184

9~"açsana"

Mobile multimedya koyabilme şeysi gelmiş ben de Barkın'ı sizle tanıştırmaya karar verdim.
Sizin hayalinizdeki Barkın'ı değiştirmek istemiyorum, beğenirseniz bunu hayal edin beğenmezseniz takılın öyle.
-

SONDAKİ NOTU DA OKUYUN LÜTFEN.

-
MULTIMEDYADAKİ ŞARKI BENDEN OKUYUCULARIMA GELSİN. DİNLEYİN PLS.
×

Ne?

Evet verebildiğim tepki buydu. Nasıl bir kadındı bu..

Toparlanıp evin kapısını çalmaya başladım. Birkaç saniye içinde Vildan hanım kapıyı açtı.

"Konuşmak istiyorum. Lütfen." dedim ve iç çektim.

Bir şey demeden geçmem için çekildi ve kapıyı araladı.

İçeriye geçtiğimde incelemeye fırsat bulamadan Vildan hanımın sesiyle arkamı döndüm ve söyleyeceklerimi kafamda kurdum.

"Sizi dinliyorum küçük hanım." Soru cümlesi olmamasına rağmen imalı bir ses tonuyla soru sorar gibi söylemişti.

"Barkın-" diye söze başladım fakat kaldırdığı eliyle yarıda bıraktım.

"Bana acı çektirmeye mi geldin?"

Söyledikleriyle arkamdan huzursuzca homurdanan bir ses duydum ve evde yalnız olmadığımızı hatırladım.

"Bakın, öyle bir niyetim yok fakat oğlunuz-" durdum çünkü oğlunuz dediğimde kabul etmedini hatırladı. Sonuçta daha 5 dakika önce bu şekilde tartışmıştık ve tatsızlık çıkmadan istediğimi öğrenip gitmek istiyordum.

".. Yani Barkın, bir kriz geçirdi. Bunun nedenini öğrenmek için buraya geldim çünkü onunla en son görüşen kişi sizmişsiniz." Düzeltip cümlemi tamamladım.

"Benden ne istiyorsun çözemedim." Ben başka bir dilde mi konuşuyorum?

"Barkın'la ne konuştunuz?"

"Seni ilgilendirmez." Ben şu an sınanıyorum galiba.

"Bakın, Barkın'ın durumu hakkında fikir sahibi olmak için geldim. Söylediğim gibi kriz geçirmeden önce konuştuğu son insan sizsiniz." Sözlerime hiç de önem veriyormuş gibi durmuyordu. Yine de yüz kere tekrarladığım şu sözcükleri kafasına sokmakta kararlıydım.

"Konuşmak istemiyorum." Dediğine bakar mısınız?

"Sinirlerimi alt üst etmişti.

Ben akşam akşam sadece vereceği 2 kelimelik cevap için kalkıp buraya gelmiştim. Bıraktığım yemeği saymıyorum bile.

"Kapıyı göstermeme gerek var mı?" Saygı çerçevesini aşmaya yakındım. İnsan gibi konuşmak bile zordu. Direnmeyip holden geçtim ve kapıya yürüdüm.

Lanet olası bir şeyi söylemek bu kadar mı zordu.. Nefret dahi ettiği bir şey de olsa hakkında insan gibi konuşmak bu kadar mı zordu..

Düşüncelerimi bölen arkamdan bana yetişmeye çalışır gibi hızlı hızlı gelen ayak sesleri oldu. Durmadan önce başımı hafifçe çevirdim ve gelenin evdeki adam olduğunu gördüm.

Elime bir kart tutuştururken "Ben Barkın'ın dayısıyım. Aynı zamanda da avukatım. Ablamla aynı fikirde değilim fakat bu zamanlarda onun yanında olmak zorundayım. Bu konu dışında herhangi bir sorunuz veya ihtiyacınız olursa arayın lütfen. Ablamın da kusuruna bakmayın, zor zamanlar geçiriyor." Başımı eğip karta baktım.
Vural SOYDAN