𝐌𝐲 𝐡𝐞𝐚𝐫𝐭 𝐛𝐞𝐥𝐨𝐧𝐠𝐬 𝐭𝐨 𝐲𝐨𝐮 [COMPLETED]

18

'Η πίεση σου είναι και χαρά. Και οι παλμοί σου το ίδιο. Ο γιατρός είπε πως πρέπει να κάτσεις ακόμα μια εβδομάδα για κατι εξετάσεις και μετά μπορείς να πάρεις εξιτήριο.'

'Ωραια! Θες να σου φέρω κατι να φας;'

'Μπα είμαι μια χαρά!'

'Να μπω;'

Ακούστηκε η φωνή του Bambam από την πόρτα του δωματίου.

'Αχαμ! Εγώ πάω να πάρω έναν καφε'

'Τον καφέ νούμερο 28 θες να πεις...'

Έσκασα ένα πλατύ χαμόγελο και έφυγα.

Roses pov

'Είσαι καλά;'

Τον ρώτησα.

'Εγώ είμαι καλά. Εσυ είσαι καλά; Πονάς;'

Η αλήθεια είναι ότι πονούσα πολύ αλλά δεν ήθελα να το πω.

'Μια χαρά είμαι. Δεν νιωθω τίποτα!'

'Αυτό να το πιστεψω τώρα;;'

'Μια χαρά είμαι. Σε ευχαριστώ για τότε...'

Ήρθε κοντά μου και μου έπιασε το χέρι.

'Δεν θα άντεχα αν σου συνέβαινε κατι χειρότερο.'

'Rose!!!'

'Μαμά;; Μπαμπά; Τι κάνετε εδώ!;'

'Ακούς εκεί τι κάνουμε εδώ!! Ήρθαμε μόλις μας ειδοποίησε η Lisa ότι ήσουν στο νοσοκομείο! Τι έγινε; Είσαι καλά;; Γρήγορα καλέστε μια νοσοκόμα δεν είναι καλά!!'

'Γλυκιά μου αν καλέσουμε νοσοκόμα τότε θα καλέσουμε για εσένα! Σταματά με τις υπερβολές σου!'

'Εσυ πρέπει να είσαι ο Bambam. Σε ευχαριστούμε που βοήθησες την κόρη μας!'

Του είπε ο μπαμπάς μου. Ο Bam από την άλλη ήταν πολύ ντροπαλός.

'Η Rose είναι δυνατό κορίτσι. δεν την φοβαμαι!'

'Η Lisa που είναι;;'

Ρώτησε η μητέρα μου. Και οι δυο γονείς μου ήξερα για την σχέση μου μαζί της και δεν είχαν πρόβλημα. Ίσα ίσα την συμπαθουσαν. Μάλλον... την παρασυμπαθουσαν.

'Ήρθα και ε- ο!!! Κυρία Park!! Κύριε Park!!!'

'Lisa!!!! Γλυκιά μου ποσό καιρό έχουμε να σε δούμε!! Αχ δεν άλλαξες καθόλου!! ποσό ομορφινες! Καλά είσαι μια κούκλα!!'

'Χελλοου;; Είμαι και εγώ εδώ!!'

'Rosie σου έφερα καφέ'

'Και εγώ σου έφερα kimchi, ramen και ζεστά noodles.'

'Και εγώ έφτιαξα Mochi!'

'Μπαμπά ξέρεις να φτιάχνεις mochi??'

'Θα το δούμε τώρα!'

Έκαναν χώρο στο τραπεζάκι και έβγαλαν όλα τα φαγητά και τα ροφήματα επάνω.

Αρχίσαμε να τρωμέ όλοι μαζί. Βέβαια δεν μου πολύ έδιναν γιατί ο γιατρός δεν με άφηνε αλλά με ευχαριστούσε που έβλεπα τα αγαπημένα άτομα όλους μαζί.

Σαν οικογένεια.