the 'bloody' truth behind stray kids

hoofdstuk 2

Minho's moeder vroeg: ''Waar heb jij het nou over?'' ''Ow niks hoor.'' zei Minho. Hij keek weg en ging weer eten. Zijn moeder was nogal verbaasd, maar vroeg niks meer.

Toen Jisung dat zei keek Yoon San even heel bang "Nee nooit!! Je mag niemand vertellen dat je een vampier bent en al helemaal niet je familie en vrienden". Jisung keek bedroeft en zei met een zielig stemmetje: "Maar mag ik dan zelfs Minho niet vertellen dat ik een vampje ben?" (vampje is een woord waarvan ik dacht dat jisung het wel zou kunnen gebruiken). Yoon San antwoordde: "Nee ook hem niet." Jisung keek bedroeft, maar ging er wel mee akkoord. "oke, ik zal niemand iets zeggen." Yoon San keek tevreden "goedzo, je leert het wel." toen had jisung opeens een heleboel vragen. "wat doet een vampier eigenlijk? Doen we mensen kwaad, of helpen we ze juist te beschermen tegen andere bovennatuurlijke wezens? En heb ik ook een special gave?" Yoon San begon te lachen "rustig kleintje, een vraag tegelijk. Oke vampieren leven van bloed en slapen niet en eten ook niet. Soms drinken we mensenbloed als we niet anders kunnen, maar we proberen altijd dieren te eten. We hebben ook een ziekenhuis hier in de buurt die ons bloed levert van mensen en bloed bewaren voor ons. Volgende vraag. We hebben allemaal een eigen speciale gave die niemand anders heeft, dus jij moet je eigen kracht gaan ontdekken en ontwikkelen. Met onze krachten helpen we mensen tegen de bovennatuurlijke wezens die kwaadaardig zijn." Jisung keek even verward, maar daarna begon er een lichtje bij hem branden." oooooow ik snap het, dus ik moet nu alle gaven gaan opzoeken en kijken welke gave bij mij hoort?" Yoon San knikte en glimlachte weer. "Kan ik ook vliegen?" weer knikte Yoon San. "woooooow dit is zoooo cool. Ik vind het echt fantastisch om vampier te zijn." Yoon San glimlachte bedroeft En zei: "dat denk je nu, maar als al je geliefden dood gaan en jij blijft leven, dan is er ook niks meer aan." en hij keek droevig omhoog en probeerde niet zijn zwakte te tonen. "ow en vampieren kunnen wel huilen, maar ze huilen zonder tranen." zei Yoon San toen hij zich had herpakt en Jisung weer aankeek. "ow echt? Maar gaan de mensen dan niet denken dat ik acteer? En hoe moet ik daar mee omgaan?" Yoon San zei: "dat leer je nog wel. Je moet in de avond en de nacht in ieder geval naar de vampierschool in de onderwereld waar je al die dingen leert." jisung keek verrast en vond het zo leuk dat z'n ogen begonnen te stralen. "deabak!" zei jisung toen. "I love it so much." "dit is het mooiste ongeluk wat me is overkomen." zei jisung. "dat....... Was geen ongeluk Jisung." Jisung keek geschrokken "WAT ZEG JE ME NOU? HET WAS GEEN ONGELUK? DEED JE HET DAN MET OPZET?" Yoon San zei: "rustig nou jisung, Het spijt me oke? Ik had honger en er waren geen dieren in de buurt die ik kon pakken, en jij leek me het beste, omdat jij een van stray kids' leden bent. Het maakt je cooler en populairder." jisung werd zo kwaad dat hij helemaal begon te gloeien en de vlammen uit z'n lichaam begonnen te slaan. Yoon San zag het" Nee dit is niet waar! Dit kan niet!" hij keek bang naar jisung."EN NU HE? BEN JE NU BANG VOOR ME HAH?" Yoon San zei toen: "jisung...... Je bent een feniks gemixt met een vampier......" jisung keek verbaasd "een wat met een vampier? Een feniks? Is dat die vuurvogel dinges?" "ja dat is inderdaad doe vuurvogel. Hij is heel krachtig en het komt maar één keer in de 1000 jaar voor dat een feniks met een vampier wordt gemixt en dat er een feniks bestaat." zei Yoon San En boog diep voor Jisung. "mijn heer, heers alstublieft over mij en zeg wat ik moet doen. Ik blijf aan uw zeide voor eeuwig" zei Yoon San. Jisung keek verbaasd en zei toen: "excuses aanvaard grote meneer die buigt. Ik hoop dat ik veel van u kan leren." en hij boog ook voor Yoon San.