𝗜'𝗺 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗯𝗼𝘀𝘀

13ο Κεφάλαιο

W: "ρε Aria δεν σε βλέπουμε καθόλου"
Jon: "πράγματι ρε Aria"
Ε: "παιδιά δεν φταίω εγώ. Είμαι στον πάνω όροφο και δεν πολύ κατεβαίνω γτ ο jimin δεν μ αφήνει" τους είδα στενοχωρημένους κάτι που έκανε την καρδιά μου να σπάσει
Ε: "τι λέτε να βγούμε σήμερα?"
Jm: "δεν έχεις να πας πουθενά σήμερα!" από που εμφανίστηκε αυτός?
Ε: "και γιατί?"
Jm: "σήμερα έχουμε πολύ δουλειά και σε χρειάζομαι"
Ε: "μα δεν έχουμε κανονίσει να δουλεύω παραπάνω ώρες"
Jm: "στο γραφείο μου ΤΩΡΑ"
Ε: "μα-"
Jm: "είπα στο γραφείο μου!" είπε και έφυγε. Γιατί μου λέει αυτός το τι να κάνω?
Ε: "πάω θα τα πούμε μετά"
W+Jon= "τα λέμε"

Ανέβηκα πάνω και με το που μπήκα ακούμπησα τα πράγματα μου στο γραφείο
Jm: "κάθισε εδώ" είπε και εγώ έκανα αυτό που είπε
Jm: "όπως σου είπα έχουμε πολλές δουλειές λόγο της συνεργασίας που πρόκειται να πραγματοποιήσουμε" σηκώθηκε πάνω και άρχισε να κάνει βόλτες στο δωμάτιο
Jm: "επίσης δεν ξέρω τι θα κάνω μ εσένα?"
Ε: "τι? Τ-τι ε-εννοείτε?" γαμω γιατί τραβλιζω?
Jm: "συνεχίζεις να όλο ένα και πιο πολύ να παραβιάζει τους κανόνες που σου έχω αναθέσει"
Ε: "εεε ji- κ-κύριε Park ε-εγώ"
Jm: "εγώ τι πρέπει να κάνω τώρα?" ήρθε ακριβώς από πάνω μου. Η ανάσα του χτύπαγε πάνω στο λαιμό μου κάνοντας με να νιώσω πολύ άβολα
Jm: "δεν πρέπει να σε τιμωρήσω?"
Ε: "εεεε?" γέλασε ελαφρά φεύγοντας από πάνω μου
Jm: "σήμερα θα κάτσεις παραπάνω, μην περιμένεις να πας πουθενά" εγνεψα και κάθισα και εγώ στο γραφείο μου κάνοντας την δουλειά μου

Τι ήταν όλο αυτό? Κάθε μέρα γίνεται ακόμα και πιο περίεργος

[....]

Η ώρα ήταν ήδη 9, είχα πεθάνει από την κούραση. Το κεφάλι μου είναι έτοιμο να σκάσει και πεινάω πολύ
Όλοι έχουν φύγει εκτός από μένα και τον jimin
E: "κ-κύριε Park μ-μπορώ να φύγω τ-τώρα?" είπα κρατώντας την κοιλιά μου. Από ότι φαίνεται είμαι στις μέρες μου. Άφησε τα χαρτιά και γύρισε το βλέμμα του σ εμένα
Jm: "τι έγινε? Δεν νιώθεις καλά?" σηκώθηκε από το γραφείο του φτάνοντας στο δικό μου
Ε: "όχι και τόσο"
Jm: "εσύ είσαι άσπρη!" έβαλε το χέρι του στο μέτωπο μου
Jm: "νομίζω πως είναι καλύτερα να πας σπίτι" σηκώθηκα πάνω και υποκλίθηκα παίρνοντας τα πράγματα μου. Προχώρησα στην πόρτα αλλά με σταμάτησε
Jm: "που νομίζεις ότι πας?"
Ε: "ε-εσείς δεν μου είπατε ν-να φύγω?"
Jm: "ναι αλλά δεν θα πας μόνη σου, θα σε πάω εγώ"
Ε: "όχι όχι μπορώ μόνη μου" πήρε κάτι από το γραφείο του και γύρισε ξανά σ εμένα
Jm: "πάμε"

Καθίσαμε στο αυτοκίνητο του, έβαλε μπρος την μηχανή και ξεκινήσαμε για το σπίτι μου

Κατά την διάρκεια της διαδρομής ένιωθα τα μάτια μου πολύ βαριά
Άρχισαν σιγά σιγά να κλείνουν μέχρι που όλα μαύρισαν

JIMIN POV

Ε: "πως νιώθεις?" είπα αλλά δεν πήρα απάντηση
Ε: "Aria πως νιώθεις?" ξανά δεν πήρα απάντηση. Γύρισα προς το μέρος της βλέποντας την πως είχε κοιμηθεί
Ε: "αχχχ θεε μου" έβαλα το χέρι μου στο μέτωπο της κοιτώντας πως έκαιγε
Ε: "εσύ καις!" γύρισα το αμάξι προς την αντίθετη πλευρά με προορισμό το σπίτι μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω άρρωστη μόνη της

[....]

Την πήρα στα χέρια μου (στυλ νύφης) και μπήκα μαζί της στο σπίτι. Κατευθείαν την ανέβασα στο δωμάτιο μου. Την ακούμπησα απαλά στο κρεβάτι και ξανά έβαλα το χέρι μου στο μέτωπο της
Ε: "ακόμα καις" πρέπει να κάνω κάτι για τον πυρετό της

Κατέβηκα κάτω, πήρα ένα μπολ, το γέμισα κρύο νερό και πήρα μαζί μου ένα πανί. Ανέβηκα πάνω και κάθισα δίπλα της. Της έβγαλα την μπλούζα αφήνοντας την με το φανελάκι
Βούτηξα το πανί στο κρύο νερό και το τοποθέτησα πάνω στο μέτωπο της

Με το που τελείωσα μ' αυτό πήρα ένα φάρμακο και της το έδωσα να το πιει για να την βοηθήσει στο κρύο μας
Η ώρα ήταν 12, ήμουν ήδη πολύ κουρασμένος γι αυτό έπεσε για ύπνο
Ξάπλωσα δίπλα της και άρχισα να την παρατήρω
Ε: "έχεις γίνει πανέμορφη" και πράγματι το εννοούσα. Μικρή ήταν τόσο άσχημη και τώρα έχει γίνει-
Jimin συνέλθει, πέσε για ύπνο

Γύρισα πλευρό, έκλεισα τα μάτια μου παίρνοντας με κατευθείαν ο ύπνος

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο, αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι και σχολιάστε παρακαλώ. Love u❤️