Taken By The Beast || Yoonmin

Κεφάλαιο 12

Λίγες ώρες είχαν περάσει και ο Jimin ακολουθούσε τα μικρά πράγματα που του έλεγε ο Yoongi. Συνέχιζε όμως να μην κάνει τιποτα σωστά και ο Yoongi να τον μαλώνει για αυτό.

Ο Jimin Φυσικά προσπαθούσε όσο πιο πολύ μπορούσε, αλλά μερικές φορές ούτε αυτό είναι αρκετό.

○ ○ ○ ○ ○ ○

"Ο Παναγία μου, είπα τον πράσινο γαμημένο φάκελο!" Ο Yoongi ανακάτεψε τα μαλλιά του από την απογοήτευση του, το πρόσωπο του κόκκινο από τον θυμό του Και μερικές φλέβες είχαν εμφανιστεί πάνω στα χέρια τους καθώς έγραφε επιθετικά στον υπολογιστή, χτυπώντας το πληκτρολόγιο. O Jimin ήταν έτοιμος να γυρίσει από την άλλη για να πάρει τον άλλο φάκελο όταν άκουσε έναν δυνατό θόρυβο από το γραφείο, που βρισκότανε πίσω του. Γύρισε και είχε τον Yoongi με μία κουρασμένη έκφραση να τρίβει το κούτελο του. Έβριζε σιγανά καθώς ο Jimin απλός στεκόταν εκεί.

"Αϊ στο διάολο..!" Μούγκρισε και έσπρωξε τους φακέλους με τα χαρτιά μαζί και με όλα τα πράγματα που βρισκόντουσαν πάνω στο γραφείο του. Ο Jimin πάγωσε ακούγοντας τα πράγματα που έπεφταν με φορά από το γραφείο και μη ξέροντας τι να κάνει.

"Τ-τι έγινε?"

"Απλός πηγενε φέρε μου το μεσημεριανό μου." Μουρμούρισε με ένα ενοχλημένο ύφος.

"Τι θα γίνει με τον πράσινο φακελ--"

"Να μην σε ανησυχεί αυτό!"

"Είστε σίγουρος ότι ο-όλα είναι ενταξ--"

"ΑΠΛΟΣ ΦΕΡΕ ΤΟ ΓΑΜΙΜΕΝΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ SEOKJIN." Φώναξε και σηκώθηκε πάνω. Ο Jimin πάγωσε άλλη μια φορά από τον φόβο του, καθώς ένιωσε κάτι στο κάτω μέρος του στομαχιού του. Περπάτησε γρήγορα στην πόρτα για να πάει στην κουζίνα. Έμεινε έκπληκτος όταν είδε τον Seokjin να στέκεται ήδη έξω από την πόρτα.

"S-Seokjin-hyung!"

"Έλεος Yoongi, τι έπαθες πάλι?" Ρώτησε.

"Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό." Μουρμούρισε και κάθισε πάλι κάτω στην καρέκλα του . "Απλός σε παρακαλώ, φέρε μου κάτι να φάω επιτέλους."  Ο Yoongi είπε ακούγοντας κάπως απεγνωσμένος καθώς έβαλε την μούρη του στα χέρια του.

"Συνέχεια τρως μέσα στο γραφείο σου Yoongi!" O Seokjin κούνησε το κεφάλι του "Γιατί να έχεις μια μεγάλη τραπεζαρία αν δεν την χρησιμοποιείς?" Άφησε μια ανάσα και γύρισε την καρέκλα του από την άλλη.

"Θαυμάσια. Δεν αφήνεις αυτό το γραφείο ποτέ." Είπε απότομα "έλα να φας στην τραπεζαρία. Είναι λες και υπάρχουν φαντάσματα εκεί από την τόση ησυχία που υπάρχει."