NICO JAY NATIVIDAD.
- 7:13 pm -
I barged into Ben's house. Madilim. Hindi bukas ang ilaw.
Sa totoo lang, medyo nagdududa ako na baka umalis siya. Na baka may pinuntahan lang siya.
Pero hindi. Magkasabay kami kagabing umuwi at hanggang ngayon, hindi ko talaga nakita na nagbukas ng bahay. Hindi rin naman siguro siya makakaalis ng hatinggabi. Alam kong hindi niya gagawin 'yun.
Pagkapasok na pagkapasok ko sa kanyang bahay ay hinanap ko kaagad ang switch ng ilaw ng bahay nila gamit ang camera flash ng phone ko. I turned it on nung makita ko ito. That's when I finally confirmed na hindi siya umalis dahil hindi nakalock ang kaniyang pinto.
Naglakad ako papasok sa loob. Sinubukan kong pumasok sa isang kwarto ngunit walang tao. Marahil hindi ito ang kanyang kwarto.
Sinubukan ko namang pumasok sa kasunod na kwarto. Bahagya itong nakaawang. Kaya siguro hindi ko agad ito napansin dahil nasa isle ito malapit sa sala.
Pagkapasok ko sa loob, hindi ko pa man nabubuksan ang ilaw ay napansin ko nang may nakahiga sa kama.
"Ben..?"
Dali-dali kong hinanap ang switch ng ilaw ng kanyang kwarto at binuksan ko kaagad ito. Halos manghina ako sa nakita ko.
It was Ben, lying in his bed. Nakamulat ang kanyang mga mata. Mayroong dugong tumutulo mula sa kanyang ilong papunta sa pisngi.
Halos mablangko ang utak ko sa nakita ko.
What is happening to him?
"Sino yan?" He asked, his voice weak.
I suddenly felt anxious and worried at the same time. Dali-dali akong lumapit sa kanya at tiningnan ko ang mga mata niya. Gamit ang aking panyo ay pinunasan ko ang dugong tumutulo mula sa kanyang ilong niya. Bahagya na itong namumuo sa kanyang pisngi.
"A-ako 'to, Ben. Kilala mo naman siguro ako, 'diba? Ano 'to, anong nangyayari sa'yo?" I asked him worriedly.
Hindi siya tumingin sa akin. Nakatulala lamang siya sa kisame ng kanyang kwarto.
"Sino ka...?" Mahina niyang tanong.
Lumapit pa ako sa kanya at hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi.
"Ben, tumingin ka sa akin." I asked him.
Iginawi ko ang mukha niya upang magpangita ang aming mga mata. Ngunit hindi talaga siya makatingin ng diretso sa akin. Nakatitig lang siya sa kisame.
"Hindi kita makita. W-wala akong makita." Sabi niya.
Parang bigla akong nanlumo sa narinig ko. I suddenly can't find words to say. Patuloy na nagpo-proseso sa utak ko ang sinabi nya.
"A-ano?"
"Hindi kita makita, sabihin mo sa akin kung sino ka." He said.
Saglit akong natigilan sa sinabi nya.
"Ben, si Nico to.. sabihin mo sa akin kung anong nangyari. Should I call an ambulance?" Tanong ko.
BINABASA MO ANG
A Love That Never Fades ☑️
General Fiction[BXB] 🟢 Ito ang mga luha ko. At kahit gaano karaming luha na ang mailuha ko -- nakikita at nakikita ko pa rin siya na nakangiti sa akin. Malinaw. Maliwanag. Masigla. Punung-puno ng kulay. Ito lang naman ang gusto ko. Ang muling makita ang ganda ng...
