Until I Found You

Chapter 1

Chapter 1

I always went here at the park every 5pm because I feel like this is the perfect place for the person who wants a quiet time.

The air is fresh and cold and this is what I want. Naghanap ako ng mauupuan at doon na muna ako nag palipas ng oras.

As the time passed by, may papel na lumipad sa may paanan ko. Palinga linga akong tumingin sa paligid, wala naman akong nakikitang naglalaro ng eroplanong papel, since na wala naman akong ginagawa pinulot ko ito. As I open it, there was a paragraph that easily caught my attention.

"There's always a competition skinny girls vs. fat girls, short vs. tall, flat-chested vs. big boobs, having a white skin vs. brown/dark or whatever skin tone you have, pretty vs. ugly and rich vs. poor. You know, I just don't get it? I am a huge fan of girls, so I love them and I don't care about their weight, height, etc. I am a huge of girls because despite of their personal problems, they still manage to smile in front of everyone. I am a huge fan of girls, because even a guy broke their heart? they still continue to love everyone (not romantically). I am a huge fan of girls because they are the nicest human being even though you hurt their feelings, she's still kind hearted and soft. I am a huge fan of girls, because whenever they smile? It feels like I am looking at the moon above, damn so precious. I am a huge fan of girls, because living in this judgmental society is really hard to handle so here I am admiring their whole existence. Taga hanga ako ng lahat ng babae sa mundo kasi deserve nila ito. Deserve nila masabihan na maganda sila, na they are more than enough, na they don't need to try to look gorgeous because maganda na sila sa mata ko. I am a huge fan of girls, especially sa babaeng magbabasa nito. I am your fan and just wanna say, you are beautiful."

Yan yung mismong nakasulat, hindi ko alam kung bakit napangiti ako sa nabasa ko and I'm amuse at the same time. Hindi ko alam na may ganito pa palang lalaki na hindi tumitingin sa panlabas na anyo at nakikita at nararamdaman yung feelings ng mga katulad kung babae. I am not sure if he is a guy but I think he is base sa sulat kamay niya, masyadong madumi.

Tiningnan ko ulit yung papel kung may iba pang nakasulat or what. Sa baba nang paragraph merong nakasulat, it's like a 'codename'.

"VWN"

'VWN'? What's with that?

I shrugged my shoulder. Bakit ko ba tinatanong ang sarili ko? Wala namang sasagot.

Habang tinitingnan ko itong papel. Hindi ko alam kung dadalhin ko ba ito or iiwan ko na lang ito dito, after a minutes nang pag iisip dinala ko na lang ito, wala lang gusto ko lang saka baka umulan sayang naman ito mababasa lang. Inspiring pa naman ang nakasulat.

Umalis na ako sa park and I decided to go home na since it's 7pm already.

Habang tinatahak ko ang daan pauwi hindi maalis sa isip kung sino ba yung 'VWN' I'm curious about him. Kung bakit niya sinulat yun.

Malapit na ako sa gate ng bahay namin ng makarining ako ng kaluskos, tumingin ako sa kaliwa at kanan ngunit wala namang tao, tumingin din ako sa likod ganundin kayat isinawalang bahala ko na lang ito.

Pag pasok sa loob ng bahay sermon agad ang sumalubong sa akin galing kay Mommy. Dire-diretso lang akong nag lakad patungo sa room ko na parang walang naririning. Simula nung namatay si Daddy laging nalang siyang wala dito sa bahay ni hindi niya na ako nabibigyan ng time, puro nalang siya business, business, business! Nakakainis.

Sabi ni Lola, dapat iniintindi ko na lang daw si Mom dahil kamamatay lang ni Daddy at alam kung nasa recovery stage pa siya pero, Life must goes on hindi pwedeng ganito na lang siya palagi. Nakalimutan niya na. na may anak pa siyang nag eexist.

Kinalma ko ang sarili ko bago ako nagtungo sa bathroom para maligo.

Paulit ulit kong binalikan ang nanyari kanina sa park. Damn, Letter! Hindi mawala sa isip ko. Pagkatapos kong maligo ay nagbihis na ako ng kulay pink na pantulog.

Biglang may kumatok "Micoline, bumaba ka na sa kusina ready na ang hapunan" sabi ni Manang. "Hindi po ako nagugutom, bukas na lang po" sagot ko. "O siya, bahala ka, basta bumaba ka na lang pag nagugutom ka" sabi niya pa. "Okay po".

Pagka alis ni Manang, sumalampak agad ako sa kama, ang tanging ilaw lamang ay ang nasa lampshade.

Niyakap ko ang aking unan habang hawak ang aking cellphone, hanggang ngayon hindi pa rin nawawala sa isip ko kung sino ba si 'VWN'.

I must be really out of my mind. Binaon ko ang aking mukhang sa unan. Hindi pa ako nag kakaganito kahit kailan until I found myself searching 'VWN' sa facebook.

'Sorry we didn't find any results finding this search'
Yan yung lumabas, huminga na lamang ako at nanahimik.

Halos mapatalon ako ng tumunog ang aking cellphone. Mabilis ko iyong kinuha at tiningnan.

09357397410 is calling.........

Holy crap! Who's this unknown number. Umupo ako sa kama at agad ko itong sinagot.

"Hello" sabi ko, but after a few seconds walang sumasagot. "Who's this?"

"Is this Micoline Samira Faelnar?" tanong niya. "Yes, Speaking" I answered. "Who's this?" I ask him again.

"Tori Arcega" sagot niya.

'Toti Arcega' his name is not familiar and wala akong kilalang mga Arcega.

"Anong kailangan mo at saan mo nakuha ang number ko Mr.?"

Humalakhak siya. "Teka lang miss, andito lang ako para tanungin ka kung pwede mong gawan ng gown ang pinsan ko for her debut at para sagutin ko ang pangalawa mong tanong nakita ko sa isang ad ang name and contact number mo" ani niya.

"Yes, magagawan ko ng gown ang pinsan mo but, Let me clear it to you Mr. Arcega, mahal ako mag pabayad ng gown but I will assure you na ito ay maganda at hindi kayo mag sisisi sa kalidad at kung hindi niyo afford yung presyo ko, I'm sorry sa iba nalang kayo magpagawa" sagot ko.

"I know, hindi ka naman magiging sikat na designer kung hindi maganda ang mga gawa mo and don't worry sa pangbayad anytime pwede ko sayong ibigay so it's a deal?" tanong niya pa.

"Deal, so kailangan kong masukatan ang pinsan mo, kailan siya free and saan kami mag kikita?" I ask him.

"Ganito nalang Ms. Faelnar since you don't know my cousin's house, so susunduin na lang kita sa house mo, can you send to me your address" ani niya.

"Okay"

Papantayin ko na sana nang may sabihin pa siya.

"See you tomorrow, Goodnight Micoline"

And then he hang up.

--------------------------------

Don't Forget to Vote, Comment and Share! Thank you very much.

~greenppy