Same Place

"Κεφάλαιο 6 : Η Άννα-Μαρία κι ο Σπύρος και το επόμενο πρωί."

P.O.V ΆΝΝΑ-ΜΑΡΊΑΣ

Η Άντζελα μόλις έφυγε για να βγει με τον Νίκο. Αχουτα μωρέ ελπίζω να περάσουν καλα που σίγουρα θα περάσουν. Εμένα μου λείπει ο μαλακας. Αλλά μαλακας είναι οπότε τι τον σκέφτομαι. Άκου κει έχει ήδη φτιάξει γνώμη για τον Χρήστο και δεν τον ξέρει καν. Αλλά τώρα θα μου πεις και ποιος δεν είναι μαλακας. Και εγώ που τον σκέφτομαι μαλακας είμαι. Αλλά είναι γλυκός μαλακας. Και τώρα ξέχασα για ποιον μαλακα λέω. Ααα το κάψα πάω να φάω.

Έφτιαξα τοστ. Πω θυμάμαι που ήθελε να φτιάξει ο Σπύρος τοστ και είχε βάλει τόσο τυρί που έλιωσε όλο γύρο γύρο από την τοστιέρα και μετά έπαθε ηλεκτροπληξια το καλώδιο και έπεσε το ρεύμα σε όλη τη γειτονιά. Αχ ρε μαλακα Σπύρο όλα σε θυμίζουν.

Από τη μία σκέφτομαι ότι ηταν μαλάκια που τσακώθηκαμε και χωρίσαμε για κάποιον που δεν τον ξέρουμε καν. Αλλά με ενόχλησε που μίλησε έτσι. Αλλά δεν είναι λόγος να πετάξω έναν ολόκληρο χρόνο απτή ζωή μου. Όμως δε ξέρω... Γιατί πειραχτηκα έτσι κι εγώ για τον Χρήστο αφού όπως είπα δεν τον ξέρω. Λες... Όχι όχι τον Σπύρο θέλω. Θα πάω σπίτι του να μιλήσουμε. Δε θέλω να χωρίσουμε για έναν τόσο ηλιθιο λόγο.

Πήγα ντύθηκα πρόχειρα και βγήκα έξω. Μετά από ένα δεκάλεπτο είχα φτάσει στο σπίτι του. Πήγα στη πόρτα και πιάστηκε η καρδιά μου. Χτύπησα το κουδούνι και προσπάθησα να μείνω ψύχραιμη. Μετά από λίγο άνοιξε τη πόρτα.

"Τι θες ρε;" μου είπε με νεύρα. Ήταν πολύ ακατάστατος και κράταγε ένα ποτήρι με ποτό.
"Να μιλήσουμε..." είπα τρομαγμένη.
"Φύγε από μπροστά μου." Είπε απότομα και έκλεισε τη πόρτα. Νομίζω ήταν μεθυσμένος.

Σκέφτηκα να φύγω γιατί φοβήθηκα πολύ. Όμως δε θελω να αφήσω τον άνθρωπο μου μόνο του τώρα που είναι εκτός εαυτού.. Τώρα που με χρειάζεται πιο πολύ... Είχα κανένα πεντάλεπτο έξω από τη πόρτα του που σκεφτόμουν τι να κάνω.

Ξαφνικά άνοιξε πάλι τη πόρτα και με κοίταξε στα μάτια.
"Δε σου πα να φύγεις;" μου είπε μετά από λίγο.
"Σπύρο έχεις πιει έτσι;"
"Δεν έχω πιει τίποτα" μου είπε και κοιτούσε το ποτήρι με το ποτό και ήπιε άλλη μια γουλιά. Μεθυσμένος είναι...

"Μπορώ να μπω μέσα;" τον ρώτησα.
"Μπες." Μου είπε μετά από λίγο σαν να μην έτρεχε τίποτα και έκανε στην άκρη. Εγώ μπήκα μέσα και κάθισα στον καναπέ. Αυτός πήγε να αφησει το ποτήρι στο τραπέζι αλλά αυτό έπεσε στο πάτωμα.