Claim || Junior

Bölüm 3

Şaşkınlıkla bir iki dakika bekledim. Neymar parmağında bana ait olan kırmızı südyeni çevirirken yatakta yaylanarak uzanıyordu. Onun bu hali çok sinirimi bozdu. Beni görünce sırıtmaya başladı.

"Geldin sonunda" dedi yüzünü normale çevirirken. Bense kızarmış yanaklarımı saklamaya çalışıyordum. Dün askısı koptuğu için onu burada bırakmıştım ve yeni südyen alıp gelmiştim.

"Burada ne işin var?" dedim gözlerimi südyenden ayırmadan. Gözlerine baksam utandığımı anlardı. Ama ben gözlerimi südyenin üzerinden ayırmamayı tercih ettim. O da südyeni kenara bıraktı.

"Sen benim evime istediğin şekilde girebiliyorsun, ben sana ait bile olmayan bir yere girince  neden sıkıntı?" dedi pek de haksız olmayarak.

"Peki, ne istiyorsun?" dedim sakin kalmaya çalışarak.

Yataktan doğrulup düzgünce oturdu ve ellerini birbirinin arasından geçirip ciddi bir pozisyona geçti. Bu şekilde mantıklı bir konuşma yapacakmış gibi görünüyordu. Bende ciddileşip kenardaki sandalyeyi onun tam önüne çekip oturdum. Çantamı ve elimdeki poşetleri komidine bıraktım.

"Bak" deyip gözlerimin içine baktı. "Dün sana karşı olan davranışlarım için üzgünüm. James'in kardeşi olduğunu bilseydim böyle olmazdı." dedi çok normal bir şeymiş gibi.

"Bir insana karşı olan davranışların onun çevresindeki ünlü insanlara göre değişiyor mu?"dedim. Hala sakindim ama onun bu cümleleri hoşuma gitmemişti.

"Hayır, öyle değil."dedikten sonra kafasını havaya kaldırıp derin bir nefes aldı. "Sadece James ile aramın bozulmasını istemiyorum, o iyi bir arkadaş."

"Tamam, söylemem." dedim bıkkınlıkla. Zaten söylemeyecektim. Abime Neymar'ın yanına geldiğimi ne haltıma söyleyecektim? Kızardı bana neden benden habersiz gittin diye.

"Ve bir sorum var." deyip bir kaç saniye bekledi. "Neden benimle resim çekinmek istedin? Neymarzetelere benzemiyorsun." dedi.
Haklıydı. Eğer benim yerimde bir Neymarzete olsaydı şuan çığlık falan atardı.

"Hayır değilim. Ve neden çekindiğine gelirsek" diyip duraksadım. Söylemek istediğime emin değildim. "O biraz kişisel bir mevzu" dedim.

"Anladım" deyip ayaklandı. "Seninle tekrardan görüşmek isterdim." deyip gülümseyerek odadan çıktı. O an korumalarının yanında olmadığını fark ettim. Aşağıda gördüğüm adamlar geldi aklıma. Hiç umursamamıştım onları.

Kafamı Neymara çevirip yapmacık bir şekilde gülümsedim. Komidinin üzerinde duran küçük not kağıtlarından birini ve kalemi eline aldı.

"Napıyorsun?" diyerek yanına geliyordum ki. Baş parmağını dudağına bastırdı. Ben de yerimde kaldım. Neymar'ın kendi numarasını yazdığını fark ettim. Neden böyle bir şey yapmıştı? Benim soru sormama fırsat vermeden çıkıyordu. Ama aklımda bir soru kalmıştı.

"Buraya girmeyi nasıl başardın?" diye sordum sesimi yükselterek içimde gitgide artan merakı yok etmek amacıyla.

Arkasını dönerek yan yan sırıttı. "Ben Neymar, Neymar Da Silva Santos Junior" dedi göz kırparak. Ve arkasını dönüp çıktı.

********

Bu bölüm biraz kısa oldu biliyorum ama sonrakini daha uzun yazmaya çalışacağım. Kendinize iyi bakıııın :)