One Shots: An ADNBookClub Writing Challenge

After!

By: IamDhags

(Maine's POV)

Nayakap ko ang akin sarili dahil sa lamig na yumayakap sa'kin katawan. Ang malakas ng hampas ng alon sa dalampasigan ay parang isang musika na nakakapag pagaan ng pakiramdam.

Ipinikit ko ang akin mga mata para damhin ang masarap na hangin at mala musika na lagaslas ng tubig.

"I'm sorry." Naidilat ko ang akin mata, ng naramdaman ko ang pag tabi niya sa'kin sa dalampasigan.

Imbis makagaan ng loob ang kanyang sinabi, nakadagdag pa ito sa sakit na akin nararamdaman. Imbis na pansinin siya pinag patuloy ko lang ang panunuod ng pag lubog ng araw.

At taimtim na pinag darasal na sana, kasabay ng pag lubog ng araw ay ang pag kawala nitong nararamdaman ko.

"Alam ko walang kapatawaran ang ginawa ko sayong pag iwan at pag talikod sa'kin pangako." Ramdam ko ang sinisiridad sa kanyang boses. "Pero sana maintindihan mo kung bakit ko.."

I wiped my tears and look at him. "Ganyan naman lagi Richard eh. From the start ako na lang lagi ang kailagan umintindi sayo, ako na lang lagi ang kailagan ang mag aadjust sa relasyon na to Alden?" Marahas kong pinunasa ang akin luha.

Malungkot ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin. "Kaya nga nakikiusap ako sayo Maine, sana intindihin mo ulit ako. Alam ko marami akong nagawang pag kakamali at kasalanan sayo. At may karapatan kang magalit sakin."

Tumawa ako ng nakakaloko. "Ayan ka na naman sa paawa sa speech mo? Simula high school pa lang tayo ganyan ka na."

"Please Maine, not now." Awat niya sa akin na nag painit ng ulo ko.

"Alden, nag gagaguhan ba tayo? Your asking me to understand you? Kahit nasasaktan na ako, kahit pinag mukha mo akong tanga, seven years mo akong, kahit na Seven years mo ako pinaniwala sa pangako mo, nakuwa mo pang humarap dito sa akin at makiusap na intindihin ka, pag katapos ng pitong taon na walang sulat o tawag man lang?" Galit kong wika sa kanya. "Ang kapal kapal ng mukha mo Alden alam mo ba yun?" Sabi ko sa kanya. "Pag katapos ng mga ginawa mo sa'kin ito ka at makikiusap na intindihin ka." Napailing na lang ako sa sama ng loob sa kanya. "Tapos na ako magpaka tanga sayo. Tapos na ang pitong taon ko na pag hihintay at pagiging bulag sa pag mamahal sayo. Kaya mag hanap ka ng babae na iintindi sayo. Oh sorry, nakahanap kana pala kaya nga andito ka at nag papaawa sa'kin ngayon dahil sa kinukunsesya ka."

Hindi na siya sumagot sa'kin sinabi, sa halip naupo lang siya sa akin tabi at pinag masdan ang papalubog na araw. Having him here besides me is like a knife na tumatarak sa'kin puso hanggang sa mamatay ako. Sabayan pa ng mga alala namin simula nung high school, mapapatanong na nga lang ako sa'kin sarili kung anong nangyare sa'min dalawa at nauwi sa mapait at puro sa kitan ang maganda namin samahan noon.

Samahan na gusto mong balikan pero nasaaaktan ka sa tuwing naalala mo ito. Sabi nga nila memories of the past makes you smile and makes your heart flutter, pero sa'kin hindi. Memories from the past makes my heart ache.

After all the love and happy memories, here comes the pain and sadness.

Napabuntong hininga ako at muling niyakap ang mga tuhod habang naka patong ang akin baba dito.

"Alam niyong dalawa bagay talaga kayong dalawa, sigurado ba kayo na mag kaibigan lang kayo?" Tanong ni Aling Rosa.

"Hindi pa niya ako sinasagot Aling. Rosa eh." Pabirong sagot ni Alden.

Agad ko naman siyang siniko at masamang tinignan. "Hay nako, Aling. Rosa, ni hindi nga nanliligaw yan." Sagot ko sa matanda.

Tinignan niya si Alden at umiling. "Di ka naman pala nanliligaw eh, pano ka sasagutin niya. Sige ka baka maunahan ka ng iba." Iling iling iyang wika.