ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Κεφάλαιο 32

Ένα μούδιασμα απλωνόταν σ΄όλο το κορμί του Κάρλος όση ώρα διάβαζε το γράμμα της Κριστίν. Όσες φορές και να το διάβαζε δε θα μπορούσε να το πιστέψει, να το καταλάβει. Η ΚΡΙΣΤΙΝ ΕΙΧΕ ΦΥΓΕΙ! 'Επρεπε να το είχε προβλέψει, έπρεπε να το είχε δει, την είχε πιέσει αφόρητα και το ίδιο υποψιαζόταν ότι θα είχε συμβεί κι απ΄τη μεριά του Στέφανο. Αυτό που είχε συμβεί μεταξύ τους το προηγούμενο βράδυ ήταν αναμφίβολα ένα καμπανάκι αποχαιρετισμού, αλλά εκείνος δεν το είχε ακούσει. Και τώρα;

Σηκώθηκε απότομα απ΄το κρεβάτι, βάζοντας το γράμμα στην τσέπη του και όρμησε σαν τρελός προς την εξώπορτα, με τα κλειδιά του αυτοκινήτου στα χέρια. Σε δύο λεπτά βρισκόταν στο δρόμο, με προορισμό το σπίτι της Σαμπρίν. Αποκλείεται εκείνη να μην ήξερε! Φτάνοντας, την κάλεσε στο κινητό.

- Είμαι κάτω απ΄το σπίτι σου, κατέβα, της είπε ξερά και της το έκλεισε. Σε τρία λεπτά η Σαμπρίν άνοιγε την πόρτα του αυτοκινήτου του. Κάθισε στη θέση του συνοδηγού και τον κοίταξε ήρεμη. Ο Κάρλος προσπάθησε να διαβάσει το βλέμμα της αλλά εκείνη τον κοιτούσε απόλυτα ψύχραιμη.

- Πού είναι η Κριστίν; τη ρώτησε ευθέως. Η Σαμπρίν έγειρε ελαφρά το κεφάλι της και του απάντησε.

- Δεν ξέρω πού είναι, αλλά φαντάζομαι ότι αν ήθελε να την βρεις δεν θα έφευγε καν.

- Το ήξερες λοιπόν ότι θα έφευγε, έκανε ο Κάρλος, μισοκλείνοντας τα μάτια, με την οργή να ξεχειλίζει απ΄τα χείλη του. Η Σαμπρίν πέρασε στην επίθεση, μια επίθεση που περίμενε πώς και τι να εκδηλώσει από το προηγούμενο βράδυ, οπότε έμαθε και για το τρελό σχέδιο του Κάρλος.

- Φυσικά, φώναξε, και μάλιστα συμφωνώ απόλυτα μ΄αυτήν την επιλογή της! Πόσο νομίζεις ότι θα άντεχε ακόμη, Κάρλος; Από τη μια εσύ, από την άλλη ο Στέφανο, που αναστήθηκε απ΄τους νεκρούς, τράβα ο ένας από δω, τράβα ο άλλος από κει, την κόψατε στα δυο, δεν το καταλαβαίνεις;!

Ο Κάρλος ήταν εκτός εαυτού πια.

- Ξεχνάς νομίζω ότι η αδελφή σου με πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο! ούρλιαξε. Κοιμήθηκε μ΄έναν άλλο άντρα και τώρα κουβαλάει το παιδί του. Οποιοσδήποτε άλλος στην θέση μου...

- Οποιοσδήποτε άλλος στη θέση σου, θα την έδιωχνε, το πιθανότερο, τον διέκοψε η Σαμπρίν. Ο πολύς και μέγας όμως Κάρλος Κρουζ δεν θα ρισκάριζε ποτέ να διασυρθεί το όνομά του, κανείς και τίποτα δεν μπαίνει μπροστά σου, έτσι δεν είναι; Δε θα την άφηνες ποτέ να φύγει, μόνο και μόνο για να μην ξεφτιλιστείς, σωστά; Γιατί δε θα δεχόσουν ποτέ ένας άλλος άντρας να σου πάρει αυτό που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι σου ανήκει. Μόνο που η Κριστίν δεν είναι αντικείμενο, Κάρλος. Είναι άνθρωπος με αισθήματα και αδυναμίες. Και ναι, υπέκυψε σε μια αδυναμία αλλά ποιος μπορεί να την κατηγορήσει; Η εμφάνιση του Στέφανο μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια ήταν τεράστιο σοκ γι΄αυτήν. Δεν ξέρεις πόσο της στοίχισε ο χαμός του, εγώ το έζησα, το είδα.

- Κάνεις λάθος, Σαμπρίν. Δεν την κράτησα κοντά μου από εγωισμό, όπως νομίζεις. Την κράτησα κοντά μου γιατί την αγαπώ. Έχω κι εγώ αδυναμίες...ή μάλλον έχω ΜΙΑ αδυναμία. Κι αυτή είναι η αδελφή σου.

Η φωνή του βγήκε κουρασμένη, ραγισμένη την ώρα που παραδεχόταν την αλήθεια της ζωής του. Η Σαμπρίν τον κοίταξε λυπημένη. Έβλεπε για πρώτη φορά αυτόν τον ισχυρό άντρα να υποφέρει βαθιά, το ένιωθε ότι η φυγή της Κριστίν τον είχε τσακίσει.

- Κάρλος, δώστης λίγο χρόνο να ηρεμήσει, να σκεφτεί. Αν σκόπευε να σ΄αφήσει και να ακολουθήσει τον Στέφανο, θα το είχε κάνει απ΄την πρώτη στιγμή. Σ'αγαπάει και το ξέρουμε κι οι δυο. Όμως δικαιούται να πάρει για λίγο τις αποστάσεις της, να δει τι της συμβαίνει, έχει πιεστεί πολύ κι αυτό δε θα της βγει σε καλό, ιδιαίτερα στην κατάσταση που βρίσκεται. Κάνε λίγο υπομονή και αν την αγαπάς δώστης αυτό που χρειάζεται.

Ο Κάρλος την κοίταξε επίμονα προσπαθώντας να διαβάσει αν του λέει αλήθεια.

- Δεν ξέρεις πού είναι; Η Σαμπρίν κράτησε την ψυχραιμία στα μάτια και τη φωνή της και του απάντησε.

- Όχι, αλλά και να ήξερα δε θα σου έλεγα.

Ο Κάρλος κούνησε το κεφάλι του κι ύστερα κοίταξε ευθεία μπροστά του τον έρημο δρόμο. Η Σαμπρίν ξεφύσηξε.

- Να υποθέσω ότι θα την ψάξεις, έτσι; ρώτησε σχεδόν σίγουρη για την απάντηση.

- Να υποθέσεις ό,τι θέλεις, της είπε ξερά, χωρίς να την κοιτάξει. Καληνύχτα.

Η Σαμπρίν τον κοίταξε για λίγο σκεφτική, ξέροντας ότι δεν είχε νόημα να προσπαθήσει να τον μεταπείσει. 'Ανοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου, αλλά πριν βγει, κοντοστάθηκε.

- Στην μητέρα μου είπα ότι θα λείψει για λίγο εκτός πόλης για δουλειά της γκαλερί.

Ο Κάρλος δεν της απάντησε. Όταν η Σαμπρίν έφυγε, έκλεισε τα μάτια και έγειρε στο κάθισμα. Οι σκέψεις περνούσαν απ΄ το μυαλό του άναρχες, ένιωθε τον θυμό να τρέχει στις φλέβες του σα δηλητήριο, έναν θυμό όμως που δεν είχε αντικείμενο την Κριστίν. Η Σαμπρίν είχε δίκιο. Ναι, παραδεχόταν ότι η Κριστίν είχε πιεστεί πολύ απ΄αυτήν την κατάσταση, όμως η φυγή δεν είναι ποτέ η λύση. Η λύση στο δικό του μυαλό ήταν μόνο μία, αυτή που ο ίδιος είχε επεξεργαστεί, δε θα μπορούσε ποτέ να δεχτεί οποιαδήποτε άλλη. 'Οσο για την οργή του, είχε πάντα, σταθερά, ένα και μόνο αντικείμενο: τον Στέφανο. Η φυγή της Κριστίν ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Αυτός ο άντρας έπρεπε να πληρώσει γι΄αυτό που του είχε κάνει και θα πλήρωνε. Δεν τον ένοιαζε με ποιον τρόπο, πόσο θα του κόστιζε σε χρήμα και χρόνο, αλλά δε θα ησύχαζε, αν δεν του έδειχνε ότι έκανε τραγικό λάθος να τα βάλει μαζί του κι αν τελικά δεν τον έβγαζε οριστικά απ΄τη ζωή τους.