Οι ακτίνες του ήλιου με χτυπάνε στα μάτια με αποτέλεσμα να ξυπνήσω... Βρίσκομαι στην αγκαλιά του Αχιλλέα...
Πόσο ήρεμος είναι όταν κοιμάται... 😻Δεν του έχω αναφέρει τίποτα ακόμα για χθές και για τον Νίκο... Είναι πολλα πράγματα και δεν ξέρω αν είναι έτοιμη να του τα πω όλα... Ίσως να του πω μονο για τον Νίκο... Δεν χρειάζεται έτσι κι αλλιώς να τα ξέρει όλα... Ανήκουν στο παρελθόν...
Απ'τις σκέψεις μου με βγάζει ο Αχιλλέας ο οποίος με σφίγγει πιο πολυ στην αγκαλιά του...
Αχ-δεν θέλω να σε χάσω ποτε μωρό μ...
Είπε με μια Αγροξυπνημενη φωνή...-Δεν θα με χάσεις... Είπα όσο πιστηκα μπορουσα μιας και στην σκέψη μου ήρθε ο Νίκος... Δεν θα μας αφήσει ήσυχους μέχρι να πάρει αυτό που θέλει... Και το ξερω...
Σηκώθηκα απ'το κρεβάτι να πάω να κάνω ένα μπάνιο διότι μετά ο Αχιλλέας ήθελε να βγουμε να πάμε βόλτα στην Θεσσαλονίκη... Να θυμηθουμε τα παλια...
Ανοίγω το ζεστό νερό και αρχίζω να βρεχω το σώμα μου, ξαφνικά νιώθω τον Αχιλλέα από πισω μου να αρχίζει να με φιλάει στον ωμο και με το χέρι του να έχει πάρει το σφουγγάρι και να με τρίβει στο Σώμα...σιγα σιγα το χέρι του Κατευεναι όλο και πιο χαμηλά...
-Αχ-αχιλλεα είπα και η φωνή μ ίσα που εβγενε απ'το στόμα μου...
Αχ-πες μου κιόλας ότι δεν σ'αρέσει ψυθηρισε στο αυτή μου καθώς με το σφουγγάρι με ετριβε στην περιοχη μου...
-θα αργήσουμε, και τα παιδια μας περιμένουν κάτω για πρωινό... Είπα καθώς γυρισα ώστε να τον κοιτάω κατάματα...
Αχ-ποιος τους χέζει... Είπε και με μια κίνηση με κόλλησε στον τοίχο... -Σε θέλω και σε θέλω εδώ και τωρα... Είπε και ένωσε βίαια τα χείλη μας...το χέρι του κατευθύνθηκε χαμηλά και άρχισε να κάνει κυκλικές κινήσεις στην περιοχή μου... Απ'το στόμα μου άρχισαν να βγαίνουν βογγιτα χωρίς να το ελέγχω... Με σήκωσε και με κόλλησε στον τοίχο και μπήκε ξαφνικά μέσα μου... Οι ωθήσεις του ήταν δυνατές και γρήγορες... Με το στόμα μου κρατουσα το χέρι μου ώστε να μην ακουστουνε τα βογγιτα που μ προκαλουσε ο Αχιλλέας διότι τα δωμάτια δεν είχαν καλή ηχομόνωση...
-Τε-τελειωνω του ψυθιρισα με όση δυναμη μ είχε απομείνει...
Αχ-μονο για πάρτι μου θέλω να τελειώνεις είπε και με μια ακόμα δυνατή ώθηση, τελειωσα...
-----------------------------------------------------
Ο Αχιλλέας μου κράταγε το χέρι και περπαταγαμε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης...περπαταγαμε σε μέρη που συνηθίζαμε να πηγαίνουμε όταν μέναμε εδώ... Και με την θυμιση των αναμνήσεων αυτόν γελαγαμε...
ESTÁS LEYENDO
Lost Touch
FanficΜε έχει πλησιάσει υπερβολικά πολυ... Τα μάτια του το ίδιο χρώμα με τότε, το ίδιο χρώμα που αγάπησα και δυστυχώς αγαπώ ακόμα... Τα χείλη του απέχουν μερικά εκατοστά απ'τα δικά μου και ξαφνικά έχω μια έντονη επιθυμία να τον φιλήσω... -Δεν γαμιεται...