Same Place

"Κεφάλαιο 3 - Ο Χρήστος και το Κουνελάκι"

Όπως φεύγαμε γύρισα και κοίταξα τα παιδιά. Ο Χρήστος είχε πάρει άλλο ένα μπουκάλι ουίσκι. Ελπίζω τα παιδιά να τον προσέχουν γιατί κάτι μου λέει ότι θα ναι μεγάλη νύχτα απόψε..

Βγήκαμε έξω και φυσούσε. Μα πριν ήταν ζεστός ο καιρός..
"Θες το μπουφάν μου;" με ρωτήσε ο Νίκος αφού με είδε που έτρεμα.
"Όχι δε χρειάζεται καλέ." φυσικά και χρειάζεται.
"Έλα σε βλέπω που έχεις ξεπαγιασει μη μου το παίζεις δύσκολη εμένα." Είπε βγάζοντας το μπουφάν του και μου το φόρεσε.
"Σε ευχαριστώ πολύ." του είπα και του χαμογέλασα.
"Θέλεις να φας τίποτα; Να πιεις κάτι;" με ρωτήσε.
"Τσιγάρα έχεις;" του είπα. Πλιζ πες ναι.
"Έχω." μου είπε και μου χαμογέλασε. Εντάξει καληνύχτα δεν το ζω αυτό. Είναι τόσο όμορφος.
"Που θέλεις να κάτσουμε;" του είπα.
"Πάμε στη πλατεία. Πω μάντεψε τι ώρα έχει πάει." Το πάρτι ήταν στις 10.30 οπότε δεν νομίζω να είναι πάρα πολύ αργα.
"Ξερωγω 12;" υπέθεσα.
"Μια πάρα είκοσι." Τι διαόλο πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα και δε πήρα χαμπάρι...

(Παράλληλα)
ΣΠΎΡΟΥ PROV

Αλήθεια θα σηκωθώ και θα φύγω. Δε μπορώ να βλέπω την Άννα-Μαρία να κοιτάει έτσι τον Χρήστο. Ελπίζω τουλάχιστον ο Χρήστος να έχει μαζί του χρήματα γιατί έχει πιει ήδη τρια μπουκάλια ουίσκι μόνος του.
"Εε σερβιτόρε" φώναξε, θα πιεις και τέταρτο ρε μαλακα;
"Πείτε μου." Πλησιάσε αυτός.
"Θέλω ε... ε... ενα.." τραυλισε και έπεσε κάτω. Σηκώθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και πήγα κοντά του. Μπορεί να είναι αχώνευτος αλλά είμαστε και άνθρωποι καταβαθος. Εσκυψα και τον μαζέψα.
Με κοίταξε στα μάτια σαν μικρό παιδάκι και γέλασε. Τον σήκωσα και τον έβαλα να κάτσει.

"Ιάσω κοκλα ενοκλω;" μου είπε. ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΊΔΕΣ ΤΗΝ ΚΟΚΛΑ ΡΕ ΜΠΑΓΛΑΜΑ; "Σπύρο ηρεμησε ειναι μεθυσμένος" σκέφτηκα μέσα μου. Τον κοίταξα που κράταγε το ποτήρι και γελοντας πάλι σαν παιδάκι το πέταξε κάτω και έσπασε και άρχισε να γελάει υστερικά. Ακόμα και μεθυσμένος αχώνευτος είναι. Κοίταξα την Άννα-Μαρία. Κοιτούσε γελοντας αλλά έβλεπα στα μάτια της ότι είχε φρικάρει για τα καλά.
"ΘΑ ΣΠΆΣΩ ΚΟΥΠΕΕΕΣΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΌΓΙΑ ΠΟΥ ΠΕΕΣΣΣ" Άρχισε αυτός να φωνάζει.
"Αχ ρε Χρήστο τι θα σε κάνω τώρα εγώ." Μουρμούρισα.
"ΤΏΡΑ ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΆΝΩ. ΠΈΝΤΕ ΛΕΠΤΆ ΣΧΕΔΟΝ ΠΡΙΝ ΠΕΘΆΝΩ."
"Ηρεμησε Χρήστο ηρεμησε." Του είπα αν και ξέρω ότι δεν θα βοηθήσει.
"Γει..  γει.. γεια σου. Με λένε Χρήστο. Θες να γίνουμε φίλοι;" μου πε και με κοίταγε στα μάτια και να πω την αλήθεια φοβήθηκα. "Γειά σου Γειά σου,  Σπύρος χάρηκα." του απάντησα.