Baba?
Bu adam ölmemiş miydi?!
"Sen hangi yüzle buraya gelirsin?"
"Beni içeri almayacak mısın?"
Cidden! bu adam beni bile takmıyordu.
Yanımdan geçerek içeri girdi ve salonda bir koltuğa oturdu.
"Çık evimden"
Sakin tutmaya çalıştığım sesimle bana döndü.
"Bir şeyler ikram etmeyecek misin?"
Sinirlenme seokjin..
İçimdeki rahibe şu an "Hello bitch" diye bağırsa da sustum.
"Konuya gir ve kısa kes"
Soğuk tutmaya özen gösterdiğim sesimle devam ettim.
"Neden buradasın?"
"Mafya dünyasına hoş geldin oğlum"
"Ben senin gibi bir katil olmayacağım anladın mı?!"
" İlk cinayetini işlediğini duydum."
"BENİMLE UĞRAŞMAK IÇIN GELMEDIĞINI İKİMİZDE BİLİYORUZ! KONUŞ!!!"
"Saf nefret"
Dedi ve sırıttı.
"Sana karşı, şerefsiz"
Sırıtan suratı bir anda asılmıştı.
"Ne dedin?"
Hadi ama hala ondan korktuğumu falan mı sanıyordu?
"Artık çocuk değilim. Şimdi defol git evimden"
"Burası annenle bizim evimiz seokjin"
O anda ne olduğunu anlamadan beynimde benim sesim yankılandı? Harika! şimdi de deliriyordum. Bir anda yere çökmemle istemsizce hareket etmeye başlayan ayaklarına baktım. Sonra ise gözlerim karardı ve etraf farklı bir renkte geldi gözüme. O sırada bedenimin kontrolünü tamamen kaybettim.
Tekrar benim yerime içimdeki psikopat geliyordu.
Yoongi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
사랑해- Kim Seokjin- Tamamlandı✓
Fanfiction"Sen beni sevdiğini söylerken, ben bulutların üstünde yürüyordum. Üzgünüm, fakat artık çok geç..."
