Merhaba arkadaşlar bu benim ilk romanım ve çok mutluyum . Yeni şeylere adım atmanın heyecanındayım.
Hayat insana herzaman birşeyler öğretir kimine acı çektirerek kimine mucizeler vererek
Hayat Buse'den sevdiklerini aldı Buse'ye acı sancılar çektird...
O kadar yorulmuşumki koltuğa kendimi atıp telefonumu elime aldım sosyal medyada gezinirken Ekin'in yeni bir story attığını gördüm hemen tıkladım sevgilisiyle ellerini çekip atmışlardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dakikalarca attığı storyi izledim Ekin'in elleri o kızın avuçlarının arasındaydı sonra telefonun ekranına gözyaşlarımın düştüğünü gördüm. Gözlerimi sildim telefonu kapatıp kenara koydum. Ağlamaktan üzülmekten çok yorulmuştum artık daha fazla üzülmek yoktu şimdi daha güçlü olacaktım derin derin nefesler alıp verdim.
Odama gidip üzerime rahat birşeyler giydikten sonra mutfağa girip yiyecek hazırladım kendime , oturup yemeğe başladığım sırada neşeli bir şarkı açtım mutlu olduğuma inandırmaya çalışıyordum.
Kapı çaldı yerimden dans ederek kalktım kapıyı açtım gelen annemdi Beni hiç bu kadar pozitif görmemişti birkaç haftadır şimdi şaşırmıştı bu halime
"Hayırdır Buse çok mutlu görünüyorsun meleğim "
Tüm kalbimle anneme sırıtarak
"Artık böyle, üzülmeyeceğim yani Ekin'i arkadaşım olarak görmeye çalışıyorum"
" En doğru kararı vermişsin"
deyip kocaman kucakladı sonra birlikte masaya oturup birşeyler atıştırırken aklıma babam gelmişti
"Anne babamın mezarı neden bu şehirde değil?"
Annem gerçekten şaşırmıştı suratıma boşboş bakıyordu hiç birşey söylemeden vakit mi kazanmaya çalışıyordu yoksa hazır mı hissetmiyordu Sonra yüzündeki bozulmayla
"Şey Buse nerden çıktı şimdi bu"
Babamla ilgili pek fazla konuşmazdık çünkü annem çok fazla yıpranıyordu bu yüzden bugüne kadar anneme pek soru sormamıştım ama aklımda soru işaretleri vardı
Neden babamların akrabalarından hiç kimseyle görüşmüyoruz? Hatta tanımıyorum bille Neden babamın hiç fotoğrafı yok? Babam hangi şehirliydi? Ne iş yapıyordu?
Hiç birinin cevabı yoktu bende annem babamla ilgili şeyleri anlatmazdı bana ama insan babasını merak eder değilmi?
Babamla ilgili tek bildiğim şey isminin Ömer olması birde mezarı vardı şehrimize otuz kilometre uzaklıkta bir kasabada on beş yaşındayken anneme çok ısrar etmem üzerine bir kere gitmiştik.
Annem babamı çok seviyordu ara sıra annemi sessiz sessiz ağlarken görüyordum. Babamın hiçbir akrabasıyla görüşmüyorduk Babaannem, dedem, amcam, halam yıllarca hiçbiriyle görüşmedik varmı bile bilmiyorum annem üzülmesin diye hiç bir zaman sormadım.
Babam ben doğmadan ölmüş sonra annem beni doğurduktan sonra çalışmaya başlamış yıllarca para biriktirdi. Dört yıl önce bir caffe açtık küçük bir caffe ama geçimimizi sağlıyoruz. Annemin akrabalarıyla da görüşmeyiz pek fazla Anneannem altı sene önce gelmişti bize ondan sonra birdaha gelmedi. Annemle telefonda konuşuyorlar ara sıra annem bize iki kişilik bir hayat kurmuştu bende hiç sorgulamadan yaşıyordum.
