Ruhumdaki Ten (+18) [TAMAMLANDI]

Bu Nasıl Hikâye Amk? |1|

"Bu nasıl hikâye amk?"

"Yazım yanlışlarına ayar oldum!"

"Klavyeye oturarak mı yazıyorsun ki anlamadım xD xD"

"Nasıl bi kafa yaşıyonuz amuhaqoyum sjsjsjs"

"Bunu hangi kafayla yazdın amk, bok gibi?"

"Bunu bir insan niye yazar niye okur amk?"

"Bok gibi bir hikâyen var!"

Bak, yazarken bile ellerim titredi sinirden! Böyle düşünen varsa hiç yorum falan yazmasın, sol üst köşeden geri tuşuna basarak çıksın hikâyeden. Hikâye sizin anlayamayacağınız türden bir hikâye. Aslında çok yabancı da değil hiçbirinize, bu hikâye bizim hikâyemiz. Wattpad'in hikâyesi.

  Merhaba, Ruhumdaki Ten'i bizim istediğimiz amaçla okuyan okuyucular! Ben gokmenynrdg1 ve hikâyenin yarısından fazlasını yazan, yorumların birçoğuna kendisi cevap veren kzlkntfth bu hikâyenin yazarları olarak sizleri saygıyla selamlıyoruz. Kırk altı bölüm boyunca beraber güldük, eğlendik. Şimdi içimizde gerçekten finali yayınlamanın yarattığı bir hüzün, bir mutsuzluk... Ne mutsuzluğu amk saçma bir hikayeden kurtuluyoruz işte.

Şimdiye kadar hiçbir bölümde kendimizden bahsetmedik ancak yorumlarda sırf biz vardık. Bu hikâyenin yazarları olduğumuzu anlamışsınızdır herhalde diye düşünüyorum açıkçası. Neyse konumuz bu değil. Konumuz, başlıktan da anlaşılacağı üzere bu hikayenin nasıl ortaya çıktığı, nasıl yazıldığı, hangi kafayla yazıldığı...

  Ben iki yıldan fazladır Wattpad'de bulunuyorum. Başlarda yalnızca okuyucuydum ancak bana denk gelen birçok hikâye beni sarmadı. Hem de hiçbiri. Bu yüzden geçen sene başka bir hesap açıp yazı yazmaya başladım. Bu sistemi beğenmiyorsam değiştirmek için çabalamam gerekliydi. Yoksa bunun bir anlamı olmazdı.

  Kendi hikayemi yaklaşık bir ayda tamamen kurguladım. Finaline kadar. Sonra acemice yazmaya başladım. Foreshadowing (Saçmasapan bir olayın kelime oyunlarıyla ilerde yaşanacak bir olayı işaret etmesi) tekniğini bile defalarca kez kullandım hikayemde. Öylesine çok uğraşıyordum yani.

  Yazdığım bu hikâye dört ayda 25 bölüm oldu (yaklaşık olarak, tam hatırlamıyorum). Toplam okunması ise 350 civarındaydı. Bu kadar uğraştığım bir hikâyenin bu denli az okunması, siz de takdir edersiniz ki heves kırıcıydı. Aldırmadım başta. Acemiliğime verdim ancak Wattpad'de her dolaştığımda yeniden, yeniden üzüldüm. Günlük binlerce okunma alan hikâyeleri gördükçe boğazımda bir düğüm oluştu hep.

İşte bu hikâyenin kurgusu, karakterleri, olay örgüsü, mekan seçimi kısaca hikâyeye ait her şey Wattpadde gördüğüm o binlerce okunma alan hikayeler ve romanlardan esinlenerek hazırlandı. Hani başta dedim ya, bu bizim hikayemiz diye. Hah, işte bu yüzden!

  kzlkntfth ile beraber bu bahsettiğim konuyu oturup konuştuk. Dalgaya aldık, güldük. Oturup inceliyorduk herhangi birini ve yorumları okuyup gülüyorduk. O kadar salakça, o kadar aptalcalardı ki! Olay örgüleri, karakter konuşmaları, karakterler için kullanılan manken fotoğrafları, karakterlerin sansasyonel isimleri ve özellikleri... İnanın bana, Wattpad okuyucusuysanız eğer Ruhumdaki Ten gibi onlarcasını okumuşsunuzdur.

  Bir ara birini okurken "Aynısını yazıp binlerce okunma alırım." diye bir iddia ortaya çıktı ve birer hikaye oluşturduk. Yarım sayfalık şu an okuduklarınızla alakası olmayan komik hikâyelerdi bunlar. İsimleri ise birinin "Ruhumdaki Ten" diğerinin "Göğün Sıfırıncı Ruhu" idi. Bu isimler de o hikâyelere bakılarak, onlardan esinlenerek oluşturuldu. Zira bahsi geçen yazıların birçoğunda ruh, ten, kan, gök, sıfır, ölüm, mor gibi saçmasapan bir şekilde yazarlara havalı gelen kelimelerle oluşturuluyordu isimler.

Sonra bu yazıları herkesin okuması gerektiğini, böyle eserlerleri herkesle buluşturmamız gerektiğini düşündük. Zira bahsi geçen diğer yazarlarımız da o muazzam güzellikteki eserleriyle bizi buluşturuyor, edebi zevkimizi doruk seviyelere çıkarıyordu. Bunu yapmalıydık. Sanattı bu sonuçta (!) Yapmamız gerektiğini hissediyorsak yapacaktık.

  Kitabın kapağında tıpkı o romanlarda olduğu gibi çıplaklık bulundurduk. Romanın adına da (+18) ekledik ancak yetişkin kategoriye almadık. Bu durum hem abaza okuyucuları etkileyecek hem de okunmamızı katlayacaktı. Bunu biz düşünmedik, sakın bize kızmayın. Bunu onlar düşündü. Tekrar söylüyorum; bu benim değil Wattpad'in hikâyesi, bizim hikâyemiz.

İlk bölümümüzün adı tıpkı onlarınki gibi "Tanıtım" adını taşıyacaktı. Tanıtımda az önce bahsettiğim havalı gelen saçma kelimeleri kullana kullana, mantık bütünlüğü bulunmadan bir yazı yazdık. Muazzam bir şekilde, noktalamalara bile dikkat ede ede yazdık aynı zamanda ki okuyan malum okuyucu -sizler değil, sizler mizah amaçlı okudunuz- okuma listesine eklesin.

  Özet kısmında da bad girl yazarımızın küfretmesini sağladık. Sürtük, erkeklerin önünde bile bile kıvırtmak. Babana zorla iphone aldırmak. Bunlar onların hikâyesindeki unsurlar hep. Biz eleştiri maksatlı abarttık yalnızca.

Ha bu arada özetteki teşekkürler kendimize ve arkadaşlarımıza yapıldı. Dikkatinizi çektiyse babo adlı bir arkadaşımız da var, bazı bölümlerin medyasında karikatürleri falan da var. Babo'yu açıklamaya hiç girmeyelim bence. Bir sır olarak kalsın.   

:)

...