rozdział 7

1K 21 2

przez Kubatalia

autorstwa @Kubatalia

W drodze do domu obserwowałem Natalię widziałem że była taka nie obecna.

- Natalia

- Tak ?

- Jesteś taka jakaś smutna co jest ?

- Po prostu jestem zmęczona

- To nie wymówka

- Kuba chodź wracamy

- Natalia stój - powiedziałem stanowczo

- Eh - westchnełam ciężko

Podszedłem do Natalii i złapałem ją za ręce

- A teraz mów co jest

- Kuba martwiłam się o ciebie. Bałam się że Łukasz coś ci zrobi .

- Ale taraz jest już dobrze widzisz wszystko jest okej . A ten debil siedzi w pierdlu

- To nic nie da on jest sprytny

- Natalia spokojnie już jest dobrze - poczułem że po tych słowach wtuliła się we mnie

Bałem się o nią co prawda to nie ona została porwana ale pewnie to była dla niej większa trauma niż dla mnie.
Po powrocie do domu od razu poszedłem pod prysznic. Ogarnąłem się i wróciłem do salonu ujrzałem Natalię jak stoi zamyślona w oknie. Podszedłem do niej i złapałem za biodra.

Kiedy Kuba poszedł pod prysznic poczułam że coś jest że mną nie tak . Nie wiem coś się ze mną dzieje po tej akcji jestem zrozpaczona że człowiek którego KIEDYŚ kochałam był wstanie porwać Kube dobrze że nic mu nie zrobił ale powinien zrozumieć że kocham kogoś innego.

- Natka chodź jesteś zmęczona powinnaś się położyć

Poczułam jak złapał mnie za biodra i położył rękę na moim policzku . Pocałowałam go w usta odwzajemnił to

- Kuba ja nie mogę ciągle myślę o tej akcji

- Natuś kochanie moje już jest po wszystkim

Popatrzyłam z wielkim smutkiem w oczy Kuby widziałam że się o mnie martwi

- Martwiłam się o Ciebie

- Natalia już się dobrze nic mi nie jest

Wtuliła się we mnie i zaczęła mi płakać czułem jej ciepłe łzy na mojej klatce piersiowej