My Brother's Girlfriend

Chapter 41

"Beautiful"- sabi ko habang tinitignan syang nakaupo malayo sakin.

Hapon na at nandito kami ngayon sa labas. Nakaupo pareho sa buhanginan habang pinagmamasdan ang paglubog ng araw.

"Stop looking at me"-sita nya sa akin.

Niyakap ko ang mga tuhod ko at tinagilid ang ulo ko para mapagmasdan sya lalo.

"Annie isa!"- she warned.

"Sabi mo wala na tayo. Bakit affected ka yata sa tingin ko? "- tanong ko na ikinalingon nya sakin.

"Hindi ako affected "-she said at muling humarap sa dagat.

Napanguso ako at napangiti.

"Stop lying. Ano bang problema mo bakit ka biglang umayaw?"- tanong ko.

"I just wanted to. "- she said.

Well I'm not convinced.

"Mel yung totoo kasi"-sabi ko.

Napalingon sya sakin.

"That's the truth. I realized a lot of things nung wala ka. I realized that you're not the one I need!"- she said seriously.

Umiling ako kahit na unti unti ng nawawasak ang puso ko.

"Don't lie"- I said.

Bigla syang tumayo at binigyan ako ng pagod na tingin.

"Bahala ka. "- she said bago tumalikod at naglakad palayo.

Agad ko naman syang sinundan at hinawakan sa braso.

"What the?! Ano ba?!"- she asked pissed.

"I want the truth Mel"- I said.

Winaksi nya ang kamay ko na nakahawak sa kanya.

"The truth?, fine. Hindi kita mahal!,  I decided to be with you because of guilt Annie! Dahil ako ang dahilan kung bakit wala na ang kuya mo!"- she said. Her words was full of venom na kahit kailan hindi ko naimagine na kaya nyang sabihin.

Naguguluhan akong tumingin sa kanya.

"Why was Kuya was involved in here? "- I asked.

She chuckled a bit.

"Hindi mo ba alam?, I'm the one he's been chasing on the day he died!"- she said na parang wala lang sa kanya.

"Bakit mo inuungkat ang nakaraan Mel?, alam mong hindi ito ang hinihingi kong rason sayo. "- sabi ko not minding her story.

I don't care if it's true or not dahil ang importante ngayon sakin ay yung present. Yung kaming dalawa.

"Wala ka sakin mapapala Annie. Kaya tigilan mona ako"-she said at tinalikuran ako.

"Can you stop being a b*tch?!, hindi kana man ganto dati ah! Nasan na yung Melissa na mahinhin at always understanding na babae?"- I asked.

She stop and then she slowly face me.

"People do changed and I will only stop if you also stop doing this to me. Stay away from me. I don't need you anymore in my life. Tapos na ang pagpapanggap. It's all because of guilt. Umalis kana sa buhay ko. I don't need a kid like you in my life. "- she said that pierced through my heart.

Tinalikuran nya ako ng tuluyan at naiwan akong tulala.

Unti unti akong napaupo sa buhangin at tinanaw ang dagat. Umihip ang hangin at niyakap ko ang sarili ko.

I wanted to cry pero ayaw lumabas ng mga luha ko.
Sobrang ganda ng sunset na unti unti ng binanalot ng dilim pero hindi ko magawang ngumiti.

All of my days I've always love her since then. I've waited for three years.. I did even forgave her from leaving us behind because I love her. I did everything just to proved to her that she's my one and only.

Pero bakit?

Totoo nga yung kasabihan na "Minsan kung sino pa yung minamahal mo sila pa yung nananakit sayo"

Is this what they called karma?  Dahil ba kinuha ko sya mula kay Kuya kaya koto nararanasan?

Pero sinabi nya sakin dati na mahal nya ako pagpapanggap lang din ba yun?
Our first night together,  pagpapanggap din ba yun?

I gave her all of me, my body, mind and my heart tapos ganto lang? Buo akong nagsimula tapos matatapos akong wasak?

Tumayo ako sa buhanginan at nagpasyang pumasok.
May 2 araw pa ako. Pero kapag ako nawalan ng pag asa dahil ngayon mukhang wala na talaga, kahit bukas na bukas iuuwi kona sya.
Kesa naman magmukha akong tanga kakahabol tapos ang ending hindi kona man sya mababawi.

Pagkapasok ko wala sya sa sala. Pumanhik ako sa taas.

Just when I open the door I saw her sitting on the bed. Napalingon sya sakin.

I went straight to the cabinet to get some clothes. Maliligo muna ako bago matulog.

"Where's my phone? "-she suddenly asked.

Tinignan ko sya saglit pero hindi ko sinagot.
Tinalikuran ko sya at lumakad na papuntang pinto.

"I said where's my phone?!  Give it back to me. "- she said at tumayo na sa kama.

Pagod ko syang tinignan.

"Don't nag me tonight. Hindi pako nakakaget over sa pinagsasabi mo sakin kanina. Magpahinga kana lang"- walang gana kong sabi.

I saw her averted her gaze on the other side.

"I'm not sorry"-she said.

I smile.  A weak one.

"Okay lang. Hindi pa naman ako totally wasak. Kaya kopa. Sana matapos ko yung nalalabing araw. "-sabi ko sa kanya at lumabas na.

Pumunta ako sa maliit na kwarto at duon nag shower.

My mind was so clouded with so many things. Nagbabad pako ng ilang minuto bago lumabas at nagbihis.

Nahiga ako sa kama. Dalawa ang kwarto dito sa bahay nato. Yung isa ay ung malaki which is the Master's bedroom hayaan kona si Mel dun.

Baka mamaya may masakit nanaman syang sabihin sakin.

Pinikit ko ang mga mata ko. I'm not tired physically but emotionally soon.. Konti nalang mapupuno nako ng galit.

Hinayaan kong maglakbay ang diwa ko sa kung saan bago ako dinalaw ng antok.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

~~~~~~~~~~~~~

A/N:

Hey guys If you're reading my story please don't be mad to the characters.. It's just that it's a part of my imagination.

And don't expect my story to be like others gxg stories out there.

Soon to end nadin to. Just bear with me a little bit more okay?  😊

Thank you ❤

#TeamMelannie!!