Masumum .||Texting||

1.5

Neden her şey başa sarıyor. Ya da neden kötü olan herşey bizi buluyor bilmiyorum. Ama tek bildiğim şey şu koş koca Dünya 'da yalanlar üstüne kurulmuş bir düzen var ve biz bu düzenin altında yaşamaya çalışan 'Masumlarız. Bana denilen ya da Rüzgar 'a denilen şeyler bu Dünya 'da kurulmuş yalanların bir parçası. Belki de daha fazlası var bilmiyorum. Ama şu anda tek bilmek istediğim neden bize yalan söylenmiş olması.  Aklımda binlerce soru var ama hiç birine mantıklı cevabım yok. Şu Dünya 'da yalandan kurulu olan düzeni yıkmak geliyor içimden belki de daha fazlası.  Ama  hiç bir şey yapamıyorum. Bunlar sadece istediklerim. Ama keşke istediğimiz herşeyi yapabilsek, yapsak ama imkansız.  Şu yalandan kurulu olan Dünyayı yalanlarla boyayan insanları tek tek yıkmak istiyorum. Ama sadece istiyorum. Biliyorum yıkamam, güçsüzün tekiyim ben. Tek suçumuz neydi bılmiyorum . Belki de daha küçükken herşeye inanmamizdan kaynaklanıyordu.  Ya da inandığından. Ben kendimi asla affedemeyeceğim. Bunu biliyorum annem ve babam da beni affedemeyecek.  Nasıl yaptın böyle bir şeyi diyecekler bilmiyorum diyeceğim sadece bilmiyorum.  Neyi biliyorum ki ben zaten hiç koş koca bir hiç. Ben nasıl olurdu yıllardır, annem ve babamın katilinin oğlunu sevebilirim bilmiyorum. Hemde bunu yıllardır bilmeme rağmen.  Nasıl sevebilirim.  İlk başlarda kendime yedirmedim, sonra dedim ki kendi kendime seviyorsun hemde öyle böyle değil sırılsıklam seviyorsun.  Unutmaya çalıştım olmadı. Tekrar tekrar denedim olmadı.  Kendimi her gün ondan bir haber almak için çabalarken nasıl olurda unutmaya çalışırsın dedim. Ama yapamadım.  Özür dilerim annem,babam sizlerden özür dilerim.  Ve evet anne ben hâlâ Rüzgar 'a deli gibi aşığım ve evet baba ben hem ondan bu kadar çok nefret ediyorum.

      Ankara'da İstanbul 'a geleli 4-5 saat oluyor ve karşımda benim ağzımdan çıkan her kelimeyi merakla bekleyen iki kişi karşımda.  Biri Alaram. Diğeri ise Berkay'ım . Bunlar annem ve babamdan sonra 2. Ailem  canlarım, herşeyim.  Kardeşlerim.  Onları anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalır. Belki daha sonra anlatırım, şimdilik çok uzun süremiz yok sevgili okuyucularım.  Şu anda diyorsunuzdur ne oluyor falan diye. İnanın bende bilmiyorum ne olduğunu.  Daha küçükken yaşadığım olayların tüm hayatıma bu kadar etken yaratacağını hiç bilmiyordum. Belki de hiç bilmediğim içindir.

     Karşımda bana merakla bakan gözlere çevirdim gözlerimi ve konuşmaya başladım.  "Rüzgar "dedim ve durdum. Berkay devam etmem için başını salladı. "Rüzgar çocukluk arkadaşım olduğunu öğrendi " dedim. Soluk almadan. Şimdi ne demem gerektiğini bilmiyordum. Onlara guveniyordum ama Rüzgar 'İn babasının anne ve babamı öldürdüğünü söylemem gerekirmiydi. Daha önceden onlara neden öldüklerini hiç anlamamıştım.  Şimdi anlatmalimiydim. Bilmiyorum.  Ve yine sizde haklısınız hiç birşey bilmiyorum. "Rüzgar beni gecenin bir yarısı dışarı çağırdı konuştu "dedim. Yutkunamıyorum.  Ve bu yutkunanamam ağlarken daha da zor bir hale sokuyordu beni. "Neden onun karşısına çıkmamışım gibi şeyler söyledi. Rüzgar 'İn bana söylediği her şeyi göz ardı ettim. Rüzgar 'a benimle ilgili bir sürü yalan söylenmiş "dedim yine durdum. Bu seferki konuşmayı Alara'm aldı. "Ne yalanı ne demişler ki"dedi yüzünde bir sürü mimik değişirken. Alara hep böyleydi ben alıştım Alara'nın koşma tarzına. "Beni öldü olarak biliyormuş ya"dedim hıçkırıklarımın arasında.  İkisi de şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Berkay kaşlarını çatarak konuşmaya başladı. "Nasıl lan,kim söylemiş olabilir böyle birşey? "Dedi. Sesi her çıkan kelimede biraz daha yükseliyordu.  "Bilmiyorum,keşke bilsem ama bilmiyorum "dedim. Sesim sonlara doğru kısılmaya başladı. Alara yanıma geldi ve sırtımı sivazlamaya başladı.  Ardından "Şşşt tamam sakin ol"dedi. Daha sonra Berkay yanıma geldi sol elini omuza atarak "Kızım sakin ol ya,  biz neleri bilmiyorduk neleri öğrendik öyle değil mi? "Dedi. Haklıydı biz birbirimizi bulduğumuz da hiç birşey bilmiyorduk.  Ama öğrendik yine ogrenirdik. Ne olacaktı ki.

    Berkay ve Alara beni sakinlestirdikten sonra Alara beni uyutmak için odasına çıkarttı. "Kuzum bak sen benim  yatağımda yat eğer gece birşey filan olursa yan odadayım tamam mı? Dedi" Konuşacak halim olmadığı için sadece kafamı sallamak ile yetindim. Alara saçlarımdan öptükten sonra odadan çıktı.  Daha sonra kafamı yastığa başımı koyar koymaz uykuya daldım.

     
   Sabah uyandığımda burnuma buram buram sucuklu yumurta kokusu geldi. Yataktan kalktıktan sonra lavaboya girip rutin işlerimi hallettikten sonra odadan çıktım. Merdivenleri ikişer ikişer inerek arka bahçeye gittim. Alara ve Berkay masayı hazırlıyorlardı. Berkay beni görünce gülümsedi ardından konuşmaya başladı "Ooo Defne hanım günaydın "Dedi. Ondan sonra geldiğimi yeni fark eden Alaracığım  konuşmaya başladı. "Valla Defne güzelim ben böyle bir masa her zaman hazırlamam kıymetimi bil" dedi konuşmasını tebessüm ederken. Berkay ve Alara masanın son eksiklerini getirirken ben masaya çoktan kurulmuştum bile. İkisi de geldikten sonra yemeği gülmeler arasında bitirdik.  Ben bunları gerçekten çok seviyordum . Tüm yaşadıklarımı unutturuyorlardı resmen. Masayı toplamadan önce Alara konuşmaya başladı. "Berkay kuşum, Defne çikolatam ile resmimi cekermisin "Dedi Berkay "a telefonunu uzatırken. "Tabi "Dedi ve telefonu elinden aldı Berkay.
Birkaç poz verdikten sonra Alara Berkay 'İn elinden telefonu aldı ve konuşmaya başladı.
"Ayyy bunlar çok güzel olmuş cidden hemen instaya atıyorum. "Dedi. Bu kız deli falan da seviyorum ya.

      🌙🌙

Arkadaşlar Alara'nın attığı gönderiyi paylaşamıyorum wattpad te sorun var galiba paylaşmıyor.

Bir diğer bölümde paylaşacağım

Sizden ricam vote ve yorum yaparsanız iyi olur.

Tşk.

Öd

Byy
💙💙