Okula girdiğimde başıma dökülen o mavi boya ve insanların bana gülmesi.. Tam bir trajediydim . Daha geldiğim ilk günden hissediyordum . Burası farklıydı; Bu şehir, bu okul her şey farklıydı. Genelde benim olduğum yerde bela eksik olmazdı zaten . Daha ilk günden başımdan aşağı boya döküldüyse gerisini tahmin edemiyordum . Ama gözüm bir çift gözde takılı kalmıştı.Belki sadece basit iki kahverengi gözdü sadece ama gözüme en güzel kahverengi gözmüşçesine güzel gelmişti. Yanında ise bana bakan bir kız ve erkek daha vardı. Onlar bana gülmüyorlardı .Ha ben kim miydim? Ben basit bir lise öğrencisi gibi görünen bir belanın ta kendisiydim ama içimden bir ses bu insanlarla daha bir sürü maceramız olacağını söylüyordu.Daha doğrusu bir sürü belalı günün bizi beklediğine inanıyordum. Ben kim miyim? Adım Ahu Korkmaz göbek adım ise Bela Mıknatısı. Bu benim hikayem .
Merhaba biraz belirsiz bir başlangıç oldu biliyorum ama siz boşverin sjsjs. Kitabıma boş zamanlarda bölüm atıcam , biraz da texting içerikli olsa da eğleneceğinizi umuyorum :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İSİMSİZLER
RomanceYeni bir şehir, yeni bir hayat, yeni arkadaşlıklar , yeni aşklar ... İnsan hiç zamanında nefret ettiği insanları canı gibi sevebilir miydi? Mümkün müydü bu? Peki bu sıradan birinin hikayesi mi ? Aşk , dostluk, macera kavramlarıyla iç içe bir hikaye...
