Masumum .||Texting||

4.1/ Final🌙

   Durduramadım gitti yarım ♡
🌙

Rüzgar'dan:

    Aradan kaç zaman geçti bilmiyorum.

1...

2...

3...

Gerisini saymadım.  Bi süre sonra yaptığım kötülüğü kendime yedirmeye çalıştım ama yediremiyorum.  Ben Masumum' kendi ellerimle ölüme itmiştim . Ya o ameliyat masasından kalkamazsın!  Ya bir daha onun o ceylan gibi bakan gözlerine bakamazsam?

Herşey gelip geçiyordu.  Bu ameliyat kapısı kaç kez açılıp kapatıldı?  1, 2, 3, 4? Kaç kez açılıp kapandı?  Kaç kişi geldi geçti saymadım.  Kosturarak gelip geçiyorlardı önümden.  Hiçbiri bana Defne'mden bir haber vermiyordu.  Hala ameliyat kapısı açılmamıştı. 

  Neden bu kadar uzun sürüyordu ki? Neden kimse gelip bana bir haber vermiyordu?  Neden kimse gelip bana Defnen yaşıyor demiyordu?  Daha milyonlarca nedenin cevabını neden kimse söylemiyordu  ?

   Kendi yaptığım aptallığı Defne'min üzerine atmam tam olarak bir şerefsizlik, piçlik. Ben bu olan küfürlerin hepsini hak ediyordum.  O gece o proje ödevini yapmak için Irmağın evine gitmemeliydim !

~Flashback /Irmağın evi

Rüzgar ,ırmağın evine gelmiş derslerinden birinin projesini tasarlayacaklardı. Rüzgar okuldan çıktıktan sonra direk ırmak ile birlikte ırmakların evine gelmişlerdi.

Irmak oldukça zengin bir yapıya sahipti bundan hiçbir suhesi yoktu fakat çok farklı biriydi.  Sanki her an birşey yapa bilecek yapıya sahipti.

Aradan birkaç saat geçtikten sonra ırmak ve Rüzgar projelerini yapmaya ara vermiş ve yemek yemeye koyulmuşlardı . Pizzzalarini yerken bir birlerine birşeyler anlatıp gulüşuyorlardı.  Irmak yemek yerken bir an duraksamadan ve Rüzgar 'ın gülerken çıkan gamzesine gözlerini iliştirdi.  Rüzgar 'ın gülüşü yuzunde dona kalırken Irmak Rüzgar 'a zaten fazlasıyla yakındı ve hadde alınmıycak bir şekilde biraz daha yakın oldu.  Rüzgar bu yakınlığın farkındaydı fakat Irmağın amacının kötü bir olmadığını falan düşündü.  Irmak Rüzgar 'a bir espiri daha yaptı ve Rüzgar 'ı tekrar güldürmeyi başarmıştı.  Irmak tekrar gözlerini Rüzgar 'ın gülüşüne taktı ve direk olarak kendini Rüzgar 'İn dudaklarına attı.  Rüzgar ilk ne olduğunu anlamasa bile kendisi de istemeden karşılık vermişti.  Daha sonra aklına Defne'nın gelmesi ile kendini hızla geri çekip Irmağı yere ittirmisti.

~Flashback Son~

Yaptığım aptallık tekrar gözümün önüne gelirken yüzümü buruşturdum ve kendimden bir kez daha iğrendim.

Olduğum yerden adım sesleri ve karışık bağırış sesleri yükselirken başımı hafifçe kaldırarak girişe baktım.  Bunlar bizimkilerdi.  Mısra, Alara, Aras ve berkay da gelmişti.  Bunalrin burda ne işi vardı.? Nerden haberleri olmuştu bilmiyorum.

Bizimkiler beni gördüğünde yanıma geldiler ve ben çöktüğüm duvardan  kendimi kaldırdım ve bizimkilerin yüzüne bakmaya çalıştım.  Evet çalıştım bakamıyorum yüzlerine kendimden o kadar iğreniyorum ki... Alara başını hafifçe yukarı kaldırarak yüzüme baktı ve yüzünü buruşturdu.  Haklıydı buruşturmakta. Ve söylediği sözler de de.

" Sen ne kadar iğrenç birisin ya! Bu kız sadece seni sevdi be sevdi! Sen ne yaptın aldın onu bir çöp poşetini atarmış gibi aldın attın o arabanın önüne!  Hiç mi için acımadı be? Hiç mi düşünmedin o beni seven kız diye? Tamam sen omu sevmiyorsun onu anladıkta onun canını yeterince yakamazmış gibi niye tekrardan yaktın onun canını ?"