the 'bloody' truth behind stray kids

Hoofdstuk 3

Yoon San keek verschrikt op "jisung! Dat moet je niet doen! Een feniks mag nooit buigen voor zijn onderdanen!" jisung keek op en zei "ja maar... Als ik niet buig dam voel ik me zo belangrijk en onbeschoft." hij keek een beetje bedroefd, maar stemde er wel mee in en stond weer op. Yoon San keek tevreden En boog weer diep en wachtte op een antwoord van jisung. Jisung was heel diep in zichzelf verzonken en dacht over hoe hij ooit een feniks kon zijn. Hij stond er ongeveer 2 uur over na te denken toen hij opeens Yoon San nog steeds op z'n knieën zag zitten "ow sorry Yoon San, sta alsjeblieft op. Ik wil niet op iemand neer kijken." Yoon San stond op en liep weer naar z'n eigen kamer toe. Jisung wilde eens kijken waar hij nou terecht was gekomen. Hij liep naar buiten en zag dat hij in een huis woonde dat helemaal zwart was en in een bos woonde." woooow het is hier echt suuuper mooi. Ik wed dat de anderen het ook mooi vinden, zeker Minho hyung." En hij glimlachte bij het noemen van zijn naam. Opeens hoorde hij een stemmetje in z'n hoofd die zei: "pas op voor Yoon San, hij is een slechte vampier. Geloof niet alles wat hij zegt. Ga niet mee in alles wat hij zegt. Als je denkt dat het niet koosjer is, ga diep in je gedachten graven, dan kom ik er zo snel mogelijk aan." "'m.. Maar w... Wie ben jij dan?" vroeg jisung. "ik? Ik ben je beschermengel, iedere vampier heeft er een, behalve als je een slechte vampier bent." jisung zuchtte diep van blijdschap "gelukkig ben ik een goede vampier, maar nu moet ik echt terug naar de anderen van stray kids anders worden ze ongerust." hij rende naar het huis en merkte dat hij er in een hele snelle tijd was. Hij probeerde nog een keer heel snel te rennen door naar het vliegveld te rennen. En warempel, hij deed er 20 seconden over en hij wist dat hij nu heel ver van het huis was waar hij terecht was gekomen. Hij dacht: "wooow dit is cool, kan ik ook naar huis rennen? Laten we het proberen." hij rende een kant op en besefte toen dat hij niet eens wist waar hij zat. "owja, waar ben ik eigenlijk?" hij zag een bushalte staan en keek op de kaart die aangaf waar de bus langs reed. De kaart gaf aan dat hij in Nederland zat. "woow ben ik nu helemaal naar nederland gerent? Oke hoe kom ik weer in Korea? Laten we maar gewoon met het vliegtuig gaan, dat is makkelijker." hij liep naar het vliegveld toe en bestelde een vliegticket naar Korea. Wat hij niet wist, was dat hij al gespot was door een groepje meiden. De meiden rende naar hem toe en begonnen te schreeuwen: "OMO JISUUUNGGG LOOK HEREEE PLEASEEEE! WHERE ARE THE OTHERS FROM STRAY KIDS?? WHY ARE YOU HERE?" Jisung liep snel door de meidengroep heen en probeerde een zo stil mogelijke plek te vinden. Die vond hij bij de gate van zijn vliegtuig. "jeetje wat een meiden zeg. Pfffttt ben blij dat ik daar weg ben." toen kon hij het vliegtuig in en vloog weer terug naar Korea. Toen wist hij nog niet wat hem daar te wachten staat.......

Minho was nog steeds bij z'n familie en zei tegen hun: "ik moet jullie wat vertellen...." z'n familie keek hem aan. (Zijn familie was een eeuwenoude vampierstam, maar niemand wist er iets van, ook Minho niet). "ja zeg het maar Minho." Minho haalde een diepe zucht en zei toen: "ik.... Heb een relatie met jisung...." zijn moeder was heel blij voor hem en straalde helemaal. Z'n vader was nogal bars en liet niks merken "zo zo jongen, dus het is toch een jongen geworden in plaats van een meisje? Hhmmm oke." Minho keek bang naar z'n vader "je vindt het toch wel leuk voor me toch?" z'n vader begon opeens te glimlachen "ja natuurlijk! Waarom zou ik niet blij zijn voor mijn zoon? Ik ben echt heel blij voor je." Minho zuchtte diep en glimlachte. "Dankje pap. Nou nu ga ik weer naar stray kids toe, anders worden ze ongerust over mij." zijn moeder wilde nog wat zeggen: "minho ik.... Nee laat maar." minho keek op "wat zei je mam?" maar z'n moeder zei niks meer en was vertrokken. Laat in de nacht waren zijn ouders nog aan het praten "we moeten hem het vertellen" zei z'n moeder. "nee absoluut niet! Stel dat hij het ook wil, of bang van ons wordt" zei z'n vader. "ik wil geen verstoppertje meer met hem spelen" zei z'n moeder in 'tranen' (vampieren huilen niet met echte tranen) "dat is dan jou probleem, maar hij weet nog niet dat hij er ook een is." zei z'n vader bars. "WAT?!" riep z'n moeder. "shhhhtttt, niet zo hard, hij mag het niet weten. Ik heb hem gebeten toen hij klein was en bijna dood ging. De dokters vonden het een wonder dat hij weer leefde." z'n vader was blij dat hij het eindelijk tegen z'n vrouw kon zeggen. "wat heb jij met hem gedaan?! Je hebt hem gebeten? Ik kan dat niet accepteren!" z'n moeder was zo geschrokken dat ze het hele huis onder stroom zette, want dat is haar kracht: elektriciteit. "rustig maar schattebout" "NIKS SCHATTEBOUT." Z'n vader hield een hand voor haar mond "hou je mond, hij ligt te slapen!!" z'n moeder keek boos, verdrietig en opgelucht tegelijkertijd. "Dankje dat je het me hebt verteld, nu hoeven we niet meer geheimzinnig te doen en kan hij ook gewoon met ons mee-eten."