𝗜'𝗺 𝘆𝗼𝘂𝗿 𝗯𝗼𝘀𝘀

44ο Κεφάλαιο

Άνοιξα με φόβο τα μάτια μου
Φοβόμουν πως ίσως έβλεπα κάτι που δεν ήθελα ούτε να σκεφτώ

Ανοίγοντας τα είδα τον San μέσα στην αποθήκη που ήμασταν κλεισμένοι και τον πατέρα του jimin πεσμένο στο έδαφος. Παρατήρησα όμως πως και ο jimin ήταν πεσμένος ενώ η Mia καθόταν σε μια γωνιά τρέμοντας
S: "ARIA!" φώναξε και έτρεξε δίπλα μου χωνοντας με στην αγκαλιά του
Ε: "S-San" είπα κλαίγοντας με λυγμούς λόγο φόβου
S: "ηρέμησε, όλα είναι εντάξει τώρα"
Ε: "ο j-jimin" κοίταξε στην μεριά του βλέποντας και αυτός πως ήταν λιπόθυμος. Έσκισε τα σκοινιά και με το που το έκανε έτρεξα δίπλα του

Τον γύρισα βλέποντας το πρόσωπο του. Είχε κλειστά μάτια!
Ε: "j-jimin?" τον κούνησα μα τίποτα
Ε: "J-JIMIN" φώναξα κλαίγοντας

Στο μυαλό μου πέρασαν διάφορες σκέψεις! Σκέψεις που δεν ήθελα να υπάρχουν. Ίσως αυτό ήταν το τέλος!
Ίσως να μην μπορούσα να τον αγγίξω ποτέ ξανά! Να του μιλήσω! Να τον φιλήσω!

S: "ηρέμησε" κοίταξε τους σφυγμούς του!
S: "αναπνέει"
Ε: "σ-σε π-παρακαλώ κ-κάνε κάτι, δ-δεν θα τ-το αντέξω αν π-πάθει κάτι"
S: "ηρέμησε όλα θα πάνε καλά"

[...]

Το ασθενοφόρο ήρθε σχετικά πολύ γρήγορα

Μετέφεραν τον jimin στα επείγοντα γιατί είπαν πως έχασε πολύ αίμα
Ζήτησαν να με εξετάσουν και εμένα μα δεν δέχτηκα. Ήθελα να είμαι δίπλα του

Καθόμουν μαζί με τον San έξω από το χειρουργείο περιμένοντας κάποιο νέο
??: "Aria!" ακούστηκε μια γυναίκα φωνή. Γύρισα βλέποντας την Mary και όλους τους όλους να πλησιάζουν προς εμάς
Μ: "είσαι καλά? Πως νιώθεις?" με ρώτησε ανήσυχα καθώς με είχε στην αγκαλιά της
Ε: "καλά είμαι όσο μπορώ"
Ν: "πως είναι ο jimin?" αναφέροντας τον ένα δάκρυ κύλισε
Ε: "δ-δεν ξέρω"

Τότε η πόρτα του χειρουργείου άνοιξε βγαίνοντας από εκεί ένας γιατρός
Γ: "είστε συγγενείς του Park Jimin?"
Ε: "ναι, πως είναι" με κοίταξε απογοητευμένα
Γ: "έχει χάσει υπερβολικά πολύ αίμα
Θα κάνουμε ότι μπορούμε μα θα χρειαστούμε αίμα. Υπάρχει κάποιος με ΑΑ?"
S: "εγώ" γύρισα έκπληκτη
Ε: "θ-θα το κα-"
S: "ναι θα το κάνω" ο γιατρός του εγνεψε και του ζήτησε να τον ακολουθήσει

Έκατσα στις καρέκλες δίπλα από τις πόρτες του χειρουργείου αφήνοντας κάποια δάκρυα να κάνουν την εμφάνιση τους. Φοβόμουν το πως θα  εξελίζονταν τα πράγματα. Ήλπιζα να μπορούσα να κλείσω τα μάτια και όταν θα τα ξανά άνοιγα όλα αυτά να ήταν ένα κακό όνειρο

Δίπλα μου έκατσε ο Yoongi
Y: "πως είσαι?"
Ε: "όχι στις καλύτερες μου"
Υ: "πρέπει να ηρεμήσεις λίγο" του εγνεψα
Υ: "θέλεις να σε πάω σπίτι να ξεκουραστείς?"
Ε: "όχι θέλω να μείνω δίπλα του"
Υ: "όπως θες, τουλάχιστον ξεκουράσου εδώ" έδειξα τον ώμο του και εγώ δεν έχασα ούτε δευτερόλεπτο
Χρειαζόμουν λίγη ξεκούραση!

[....]

Καθόμασταν εδώ και δύο ώρες χωρίς κανένα νέο. Ο San έδωσε όσο αίμα χρειάστηκαν μα τον κράτησαν και αυτόν σε ένα δωμάτιο γιατί του πήραν αρκετό αίμα κάτι που τον έκανε λίγο αδύναμο

Η πόρτα του χειρουργείου άνοιξε για πρώτη φορά μετά από τις δύο ώρες που περιμέναμε βγαίνοντας από μέσα ένας γιατρός και δύο νοσοκόμες
Ε: "πως είναι?" ρώτησα ανήσυχη
Γ: "όλα πήγαν καλά! Το χειρουργείο έγινε πολύ πιο επιτυχημένο από όσο περιμέναμε αλλά βέβαια θα είναι πολύ αδύναμος για τις επόμενες εβδομάδες" αμέσως ένα βάρος έφυγε από πάνω μου. Ένιωσα πως πια μπορούσα να ανασάνω
Ν: "μπορούμε να τον δούμε?"
Γ: "ακόμα όχι, θα σας ενημερώσουμε όταν θα τον μεταφέρουμε στο δωμάτιο και δεσποινίς αν θα θέλατε ακολουθήστε με για να σας κάνουμε τις απαραίτητες βοήθειες"
Ε: "είμαι καλά δεν χρειάζεται" η αλήθεια ήταν πως με πονούσε πολύ το δεξί μου πόδι μα δεν είχα σκοπό να κάνω ούτε ένα βήμα μακριά του
Γ: "εγώ πιστεύω το αντίθετο. Το πρόσωπο σας είναι γεμάτο με γρατζουνιές και φαντάζομαι πως θα έχετε χτυπήσει και αλλού"
Ε: "η αλήθεια είναι πως με πονάει το πόδι αλλά δεν θέλω να φύγω από εδώ"
Μ: "πήγαινε θα είμαστε εμείς εδώ" της εγνεψα και αφού μου έδωσε μια αγκαλιά ακολούθησα τον γιατρό

[....]

Καθόμασταν όλοι μαζί έξω από το δωμάτιο που είχαν μεταφέρει τον jimin. Όσο αναφορά το πόδι μου μου έδεσαν έναν επίδεσμο και μου έδωσαν μια αλοιφή για το στραμπουληγμα
H: "θα πάω κάτω με τον Tae να πάρουμε καφέ θέλετε κάτι?" κούνησαν αρνητικά το κεφάλι τους
Η: "εσύ Aria?" με ρώτησε ο Hobi
A: "όχι δεν θέλω κάτι" εγνεψε και έφυγαν για το κυλικείο
Υ: "πως είσαι?"
Ε: "θέλω να τον δω"
Jk: "κάνε λίγη υπομονή"

Στο διάδρομο εμφανίστηκε ο γιατρός
Γ: "ξύπνησε, μπορείτε να τον δείτε αλλά ένα άτομα"
Υ: "η Aria" είπε ο Yoongi και όλοι συμφώνησαν

Άνοιξα δειλά την πόρτα του δωματίου βλέποντας τον ταλαιπωρημένο γεμάτο σωληνάκια στο σώμα του

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Συγνώμη που έφερα έτσι τα πράγματα! Ελπίζω να σας άρεσε

Χρόνια πολλά ξανά στον πρωταγωνιστή μας 😍

(επόμενο κεφάλαιο θα ανέβει μετά από 27 ψήφους)