Brein
I was playing mobile games when I saw Regie,grade 10 isang basketball player,running away from his fans.He looks tired and he's catching his breath.
May nagtext sakin but I ignore it.I am too busy to look at those stuffs.
"What's wrong?"
Regie is looking at me intently.
"Hindi mo ba alam?"
Owen came running to me.
"Bry!!!!!"
I glare at him.
"What?!!!"
"S-Si, S-Si"
Naiinis ko siyang tiningnan.
"Ano ba yun?"
"Si Rein nasagaasan nasa ospital siya ngayon critical ang lagay niya,unang tumama sa sahig ang ulo niya at sobra--"
Hindi ko siya pinatapos at dali-daling pumunta sa ospital.I find her ward pero sabi ng nurse nasa E.R. pa daw siya.
"Ang anak ko Diyos ko"
"Franceska,tahan na magiging maayos din ang lahat"
Tiningnan ko ang Mama ni Rein.Umiiyak siya at kaunti na lang ay hihimatayin na siya.Hinahagod ng Papa niya ang likod nito.Pinapakalma.Dumiretso ako sa kanila at nagmano.Tumingin ako sa bintana ng E.R. at dun ko nakitang parang inooperahan si Rein.
"Ano pong nangyari?"
Tiningnan ako ng Mama niya.
"Sabi ng mga nakakita may humaharurot daw na sasakyan na sumagasa kay Rein,hinahanap pa ng mga pulis kung sino iyon dahil iniwan lang doon ang anak ko habang naliligo sa sariling dugo"
Muling umiyak ang nanay ni Rein.
Mahigit dalawang oras ng lumabas ang doktor sa E.R.
"Kayo po ang mga magulang?"
"Opo kami po"
"Didiretsuhin ko na kayo Nay,ang anak niyo po ang nagkaroon ng matinding blood loss kaya kailangan niya pa pong masalinan.Sobrang lakas ng pagbagsak ng anak nyo kaya naapektuhan ang utak niya at may fracture ang spine niya.Sa ngayon,comatose ang inyong anak at may nakahanda naman kaming life support para sa kanya.Just approach me if may tanong pa po kayo"
Lumapit ang mga magulang ni Rein sa doktor habang ako ay pumasok sa kwarto niya.Nakita ko si Rein na may bandage sa ulo,at sobrang daming aparatus na nakakabit sa kanya.
Comatose.
"Kapag ako ba nagka-amnesia anong gagawin mo para maalala kita?"
"Ipapaalala ko sayo lahat ng ginagawa nating kalokohan"
"Tapos?"
"Sasabihin kong ako yung bestie mo"
Naluluha na akong tinignan ang kalagayan ni Rein.
"Sorry"
Hinawakan ko ang kamay niya ng mahigpit.
"Sorry because I left you.I was so selfish dahil pinabayaan kita kahit nagpromise akong hindi kita iiwan at aalagaan kita.I'm so sorry please gumising ka"
Para akong tangang naghihintay sa response niya.Pero wala akong nakuha.Nagpaalam na akong uuwi na dahil gumagabi na din.
I look at her for the second time.
Tama sila.
You'll appreciate the person once you lost it.

BINABASA MO ANG
August
ContoA short story. This short story is dedicated to my boybestfriend who leave me a long time ago.As a thank you for being there for almost three years. Month Series#1