BULUTLARIN ARDINDAKİ UMUTLAR

Bölüm 3: İNTİKAM

Multimedya; Derya

"Hayır!"

"Üzgünüm, böyle olmasını istemezdim..."

Bir haftadır olduğu gibi yine bugün de kabuslarla uyanmış ve nefes nefese kalmıştım. Ama sadece bir kabus olduğu için cidden sevinmiştim. Çünkü bu sefer ki diğerlerinden daha korkunçtu.

Bu kabusta ölen adamın aslında ölmediğini ve intikam almak için peşimizde olduğunu görmüştüm. Asıl tüylerimi ürperten gerçekçi şu sözleri olmuştu:

"İntikam hevesim ölümümün önüne geçti. Sizin bir adım uzağınızda ve peşinizde olacağım. Daima... "

"Ayrıca yanınızdakine dikkat edin! Kendisi sizin ölüm fermanınız olacak..."

Zaten son olaylar yüzünden kördüğüm olan düşüncelerim bu sözler ve kabusla iyice bulanıklaşmıştı.

Bu kabus bize bir işaret olabilir miydi?

Yanınızdaki diye bahsettiği Bulut muydu?

Eğer Bulut ise de hangi anlamda ölüm fermanımız olacaktı?

Bu söylediklerinde doğruluk payı var mıydı?

Sorular, sorular ve sorular... Düşündükçe sadece başımı ağrıtan bu sorulardan kurtulmak amacıyla yataktan kalkıp bavulumu hazırlamaya başladım.

Nereye mi gidecektim? Bu sorunlardan kurtulmak için ülkeyi terk etmek istesem de sadece bir haftalığına Berkayların yazlığına gidiyorduk.

Ve, Beyza ve Berkay dışında gelen bir kişi daha vardı: Bulut...

Bize çok yardımı dokunmuştu kabul ediyorum ama onda garip birşeyler oluğunu da görmezden gelemezdim. Mesela fazla gizemli davranması! Biz onu tanımaya çalıştıkça kendini geri çektiğini fark ettim. Belki de yapısı böyledir. Bunu bilemezdik ne de olsa yeni tanışmıştık ve onu tanımıyorduk. Ama bu davranışları ona tam olarak güvenmemizin önüne geçiyordu.

Özellikle bu kabustan sonra ona güvenmek konusunda pek başarılı olacağımı sanmıyordum.

Duyduğum tanıdık telefon melodisi sayesinde düşüncelerimden anca uzaklaşabildim.

"Alo?"

"..."

Karşıdan sadece şiddetli bir rüzgar uğultusu sesi gelince akıl edebildim numaraya bakmaya. Numara gizliye alınmıştı. Daha kabusu atlatamadan birinin beni gizli numarayla arayıp on dakika boyunca birşey dememesi ürpermeme neden oluyordu.

"Alo?"

"İntikam!"

Karşı taraftan hırıltı bir ses bunu dedikten sonra öksürüp telefonu kapatmıştı.

Tüylerim diken diken olmuş ve bembeyaz kesilmiştim. Başım dönüyor ve midem bulanıyordu. Bu arama bende karnıma art arda yumruk yemişim gibi bir hissi yaratmıştı.
Orada telefonun başında ne kadar durdum bilmiyorum ama Onur' un kapıyı tıklatıp içeri girmesi ile kendime gelebildim.

"Abla! Berkay abiler geldi seni bekliyorlar"

Neşeyle içeri girmesi yüz ifademi görünce olsa gerek buhar oldu. Yanıma çöküp yüzümü incelemeye başladı.

"Abla, iyi misin?"

"Hı hı... İyiyim sadece...I-ıı biraz dalmışım..."

İkna edici olmak için zoraki bir gülümseme sunmak zorunda kalmış olsam da inanmıştı.