İnsan hicbirsey yapmadan duruyorsa yalnizliktan kurtulamaz..Bu hayattan kimse icin ümidinizi kesmeyin..Bu olmuyorsa baskasi neden olmasin.. Aslında bir arkadaşım uzun zamandır yalnızlıktan şikayetçiydi..İstanbul gibi bir sehirde yalnızlık herkesin bir şikayetiydi. O ise onlardan birisiydi..Hep bir hayal kurardi..Birisini sevmek isterdi..Bilirsiniz hayat üzmeden sevdirmiyor.Oda birileriyle hayaller kurardı.Şansi bir türlü iyi gitmezdi.O üzülünce yüzü yere bakardı..o mutlu olduğunda gozlerinde ışık gibi sevgi yansirdi..Hayata bir şekilde mücadele ederdi..Hep bir espiriyle gülerdi..Sonunda aradığını bulmuştu..Bugün beni aradı..Sesinde yıllardır aradığı mutlulugun tonları vardı.Bir kızla tanışmıştı..Floryada sahilde onla otururken ne kadar mutluydum dedi..O kiz da benim gibi düsünüyor..Sanki hayatında hic bu kadar mutlu olmamisti..Îşten çıkıp onunla buluşup saatler uykusuz kalmayı göze almıştı..Öyle delice sevmekti..Belki de yüreğinde kopmayan aşkı bulmuştu. Yalnizlik buraya kadar arkadasim dedim.Sizde arayın onun gibi bulabilirsiniz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlıgı sevmek
PoetryBu hayatta öyle yalnızlıklar yaşıyoruz Bazen derdimizi anlatacagimiz hıç kimseler olmuyor..İçimizdeki bu boşluğu ve sevgisizligi yalnızlık dolduruyor. Bazen öyle bir duruma geliyoruz. Kalabalıklar içinde bile derdimizi anlatamiyoruz..Yalnızlık ruhum...
