günler geçti ve tatil bitti. E tabi ben tatil süresince insanlarla iletişimimi kısıtlı tutum bol bol uyudum ve müzik dinledim. Bir tatilden ne beklersin ki, notlarım iyi diye oturup ders mi çalışayım, hah!

Merhaba :* Çok Kısa Bir YB Oldu Hatta Silip Hikayeyi Farklı Bir Yöne Çekebilir Ya da Daha Farklı Şeyler de Oluşturabilirim Ama Bir Denemek İstedim Merak Etmeyin Her Ne Şekilde Devam Edersem Edeyim Bu Böyle Sıkıcı Olarak Süregelmeyecek :( Amatörlük Deneyimi Diyelim