The Lost Powerful Princess

Chapter 1

SOPHIA POV

I am here crying at namimilipit sa sakit. Habang umuulan at kumikidlat pinilit kong tumingin sa kalangitan.

"Panginoon ano pong naging kasalanan ko? bakit po niyo ako pinarusahan ng ganito?!" sigaw ko.

Ngayon lang ako nagalit, nasaktan at nawalan ng pag-asa sa buong buhay ko.

Minamasdan ko ang mga magulang kong wala ng buhay sa kanilang mga upuan sa loob ng sasakyan. Naninigas na ako sa lamig at sakit ng sugat na natamo ko, but even the clouds can't hear me crying that it keeps on pouring down raindrops which caused a lot of pain in my wounds.

Malapit na akong mawalang ng malay, diko na kaya. Napahiga na lang ako and then I lost consciousness.

SONWEO POV

I am driving my car after they sent me into a mission on the human world to get the princess but I failed.

Binilisan ko takbo ng sasakyan ko sa inis pero bigla akong napahinto ng namasdan ko ang malaking usok na nanggagaling sa di kalayuan kung saan ako ngayon. Umuulan pero bakas parin ang usok na nanggagaling sa kung saan man.

unti-unti akong lumapit kung saan yung usok at napatigil ako ng makita ang saksakyang nakataob sa daan. Walang bakas na kung sino man ang bumangga but based on what happened on the car it is severly damaged that means only one thing may nagpasabog nito.

Lumapit ako sa isang babae na di kalayun sa kung saan ang sasakyan.

tinignan ko ang pulso niya at naramdamang buhay pa siya. Binuhat ko siya agad dinala sa sasakyan ko, tinangal ko ang coat ko at pinatong sa kanya.

aalis na sana ako ng may narinig akong humihikbi, napatingin ako sa sakyan.

I went closer to the car, I saw a woman and a man. The man is already dead dahil puti na ito pero napatingin ako sa babae at humihinga pa siya. Hinawakan ko agad ang kamay nito.

"Ma'am?" tanong ko. She slowly opened her eyes and she smiled kahit may luha na sa mga mata niya.

"Saaaa... lama...t. Iho ika..w na. bahala sa anak namin. paumanhin di....nam..in siy..." bago paman matapos ang sinasabi niya nawalan na siya ng hininga.

I bowed my head and silently prayed for their souls as I closed the woman's eyes. Bumalik na ako sa loob ng sasakyan and look at the girl habang tinatawagan ko ang skwelahan para pumunta dito at tignan ang nangyari.

I immediatly tear down yung dress niya. No choice , I have to look if she is severly injured dahil duguaan siya. Nakita ko na sa balikat ang malalang sugat niya at galos na yung sa iba. Buti na lang.

I cleaned the wound with the power of water then nagdrive na ako papunta sa skwelahan at buti na lang malapit kami sa Academy dahil kung hindi diko magagamit ang powers ko. I dont have healing powers, that is why I need to rush back sa academy to fully heal her. Pinastop ko lng yung dugo na nawala sa katawan niya and cleaned her wounds to avoid further infections.

Nakarating na kami sa school at nagpark agad ako. I carried her and teleported sa hospital wing ng academy. The healers quickly assist me without questions dahil they know I don't speak that much and baka mapagsalitaan ko lng sila ng masama. Hinihintay ko kung ano nangyari as I keep thinking yung sinabi nung babae kanina.

"FUCK! nakalimutan ko." sabi ko at nagteleport agad sa Headmasters office.

"Sonweo narito kana. anong nagyari at bakit may mga dugo sa damit mo?!" biglang sigaw ni headmaster.

"Paumanhin po pero may nangyaring aksidente sa daan papasok dito. Patay na po ang babae at lalaking nasa loob ng sasakyan pero naligtas ko po ang isang babae na sa tingin ko tumilapon palabas ng sasakyan, naroon po siya ngayon sa hospital." sabi ko.

"kailangan na malinis iyon agad at malaman kung anong nangyari baka may pumasok na mga bagong estudyante na at makita pa nila." sabi ni headmaster.

"nagpadala na po ako ng kasamahan ko doon at sa tingin ko po nagbabanta na po sila" Sabi ko.

"Kung ganoon, kailangan natin mapagusapan ang mga susunod na hakbang na gagawin natin para mapahigpit ang proteksyon ng bawat isa sa paraalan sa lalong madaling panahon."

Nagtelelort ako agad papuntang hospital wing pagkatapos ng usapan namin ni headmaster.

"Sonweo buti nandito kana. may nangyari pong.." sabi nang isang nurse pero bago pa siya matapos nagsalita na ako.

"cut the long intro. anong nangyari sa kanya?!" sigaw ko. nakakainis eh andami pangsinasabi bakit dinalang niya sabihin ng deretso. Alam naman nila na ayaw ko nang hindi straight to the point.

It is so stupid to get angry for that reason pero naiirita ako at the moment at madami iniisip, hindi tama pero bahala na.

Linapitan ako ng isa pang nurse na nagsabing puntahan ko siya at hinatid ako sa isang kwarto.

Binuksan ko ang pinto at tumingin sa nakatayong babae na nakamasid sa bintana.

"Ok kanaba, may masakit paba sa iyo?" tanong ko sa kanya. Di siya nagsalita at patuloy na tumitingin sa labas.

"Ako nga pala si...." She cut me off and told me something I didn't expect na alam niya.

"Jay Sonweo. Isang water manipulator pero may kakayahan na kontrolin ang apoy. teleportation, mind reading, telapathy and invisibility. Anak ng Queen sa Fire Kingdom pero dahil Hari ng Water Kingdom ang naging kabiyak ng iyong ina. Kaya mong kontrolin ang dalawang elemento at di na nakakapagtaka na madami pang kapangyarihan na taglay mo." Mahaba niyang sabi.

Nagulat ako habang binabangit niya ang mga iyon.

Paano niya alam lahat ng iyan, isa lang ang may kakayahan malaman ang mga bagay kahit hindi pa nahahawakan at natitignan.

Ang nawawalang prinsesa ang nabiyayan ng ganoon kalakas na kapangyarihan, hindi kaya siya ang prinsesa?

Masyado pang maaga para magconclude ng mga bagay.

SOPHIA POV

Siguro nagtataka siya kung paano ko nalaman, hindi ko alam ipaliwanag logically pero bigla na lang lumabas sa isip ko ang mga impormasyon tungkol sa kanya habang papalapit siya. Pati ang mga nurse na nasa loob nitong kwarto kanina nakita ko din kung sino-sino sila.

Nagtataka ako sa mga nangyayari sa katawan ko, naramdaman ko na lang yung enerhiya sa katawan ko nung pagkagising ko.

Kapangyarihan, eto ba ang tinutukoy ni mama?

Naguguluhan ako pero kailangan kong kumalma dahil alam kong hindi maganda kung hindi ako nakakapagisip ng maayos.

"Miss, ano ang pangalan mo?" tanong niya.

Nanatili akong nakatingin sa labas. Ganito pala dito sayang hindi ko man lang nagawang magpaalam at diman lang naipakitang masaya ako sa ganda ng lugar na ito sa aking mga tinuring na magulang.

May pumatak na luha sa mata ko kasabay ng pag-ulan na naman ng kalangitan. Doon ko nalaman na konektado ako sa kung ano ang nangyayari sa lugar na ito.

Sino ba talaga ako at bakit ganito ang nangyayari sa akin?