Invisible love (Dutch)

Deel 15 (tegenwoordige tijd)

The Italian Bar ziet er echt gezellig uit. Ik snap wel waarom het er zo vol zit. Gelukkig heeft Bryce gereserveerd en kunnen we gelijk gaan zitten. 'Wat kan ik voor u doen?' 'We willen graag wat eten. Als het goed is hebben we al besteld? Op naam van Wills.' 'Ja, ik zie het meneer. Het eten komt zo uw kant op.' zegt de ober en hij loopt weer weg. 'Nou, heb je al zin in de wedstrijd?' vraagt Bryce. Hij heeft onze jassen al opgehangen bij de kapstok, zijn footballjack houdt hij aan. 'Ja, best wel. Ik kom nooit naar die wedstrijden, dus ik heb je nog nooit zien spelen.' 'Oh? Waarom ben je nooit wezen kijken dan?' 'Ik had niet echt iemand om er mee naartoe te gaan. En het boeide Ashley en mij niet zo veel, maar nu kom ik om je aan te moedigen.' 'Oké, leuk hoor. Je komt dus alleen voor mij?' Oehh, die had ik niet verwacht. Ik voel het bloed al naar mijn wangen stijgen. Snel zeg ik: 'Ehm ja, eigenlijk wel. Jij hebt me gevraagd te komen kijken.' 'Twee pizza Hawai?' de ober was eraan komen lopen met onze pizza's. 'Ja, die zijn voor ons,' zegt Bryce, 'dank u wel.' De ober loopt weer weg om een andere tafel te gaan bedienen en ik kijk naar mijn pizza. 'Hmmm, deze zien er echt lekker uit. Ik ga maar snel beginnen.' zeg ik. 'Ja, dat zou ik ook doen als ik jou was. Ik ben namelijk al begonnen.' De pizza is echt in één woord verrukkelijk en hij is dan ook zo op. 'Nog ruimte over voor een toetje?' vraagt Bryce. 'Altijd.' 'Oké, dan vraag ik de dessertkaart even.' Op de dessertkaart staan allemaal superlekkere desserts, variërend van sorbets naar cheesecake. Ik besluit een citroensorbet te kiezen en Bryce gaat voor de brownie. De ober komt weer naar onze tafel om alles op te ruimen en te vragen wat we willen als dessert en we geven het door. 'Wat wil je eigenlijk gaan doen na de middelbare school?' Ik ben erg benieuwd naar het antwoord van Bryce. 'Ik heb een beurs aangeboden gekregen van de UCLA, ik mag daar over twee jaar studeren en football spelen. Ik heb er echt zin in, want ik droom al van jongs af aan om daar te studeren.' 'Wow, ik wist niet dat je zo goed was in football. Ik droom ook al van jongs af aan om daar te studeren! Ze hebben daar een supergoed conservatorium, ik hoop dat ik daar muziek kan gaan studeren.' 'Het zou echt gaaf zijn als we daar samen konden gaan studeren en ja, ik wil niet opscheppen, maar ik ben wel goed in football. Ik heb meerdere beurzen aangeboden gekregen maar ik wil het liefst naar de UCLA.' Omg, ik wil echt wel naar dezelfde universiteit als Bryce. 'Ja, dat zou echt heel leuk zijn als we naar dezelfde universiteit kunnen gaan.' Op dat moment komt ons dessert eraan, het ruikt alleen al lekker. Citroen is mijn favoriete fruit, hoe raar het ook klinkt. Dit ijs zal wel heel lekker smaken, want Italiaanse mensen zijn supergoed in het maken van ijs en zoetigheid. De brownie van Bryce ziet er ook verrukkelijk uit en ik kan mezelf niet bedwingen een hapje te nemen. 'Hé, wat doe je? Oh, ik ga je terugpakken' Bryce pakt mijn beker met ijs en trekt hem naar zich toe. 'Zo, die is nu van mij!' 'Oja? Dat had je gedacht.' Ik prik hem in zijn zij en hij laat mijn beker los als een mak schaapje. 'Haha, nu heb ik hem weer terug. Oké, je mag wel één hapje, maar niet meer.' Ik pak een hap ijs en houd het voor zijn mond, maar trek hem net op tijd weer weg om in mijn mond te stoppen. Daarna geef ik hem toch een hapje ijs. Ik ben ook niet helemaal gemeen, alleen een beetje.

Ik vind het jammer als mijn ijs op is, want het was het lekkerste ijs wat ik ooit heb geproefd. We vragen om de rekening en Bryce stelt voor om te betalen, maar ik wil graag delen. We leven niet meer in de middeleeuwen! 'Hahah, ik hoopte al dat je dat zou zeggen, nu hoef ik minder te betalen.' 'Och, wat ben jij toch een gluiperd. Pas maar op, straks laat ik je gewoon alles betalen.' We lopen het restaurant uit en gaan weer in Bryce's auto zitten. Ik kijk op de klok in het dashboard en zie dat het al kwart voor acht is. We moeten echt snel naar het footballstadion rijden!