ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Kεφάλαιο 10

Ο ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΠΑΡΕΖΕ ήταν πράγματι Ιταλός στην καταγωγή, αλλά μετακόμισε στις ΗΠΑ με τους γονείς του μόλις τελείωσε το δημοτικό. Η μητέρα του, δασκάλα στο επάγγελμα, μιλούσε πολύ καλά τα αγγλικά κι έτσι ο Στέφανο δε δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα να προσαρμοστεί στην ξένη χώρα. Ο πατέρας του ήταν φωτογράφος και φτάνοντας στις ΗΠΑ, με τη βοήθεια κάποιων συγγενών που είχε στο Σικάγο, άνοιξε δικό του μαγαζί με φωτογραφικά είδη. Κοντά στον πατέρα του ο Στέφανο έμαθε να αγαπά τη φωτογραφία και ό,τι είχε σχέση μ' αυτήν: ήξερε από μικρός να ξεχωρίζει τις διάφορες μηχανές, τους φακούς και τη χρήση τους και είχε αρκετά καλό μάτι και αντίληψη για να γίνει ένας καλός φωτογράφος. 'Ομως εκείνος είχε άλλα όνειρα. Οι αμερικάνικες ταινίες δράσης, η αδυναμία του στα όπλα και μια ένοπλη ληστεία που του στέρησε τον πατέρα του σε ηλικία 16 ετών, τον έκαναν να θέλει να γίνει αστυνομικός. Και το κατάφερε. Αποφοίτησε με άριστα από την σχολή και σύντομα βρέθηκε να περιπολεί ένστολος στους δρόμους του Σικάγο. 'Ομως δεν του ήταν αρκετό. Σκοπός του ήταν να γίνει ντετέκτιβ, δεν του αρκούσε να συλλαμβάνει πρεζόνια και μικροκακοποιούς. 'Ετσι έδωσε εξετάσεις στη σχολή του FBI και φυσικά πέτυχε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πάρα πολύ καλός , πέρα όμως απ' αυτό, ήταν το πάθος του που τον έκανε να ξεχωρίσει και μέχρι τα τριανταδύο του είχε αγγίξει το σκοπό του: να βρεθεί σε μια από τις καλύτερες και δυσκολότερες υπηρεσίες, την αντιτρομοκρατική. Τώρα πια ζούσε στη Ν.Υόρκη, αν και ταξίδευε τακτικά στα πλαίσια διαφόρων αποστολών, πάντα ως μυστικός. 'Οσο πιο τακτικά μπορούσε επισκεπτόταν τη μητέρα του, που έμενε πάντα στο Σικάγο, μέχρι που την έχασε κι εκείνη από καρκίνο, μέσα σε έξι μήνες. 'Ετσι, όντας το μόνο παιδί στην οικογένειά του, έμεινε ολομόναχος. Πούλησε το σπίτι τους στο Σικάγο και δεν ξαναγύρισε εκεί ποτέ.

Η αλήθεια είναι ότι η μεσογειακή ομορφιά του δε βοηθούσε να περνά απαρατήρητος. Από την άλλη δύσκολα θα πίστευε κανείς ότι ένας τόσο όμορφος άντρας στη Ν. Υόρκη θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο εκτός από μοντέλο ή ηθοποιός. Τουλάχιστον οι μισές γυναίκες στην υπηρεσία του ήταν ερωτευμένες μαζί του, μιας και εκτός από το τέλειο πρόσωπο διέθετε κι ένα στυλ που συνήθως ξετρελαίνει. Οδηγούσε πάντα μηχανή - εκτός αν υπήρχε κάποια αποστολή όπου έπρεπε να χρησιμοποιήσει αυτοκίνητο- και είχε και το ανάλογο λουκ: αγαπούσε τα μαύρα ρούχα, τα δερμάτινα και τις μπότες. Ο Στέφανο όμως δεν έμοιαζε να έχει πλήρη επίγνωση της επιρροής που ασκούσε στις γυναίκες ή τουλάχιστον δεν τον ένοιαζε και τόσο. Κατά καιρούς βέβαια έκανε κάποιες σχέσεις, που όμως φρόντιζε να μην κρατούν πολύ, καθώς ήταν πάντα ταγμένος στη δουλειά του. Μια από αυτές ήταν κι η σχέση του με τη Σοφία, συνάδελφό του και μάλιστα κατά κάποιο τρόπο προϊσταμένη του, αφού σ' εκείνη έδινε αναφορά. Κατά σύμπτωση ήταν κι εκείνη Ιταλίδα στην καταγωγή, αλλά γεννημένη στις ΗΠΑ. Σύντομα όμως κατάλαβαν κι οι δυο ότι αυτή η σχέση δεν θα οδηγούσε πουθενά , καθώς το γεγονός ότι δούλευαν μαζί περιέπλεκε τα πράγματα,κι έτσι αποφάσισαν από κοινού να το διαλύσουν, πριν μαθευτεί στην υπηρεσία. Από τότε έμειναν δυο πραγματικά καλοί φίλοι και συνεργάτες. Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, αλλά ο Στέφανο μετά από ένα διάστημα άρχισε να τη νιώθει λίγο σαν την αδελφή που δεν είχε ποτέ, σαν την κολλητή που της εμπιστεύεσαι τα προσωπικά σου, αφού εκείνη ήταν και ο μόνος άνθρωπος που έμαθε σχεδόν αμέσως για τη σχέση του με την Κριστίν κι ο μόνος άνθρωπος που ήξερε πόσο τραγικά δύσκολο υπήρξε για εκείνον να εγκαταλείψει τα πάντα, όταν χρειάστηκε, και πόσο τον είχε πονέσει αυτό. Είχε προσπαθήσει πολύ τότε να τον πείσει ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή για εκείνον και για την υπηρεσία αφού από εκείνη την αποστολή εξαρτώνταν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.