When I Met You😍

Chapter 12

Simula noong araw na pinaalis ko si Mark, wlang araw na hindi sya pumupunta sa school.

"San, may ipapabili kaba?, tanong nya sa kabilang linya

Tinatanong nya ito dahil pupunta na naman sya sa school. Araw araw nya iyong ginagawa. Minsan, magdadala sya ng chocolates or flowers. Ang galing no? Parang nanliligaw lang.

" Ano ba, para saan naman?"

"Para sayo"

"Ano ba? Hindi ako nakikipagbiruan sayo?, singhal ko sa kanya

" I'm not kidding as well", seryoso nyang sabi

"Ewan ko sayo!!"tapos pinatay kuna ang tawag

Naguguluhan na ako sa kanya. Imbes na puputulin kuna ang ugnayan ko sa kanya, lalong napapalapit ako sa kanya dahil sa ginagawa nya. Hindi ko alam kung hiwalay naba sila ni Samantha o ano. Palagi na lang nyang sinasabi na...

"Let's just forget about her so we can start about us"

Us ba kamo? Parang wala lang sa kanya noong time na nasaktan nya ako.

Biglang naalala ko ang sinabi nya isang araw na ang nakalipas

Flashback

"San, siguro ito na ang tamang oras para sabihin ko sayo to,
s-san, ma......."

Phone rings!!!!!..

Hindi nya na tapos ang kanyang sasabihin nang may tumawag. At si Bryan iyon.

Haisttt!!!!!!ano ba kasi iyon?
Ma......maganda? Mabait?...... O........ Mahal????

Ayoko ng masaktan ulit. Gusto ko sana syang tanungin kung bakit nya ginagawa yun, pero naunahan ako ng takot.

At dahil papunta na si Mark dito sa school, nag aliw aliw muna ako habang hinihintay sya.

"Bulaga!!!!!!!"

"Anak ng......, ano ba?", sigaw ko

" Uy sorry, magugulatin ka pala", hingi nyang paumanhin

Pagkadinig ko sa pamilyar na boses na iyon, bigla akong kinabahan. Paglingon ko, Hindi nga ako nagkamali

"B-ryan???"

Simula kasi noong umamin sya, hindi na kami nagkakausap o nagkikita pa.

"B-bryan...anong ginagawa mo dito?"

"Bawal bang bumisita sa babaeng gusto ko", biro nya

Kahit na nagbibiro lang sya, may lungkot parin sa boses nya.

"Bakit nga?"

"May pupuntahan kasi ako, tapos nakita kita, so pinuntahan na kita para narin makapag sorry noong alam muna...."

"Ahm, ako nga dapat ang magsorry dahil sinaktan kita"

"Hindi mo namn kasalanan, nagmahal ka lang, but anyway sorry ulit, then we can still be friends right?"

"Oo naman, hindi nman magbabago yun", then I smiled

Bago pa ako makapagsalita ulit, bigla niya na  akong niyakap. At dahil wala namang malisya sa pagyakap nya, I hug him back.

"Thank you", masaya nyang sabi

Bago pa ako makasagot may nakita akong bulto ng pamilyar na tao sa harapan ko. Bigla akong kinabahan.

"O-oh s-sorry, did I interrupt s-something???"  Kita ko sa mga mata nya ang sakit?.......Or I just imagining things?

"Oh, hindi Mark, its not w-what you t-think", natataranta ako

Pagtingin ko ulit sa kanya, iba na ang emosyon na nakikita ko... or should I say..... Wlang emosyon....

" Nah!, its okay, U can continue at pumunta lang ako dito para ibigay to sayo"

Pagtingin ko sa hawak nya, isa iyong red velvet box. Kahit na hindi ko alam kung ano iyon, tinanggap ko parin.

"Ano to?"

"A gift for you, and by the way I'm going to Korea.....the day after tomorrow"

At bigla na lang syang umalis kahit na hindi pa ako nakapagpasalamat sa kanya.

Ano to? Para san to? Iba kasi ang ibinigay nya ngayon, dahil noon mga flowers at chocolates lang ang ibinigay nya, tapos ngayon........
Wait!!!!! Korea? Aalis sya? Iiwan na namn nya ako sa ere?

"Uy!"

"Ay sorry, nandyan kapa pala"

"Ano yan?"

"Hindi ko nga rin alam eh"

Dahil wala na kaming pag uusapan pa, nagpa alam na kami sa isa't isa.

Pagkauwi ko, dali dali kong binuksan ang red velvet box na ibinigay nya. Pagkakita ko sa laman, isa iyong gold necklace at may pendant na hugis puso. At dahil may laman ata ang pendant binuksan ko iyon.

Pagkakita ko, tumulo agad ang luha ko.

#Bitin?
#hehehehhhe
#sandratweety....😍😍😍😍