Lost Touch

part2

"Προς όλους τους επιβάτες.. Σε λίγα λεπτά φτάνουμε Λονδίνο" Ακουστηκε η αεροσυνοδός από το μεγάφωνο..

Τότε ήταν που άνοιξα τα μάτια μ και είδα από ψηλά το Λονδίνο.. Ήταν νυχτα και όλα ήταν τόσο όμορφα..

Μόλις κατεβηκα απ'το αεροπλάνο χωρίς καν να το καταλάβω έπεσα πανω σε κτ.. Για την ακρίβεια σε καποιον..

? -με συγχωρείς δεν το ήθελα άκουσα μια γλυκιά φωνή

-οχι δνε πρζ έτσι κι αλλιώς εγώ φταίω που δεν κοίταγα μπροστά μ είπα κοιτάζοντας την στα μάτια..

Κλ καταλάβατε κορίτσι ειναι... Νμζτε ότι είναι αγόρι εε 😏 κριμαα.. Που τέτοια τυχη 🤣

Μπορώ να πω βεβαία πως ήταν πολυ ομορφη κοπέλα περιπου στην ηλικία μου με ξανθα μαλλιά και ωραία γαλαζια μάτια.. Κρίμα που δεν έχω και εγώ τέτοια μάτια😍

-παρεπιπτόντως με λένε lydia είπε δίνοντας μ ενα αγνό χαμογελο..

Χάρηκα..εμένα καλλίστη είπα με χαρά δίνοντας της το χέρι μ..

Ξαφνικα ακουστικε μια κόρνα από ένα αμάξι και η Λυδία με βιαστικές κίνησης με αποχαιρέτησε και μπήκε μεσα σε ένα μαυρο αμάξι και έφυγε..

Έγιναν όλα τόσο γρήγορα...

μ.κ-αγαπη μ ελα να με βοηθήσεις με τις βαλίτσες άκουσα απ'το βάθος την μητέρα μ

2 hours later...

Επιτέλους φτάσαμε..

Μόλις βγήκα απ'το ταξί δεν πιστευα στα μάτια μου..

ΤΙ ΣΠΙΤΑΡΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ!!! ΘΑ ΜΕΝΩ ΕΓΩ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΣΠΙΤΙ??! ΟΠΠ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ??! ΚΑΙ ΠΙΣΙΝΑ?!!! ΤΙ ΓΝΤ ΚΑΛΕ.. ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΗΡΘΑΜΕ?!

Απ'τις σκέψεις μ με εβγαλε η μητέρα μ η οποία μ ζήτησε να την βοηθήσω με τις βαλίτσες..

Αν αναρωτιέσται για το σπίτι να το👇🏻

Μολις τελειώσαμε με τα πραγματα και τις αποσκευές η ώρα είχε φτάσει 2:30 το βράδυ.. Και μαντέψτε το καλυτερο..

1

2

3

ΑΥΡΙΟ ΣΧΟΛΕΙΟΟΟ!!

νν γιουπιι 😒

Αντε να δω τι έχω να περάσω αυριο σε αυτό το πράγμα που λέγεται σχολείο... Τι σχολείο.. Κόλαση έπρεπε να το έλεγαν.. 😒

Τέλος παντων φόρεσα τις πιτσαμες μ και πήγα στο δωμάτιο μ για να κοιμηθώ όχι ότι θα κοιμόμουν πλ αφου παντα βλέπω το ίδιο ονειρο... Αυτόν να με φιλάει.. Αυτά τα σαρκώδη χείλη που τόσο λάτρεψα να αγγίζουν και πάλι τα δικά μου.. Αχχ και αυτά τα μάτια και τι δεν θα έδινα για αυτά τα μάτια είναι όλος μ ο κόσμος.. 😻
Αλλά παντα πριν προλαβει να με φιλήσει.. Ξυπνάω.. Γτ η ζωή να είναι τόσο άδικη!?.. Τον θέλω γαμωτο.. Όλες οι σκέψεις μ παντα καταλήγουν σε αυτόν.. Σε αυτά τα  εκφραστικά πρασινα μάτια που απλά κοιτώντας τα καταλαβενες τόσα πολλα... Δεν υπάρχει βράδυ που να μην τον σκέφτομαι.. Πέρασαν τόσα χρόνια γαμω.. Πως γντ να μην τον έχω ξεπεράσει ακόμα?!.. Μόνο και να'ξερε τι θα έδινα για να μπορώ να τον ξαναδώ έστω και από μακριά απλά να ξαναδώ αυτά τα μάτια που ερωτευτηκα όσο τπτ αλλο σε όλη μ την ζωη.. Μ λείπεις γαμωτο.. 😖

Άλλο ένα part έφτασε στο τέλος..
Ελπίζω μέχρι στιγμής να σας αρέσει η ιστορία μου
Ευχαριστώ όσους την διαβάζουν και μην ξεχάσετε να πατάτε το αστεράκι και αν κάνετε σχολείο ώστε να συνεχίσω να γράφω..
See you later my babies 😘