Merhaba arkadaşlar bu benim ilk romanım ve çok mutluyum . Yeni şeylere adım atmanın heyecanındayım.
Hayat insana herzaman birşeyler öğretir kimine acı çektirerek kimine mucizeler vererek
Hayat Buse'den sevdiklerini aldı Buse'ye acı sancılar çektird...
Okula gittiğimde Buse mahcup bir halde bakıyordu bana dünkü söylediklerinden dolayı ona kızacağımı ya da küseceğimi düşünüyordu.
Dolunay'ın beni sevmediğini söylemişti ama ben adım gibi eminim Dolunay'ın beni sevdiğine Buse'nin söylediğine fazla takılmadım
Buse neden böyle şeyler söylemiş olabilir ki? Belki de Dolunay'la sevgili olduktan sonra onu biraz fazla ihmal etmiştim kıskanıyor olabilir mi?
Kaynanayla gelin arasında kalmış damatlar gibi hissediyorum kendimi Buse'ye baktıktan sonra
"Buse biliyor musun Dolunay'la barıştık"
Buse'nin vereceği tepkiyi çok önemsiyordum önce biraz suratı düştü sonra yalancı bir gülümsemeyle
"Öyle mi çok sevindim"
Ders zili çaldı herkes yavaş yavaş yerlerine yerleşti iki dakika sonra hoca derse girdi Son günlerde derslerle arama biraz mesafe girmişti bu açığı hemen toparlanmalıyım doğru dürüst dersleri dinlememeye başladım.
Kafam gerçekten çok karışıktı Buse'nin bizi kıskanıp kıskanmadığını çok merak ediyordum ama buse beni hangi sıfatla kıskanabilir ki?
Tabii ki görümce sıfatı ile aksini düşünmek bile istemiyorum Buse ile benim aramda bir şey olması imkansızdı. Buse'nin böyle bir şey şeyi aklından geçirmeyeceğini bile biliyordum
Kardeşim dediğim bir kızın bana aşık olması çok saçma olurdu. Kafamdaki bu aptal düşünceleri çabucak bir kenara bırakmalıyım Buse bunları duysa gerçekten çok üzülürdü yine de Buse ile arama biraz mesafe koymayı düşünüyordum ama vereceği tepkiyi kestiremiyordum
Kafamdaki düşüncelerle dersler birer birer aktı çıkış zili çaldı çantamı toparlamaya başlarken Buse'ye onunla arama mesafe koymam gerektiğini nasıl söyleyecegimi düşünüyordum ama uzatmanın gereği yok
Buse'nin yanına gittim bir şey konuşmamız gerektiğini aşağıdaki okul bankada bekleyeceğimi söyledim aşağıya indim bankta oturmaya başladım bir iki dakika sonra Buse geldi ve karşıma oturdu
"Buse sen benim en yakın arkadaşımsın bunu biliyorsun değil mi senin için yapamayacağım hiçbir şey yok"
"Tabii ki biliyorum Ekin de durup dururken bu nereden çıktı"
Benim için çok zordu ama yapmalıydım ona bunu söylemeliydim durup dururken soğuk yapmak yerine bu ikimiz için de iyi olacaktı
"Sence de biraz aramıza mesafe koymalı mıyız?"
"Ne diyorsun Ekin nereden çıktı bu? Dünki söylediklerimden dolayı mı?"
"Hayır tabii ki de"
"Evet evet onun için sırf sevgilin hakkında düşüncelerimi söyledim diye dört yıllık en güzel dostluğumuzun arasına mesafe mi koyacaksın tamam Ekin sen kafanda tasarlamişsın zaten hoşça kal"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dedi ve yanımdan öylece çekip gitti daha hiçbir şey dinlemeden gitti acaba yapmamalı mıydım? Ne gerek vardı ki böyle bir şeye zaten artık Dolunay'da sorun etmeyeceğini söyledi. Kendimi Dolunay'a ispat etmeye mi çalışıyordum?
Bomboş okulun bankamdan kalktım ve eve doğru yürümeye başladım eve yaklaşmışken Dolunay'la tanıştığımız şu market'in önünde durdum kendime atıştırmalık bir şeyler almak için markete girdim birkaç tane kek alıp kasaya doğru yöneldim kasada bir amca ve arkasında Dolunay vardı yine kulağında kulaklık sırayı bekliyordu yavaş yavaş yaklaştım amca marketten çıkıp gittiğinde sıra d Dolunay'daydı ama yine o telefonla oynuyor bu sahne tanıdık geldi mi?
İnanır mısınız kasiyer bile aynıydı Ben sırıtırken kasiyer şaşkın şaşkın bana bakıyordu sonra Dolunay'ın kulağındaki kulaklığı yavaş yavaş çektim Hızla arkasını döndü göz göze geldik
"Aşkım hadi hızlı biraz dedim"
"Tamam bitanem"
Dedi ve elindekileri kasiyere uzattı kasiyer donmuş bir şekilde bize bakıyordu büyük bir kahkaha attıktan sonra
"Haklısın abi ama bizde böyle"
Dedim ve atıştırmalıkların parasını ödeyip birlikte marketten çıktık kasiyer hala arkamızdan bakıyordu
Birden konuyu açtım
"Dolunay Buse'ye aramıza mesafe koymamız gerektiğini söyledim o da sinirlendi"
"Neden böyle bir şey yaptın ben sana onu sorun etmeyeceğimi söylemiştim"
"Bizi kıskandığını düşündüm"
"Aslında ilk başta ben de öyle düşünmüştüm ama biz küsken attığı mesajdan sonra öyle olmadığını anladım hatta bize o barıştırdı bile diyebilirim sana söylemeyecektim ama senden saklamam "
Çok şaşırdım Buse Dolunay'a mesaj mı atmıştı? Dolunay telefonunu çıkardı ve Buse'den gelen mesajı gösterdi Benimle barışmasını ve bu mesajı attığını bana söylememesini yazıyordu
Allah kahretsin! Benim düşündüğüme bak kızın yaptığına bak sırf ben üzülmeyeyim diye Dolunay'la aramızı yapmıştı. Şuan utancımdan yerin dibine girebilirim...
Peki Buse'ye kendimi nasıl affettirecekttim? Hemen cebimden telefonu çıkardım Buse'yi aramaya başladım ama telefonunu açmıyordu ben onun yerinde olsam yüzüne bakmazdım
Dolunay'a alelacele veda edip hemen Buse'lere gittim kapıyı Nermin teyze açtı "Nermin teyze Buse'yi görmem gerekiyor" "Ne demek Buse'yi görmem gerekiyor? Buse yanında değil mi bana mesaj atmış Anne ben bu gece gelmeyeceğim arkadaşlarla takılacağım diye"
"Allah kahretsin!"
"Oğlum Buse nerede?"
"Biz biraz tartıştıkta ama sen sakin ol bulacağım onu"
Dedim ve Nermin teyzenin yanından uzaklaştım Nereye gitmiş olabilir? Sakin olmalıydım Telefonmu çıkartıp Mehmet'i aramaya başladım Mehmet telefonu açtıktan sonra durumu özetledim
"Ekin gerçekten kıza nasıl böyle birşey söylersin lan biz kardeşiz Buse bizim en yakınımız nasıl seni kıskanacağını düşünürsün"
"Ne desen haklısın ama şimdi Buse'yi bulmamız lazım park caffenin önündeyim hemen gel"
"Tamam geliyorum"
Mehmet telefonu kapatıktan on beş dakika sonra yanımda oldu Buse'nin nerede olabileceğini düşündük pes salonunda olabilirdi oraya gittiğimizde yoktu pizzacıya gittik ama ordada yoktu Beraber takıldığımız bir kaç yere daha baktık ama yoktu yer yarıldı da sanki içine girdi
Akşam saat on olmuştu Nermin teyze ara sıra arıyordu bizde bahanelerle geçiştiriyorduk.
"Yok şimdide kapatmış telefonunu Ekin ya başına birşey geldiyse"
"Saçmalama oğlum kötü düşünmek yok Nereye gitmiş olabilir düşün"
Uzun bir süre düşündükten sonra benim aklıma bir yer geldi
Kayalıklar bizim dertleştiğimiz taş sektirdiğimiz kafa dağıtmak için gittiğimiz bir yerdi Hemen bir taksi çağırdık ben orda olması için dua ederken gelmiştik
Oradaydı tek başına bir kayanın üzerine oturmuş denizi dinliyordu Gökyüzüne sitem edercesine
