Invisible love (Dutch)

Deel 1 (verleden tijd)

Toen ik wakker werd, leek het op een doodnormale dag. De wekker ging, ik stond op en ik ging weer terug in bed... Nee grapje, ik zou willen dat het zo ging. Ik had die dag school, dus ik moest gelijk uit bed en me klaarmaken, anders zou ik te laat komen. Ik kleedde me om en pakte mijn tas in voor die dag. Normaal deed ik dat altijd de avond ervoor, maar toen was ik zo moe dat ik gelijk ging slapen en had ik mijn tas niet ingepakt. Rond zeven uur riep mijn moeder: 'Emily, we gaan eten! Kom je?' en ik liep naar beneden.

Die dag begon normaal maar was eigenlijk erg raar en anders. Hoe dat kwam? Nou... die dag waren er dus een paar rare dingen gebeurd. Ten eerste was mijn beste vriendin Ashley niet op school en dat was raar, want normaal was ze ALTIJD op school, maar dan ook echt ALTIJD. Ze had zich nog nooit een dag ziekgemeld én ze had ook nog nooit gespijbeld of verlof aangevraagd. Spijbelen heb ik trouwens ook nog nooit gedaan, maar ik moest het er toch even bij vertellen. In ieder geval was het dus superraar dat ze er die dag niet was en doordat ze er niet was zou ik alle lessen alleen zitten en dat stond me echt niet aan.

Tegen de tijd dat ik bij het derde vak van de dag aankwam, geschiedenis, was ik uitgeput en erg humeurig. Ik zou het echt niet langer uitgehouden hebben als Bryce Wills niet ook in deze les zat. Bryce Wills was muzikaal, sportief én intelligent en alle meisjes waren verliefd op hem, inclusief ik. Maar natuurlijk was hij onbereikbaar voor mij, want zo gaat het in elk goed verhaal, tenminste dat dacht ik. 

Anyways, tijdens geschiedenis zou ik dus weer alleen zitten, maar tot mijn grote verbazing kwam Bryce, ja DE Bryce Wills, de enige echte, naast me zitten. OMG!! Ik had echt het gevoel dat ik doodging ofzo. Ik werd helemaal rood toen Bryce zei: 'Hey, jij bent Emily, toch?' Hij wist mijn naam gewoon! Ik begon helemaal te hyperventileren en realiseerde me net op tijd dat ik ook nog iets terug moest zeggen. 'Ehm... ja ik ben Emily en jij bent Bryce.' Omg, had ik dat nou echt gezegd? Ik klonk echt als een bazige kleuter ofzo. Bryce vond het volgens mij wel grappig, want hij barste in lachen uit, de mooiste en meest perfecte lach OOIT.

Dit was dus het tweede rare ding wat er gebeurde, want normaal zou DE Bryce Wills, de enige echte, nooit naast me gaan zitten, laat staan me aanspreken. Maar dat kwam natuurlijk omdat Ashley er niet was en de jongen die altijd naast Bryce zat, Maxon Avery, was er normaal ook altijd. Maar nu waren Ashley en Maxon er allebei niet. Hint: dit was het derde rare ding wat er gebeurde.