死神- Shinigami- Ölüm Tanrısı

Bölüm 11- İsimsiz

Merhaba ! ^^

Öncelikle gelecek kurban bayramınız mübarek olsun ! Tatil olduğu için ve çok istediğiniz için bir bölüm yazabildim nihayet.

Ayrıca, bu bölümün adı gerçekten isimsiz neden olduğunu bölümün sonunda anlayacaksınız ^_^

Yazım hatam varsa affedin , düzenlemedim çünkü :')

Bu bölümde bahsedilen "Far Away" adlı şarkıyı medyada bulabilirsiniz.

Oy verin ve yorum yapın lütfen, fikirleriniz benim için çok değerli.

İyi okumalar ! ^^

.

.

.

Chanyeol'un emriyle herkes ona domates fırlatmaya başladı. Şuan sözümden vazgeçmiştim. Bu artık çok fazlaydı.

Platforma çıktım ve tüm gücümle Chanyeol'a yumruk attım.

"Bu bardağı taşıran son damlaydı Park Chanyeol. Bir daha ona dokunursan sana bu hayatı zehir ederim."

.

.

"Sen kim olduğunu zannediyorsun da bana vuruyorsun ? " Chanyeol yumruğuma karşılık verek beni itti.

"Senden daha üstün olduğum kesin." dedim ve Chanyeol'un karnına bir yumruk geçirdim. Yere düştü ve karnını tutmaya başladı. Tüm gücümle ona tekme atıyordum. Kendimi kontrol edemiyordum.

Platforma çıkan Jong İn beni Chanyeol'dan uzaklaştırmaya çalışıyordu. Pekte başarılı olduğu söylenemezdi. İnsanlar olanları merakla izliyordu. Chanyeol kanlar içinde yerde yatıyordu. Tüm gücümü topladım ve yumruğumu sıktım. Son ve en güçlü darbemi atacakken yumuşak bir el bileğimi sıkıca tuttu.

"Yapma Sehun. Onun durumu iyi değil." Bu Min Jee'ydi.

Chanyeol'a vurmaktan Min Jee'yi unutmuştum. Hüzünlü gözlerle yalvarırcasına bana bakıyordu. Sıktığım yumruğumu indirdim ve Min Jee'yi bileğinden tutup onu okuldan dışarı çıkardım.

Her tarafı domatesle kaplıydı. Güçlükle yürüyor ve sessiz bir şekilde ağlıyordu. Onu durdurdum ve yüksek kaldırıma oturmasını sağladım. Ona baktığımı farkettiğinde bana gülümsemeye çalıştı.

Bu kız... Gördüğüm en güçlü kızdı.

Bu kız... Herşeye rağmen gülümsemeye çalışan bir kızdı.

Ve bu kız... Yaşadığım en güzel şeydi.

Ağlarken bana baktı "Seni dinlemeliydim."

"Seni defalarca uyardım." dedim bakışlarına karşılık vererek.

Bir insana tamamen güvendiğinde iki sonuçtan birini elde edeceğin kesindir. Ya yaşam boyu dost, ya hayat boyu bir ders...

Dünya'da bulunduğum 2 aylık sürede çıkardığım tek sonuç bu olmuştu. İnsanlar... Cidden güvenilmez yaratıklardı.

"Özür dilerim."

"Özür dilemen geçmişi geri getirmez Han Min Jee."

"Özür dilerim."

"Özür dilemen sadece senin vicdanını rahatlatır Han Min Jee."

"Özür dilerim."

Onu kendime çektim daha sonra sıkıca sarıldım. Ağlaması gittikçe şiddetleniyordu ve yaşadığı bu durum beni fazlasıyla üzüyordu.

Kafasını göğsüme gömdü ve ellerini sıkıca bana kenetledi. Sokaktaki insanların onun ağladığını görmesini istemiyordu ama vücudu hâla domatesle kaplıydı. Üzerimdeki ceketi zorla çıkarttım ve onun üstünü örttüm.