Iemand om voor te sterven ~Finnick Odair~

《H21》

"You cannot always wait for the perfect time, sometimes you must dare to jump."

Clara beloofde om het niet aan onze ouders te vertellen, want dat zou niet heel slim zijn. Daarna ging ik terug naar Annie. Het jaar daarop probeerde ik zoveel mogelijk voor haar te zorgen, en op zich ging dat wel. Ik zelf wist mijn problemen op te lossen, omdat ik zowat gedwongen werd. Want hoe kon ik Annie helpen als ik mezelf niet eens kon oprapen? Het jaar na Annie won Johanna Mason de hongerspelen, en ik mocht haar heel erg. Ik herkende mezelf heel erg in haar, dus als ik niet met Annie of iemand anders bezig was was ik met Johanna. Meestal dronken we samen onze problemen weg. Annie werd na twee jaar terug naar District 4 gestuurd, omdat Snow eindelijk toegaf dat ze niks met haar konden bereiken. De paar maanden die ik thuis was bracht ik met haar en Clara door. In het Capitool deed ik mijn taken, en Mags was er altijd aan mijn zijde. Annie deed het beter, ze was zeker niet stabiel en dat zou ze waarschijnlijk ook nooit meer worden, maar het grootste gedeelte van de tijd was ze de Annie voor de spelen. Naast het feit dat we in zo'n gore maatschappij woonde ging het best goed. Ik had Annie, Mags, mijn gezin en Johanna. En dat was best een goede familie, voor mij. In het jaar van de 74ste hongerspelen werd ik naar huis gestuurd. Snow zei dat ik weer wat voor mezelf moest doen, ik vertrouwde hem voor geen cent maar dat betekende dat ik de aankomende tijd met mijn familie door kon brengen. Behalve Johanna, want die werd terug gestuurd naar District 7. Wij vonden het allemaal een beetje vreemd dat Snow alle winnaars terug stuurde, maar we besloten maar te genieten van onze tijd. 

Dat jaar wonnen er twee mensen; Katniss Everdeen en Peeta Mellark. Beide uit District 12, wat op zich al wonderbaarlijk was. Op dat moment, negen jaar na mijn eigen hongerspelen, voelde ik dat er iets was veranderd. Ik wist nog niet wat, maar iets was anders. 

~*~

"Die Katniss, hoe noemde ze haar nou?" vraagt Clara die op een lolly aan het zuigen is, ik kijk mijn negentienjarige zusje aan. Wat gaat de tijd toch snel. 
"Het meisje in vuur en vlam," antwoord Annie voor me, ze ligt in mijn armen op de bank. Ik kan nog steeds niet geloven dat ze nog steeds bij me is, na al die jaren houdt ze nog steeds van me. En ik ook nog van haar.

"Ik zou in mijn broek pissen van angst als ik die jurk aan had," zegt Clara, ik zie Mags glimlachen vanuit haar stoel. 
"Ja, maar jij pist van alles zowat in je broek van angst," zeg ik plagerig, Clara slaat hard tegen mijn achterhoofd. Ik grinnik zachtjes. 

"Wat zouden ze voor de derde kwartskwelling doen?" vraagt Annie, de me vanuit mijn schoot aan kijkt. 
"Maak je daar maar geen zorgen over, dat komt pas over een paar maanden," zeg ik.

"Ik geloof er niks van," zegt Clara.
"Waarvan?" vraag ik fronsend.
"Dat Katniss en Peeta van elkaar houden, het is allemaal een leugen. Ik herken een leugen als ik hem zie," zegt Clara, duidelijk voor mij bedoeld. Mijn ouders weten het nog steeds niet, en dat is maar goed ook. 

"Ik maak me geen zorgen, ik ben gewoon nieuwsgierig," zegt Annie, nog doelend op haar eerdere vraag.
"Ja, ik ook wel eigenlijk," geeft Clara toe. "Snow is een monster, maar hij is wel creatief."
"Ik denk dat Snow niet zoveel zegt over de spelen, dat zijn de spelmakers."
"Hebben ze voor volgend jaar niet een nieuwe spelmaker? Na de dood van die vent met die rare baard."
"Ja, Plutarch Heavensbee," zeg ik.

Clara haalt haar schouders op en haalt haar lolly weer uit haar mond. "Nog nooit van gehoord."
"Denk je dat hij wat aardiger is?" vraagt Annie.
"Geen idee, ik heb hem nog nooit ontmoet."

"Ik vind het wel raar dat je het aankomende jaar geen mentor hoeft te zijn hoor," zegt Clara.
"Misschien zei Snow, hij zei dat ik misschien mentor zou worden. Misschien kiest hij een keer een andere winnaar."
"Ja, die rare Bastiaan zeker. Of Eduard, dat is een gore vent."

"Misschien," herhaal ik, er zit een raar gevoel in mijn maag, maar ik kan het niet plaatsen. Het lijkt een beetje op het gevoel had wat ik had vlak voor mijn eigen loting. Toen ik wist dat ik getrokken zou worden.

"We komen er allemaal wel achter," zegt Annie. "Geduld is een schone zaak."
"Wat ben jij opeens voor een oud wijf zeg," lacht Clara, ik kijk mijn zusje waarschuwend aan.
"Sorry."
"Het is niet erg," zegt Annie, maar die vind nooit iets erg.

"Ik heb wel respect hoor," zegt Clara na een tijdje stilte.
"Voor wie?" vraag ik.
"Katniss en Peeta, ik heb respect voor hen."

A/N

Zoals jullie doorhebben zal het vanaf nu de originele boeken volgen, ik zal kleine dingen aanpassen, maar niet cruciale dingen voor de verhaallijn. Gesprekken zullen zeker niet hetzelfde zijn en sommige stukjes zullen een beetje afwijken, anders is het natuurlijk niet meer leuk voor mij om te schrijven. Ik zal zeker geen aanpassingen maken aan het plot. 

Liefs,
Janna