𝗜'𝗺 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗯𝗼𝘀𝘀

1ο Κεφάλαιο

Μ: "πως θα γυρίσεις σπίτι με τέτοια βροχή?" ρώτησε κοιτώντας την βροχή.

Ε: "δεν είναι κάτι, θα πάω μέχρι την στάση και εκεί θα περιμένω το λεωφορείο"

Μ: "Aria ίσως έμενες σε μένα σήμερα?"

Ε: "Mary μου θα είμαι μια χαρά, μην ανησυχείς" την αγκάλιασα, της έδωσα ένα γλυκό φιλί και άρχισα κυριολεκτικά να τρέχω μέχρι την στάση.

Έβρεχε πραγματικά πολύ!

Μέχρι να φτάσω στην στάση ήμουν μούσκεμα, με βλέπω να αρρωσταίνω.

Έφτασα στην στάση και έκατσα στο παγκάκι.

Έπειτα από κάποια λεπτά ενα αγόρι πλησίασε το παγάκι φορώντας γυαλιά και καπέλο.

Μακάρι να μην είναι κανένας ανώμαλος βραδιάτικα.

Έκατσε δίπλα μου κοιτώντας με για κάποια δευτερόλεπτα επίμονα.

Εγώ δεν τον κοιτούσα αλλά μπορούσα να καταλάβω πως είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου.

Παράτησα το λεωφορείο λίγο πιο μακριά από την στάση και σηκώθηκα από το παγκάκι ώστε να περιμένω να σταματήσει.

Εκεί που σήκωσα το χέρι μου ως νόημα στον οδηγό να σταματήσει, ένιωσα κάποιον να τοποθετεί κάτι μαλακό πάνω μου.

Άναυδη γύρισα το κεφάλι μου βλέποντας το παιδί από πριν να έχει τοποθετήσει την μαύρη του ζακέτα  πάνω στους ώμους μου.

??: "θα το χρειαστείς όταν μπεις στο λεωφορείο" είπε δείχνοντας το στήθος μου.

Κοίταξα το σημείο βλέποντας πως το πουκάμισο που φορούσα διαφανιζε από την βροχή.

Κατευθείαν έκρυψα το σημείο με τα χέρια μου ενώ εκείνος γέλασα απαλά και άρχισε να χάνεται στην βροχή.

Φόρεσα την ζακέτα του και ανέβηκα στο λεωφορείο.

Δεν ξέρω τι ήταν όλο αυτό αλλά πραγματικά είμαι ευγνώμων.

Δεν του είπα ούτε ευχαριστώ, τι ηλιθια που είμαι!

Μα δεν πειράζει έτσι και αλλιώς δεν θα τον ξανά δω πότε μου.....

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο
Θα αρχίσω να ανεβάζω από τις 25 Ιουνίου. Μέχρι τότε ελπίζω να έχετε μαζευτεί αρκετοί που θα θέλατε να δείτε την συνέχεια

Τα λέμε ❤️