Ne diyerek başlasam cümlelerime bilmiyorum.
Sebebi meçhul içim içime sığmıyor.
Bir heyecan var kalbimde.
Aklımdan geçen milyonlarca düşünce..
Hepsi birbirinden bağımsız aslında.
İnsanlara kendimi yanlış ifade ettiğimi düşünüyorum.
Bu yüzden ters geliyor cümlelerim onlara.
Bir yandan korku var ruhumda, bir yandan huzur ve hüzün.
Hepsi bir arada ama karma karışık..
Bir şeylerin yolunda gideceğini düşünmek istediğimden bu halim.
Hayatımda ciddi adımlar atmak istediğimden böyle kalbim.
Mutluluğun gerçekten var olduğunu bilmek istediğimden bu inancım..
Ilkelerim, inançlarım ve kurallarım var benimde her insan gibi.
Her geçen saniyemi boşa harcıyormuş gibi hissetmek canımı sıkıyor.
Sanki hayatımı harcıyormuş ve her şeyim elimden alınıyormuş gibi..
Sorgulamaktan korkuyorum sadece.
Böyle basit ve zor olmamalı.
Bir amaç uğruna gelmiş olmayım bu dünyaya.
Kendi hayatımda yeni kapılar, yeni yollar açmalıyım.
Sadece o amacı bulmalıyım.
Çabalarım boşa olmamalı..
Bu benim hayatımsa eğer; aynı oyun hamuru gibi onu şekillendirmekte benim elimde.
Özgür olmakta, huzuru arayıp bulmakta benim elimde.
Bir yıl sonraki kendime not;
Her şey geçiyor! Az daha dayan. Seneye bugün şu an hissettiklerine pişman olup, boşuna üzülmüşüm diyeceksin. Hep mutlu ol ve gülümse..!
Şeyma BULUT
ŞİMDİ OKUDUĞUN
¤..ŞiirleR Alemİ..¤
PoetryŞiir insanın taa kendisidir. Duygularını anlatırsın en iyi dostun olur senin.Kime güveniceğini bilemezsin ama şiire güvenebilirsin. Neden mi? Çok basit bir kural. Sen derdini anlatırsın, dostun eleştirir, dinlemez, konuşur ama kâğıt ve kalem sen yaz...
