Bish, Please? You're not my style! (Hiatus)

NOT MY STYLE 1: Who is Hero Dominguez?

"How was the preparation for our big project?"

"The place that we're going to present our fashion show is already settled and some of our assign organizers is taking care of it. We already contact the other local designers who's going to participate with us." Marry explained. She's my secretary.

"What about the models?" sunod kong tanong.

"Tapos na rin po Ms. Eys kaya lang may kaunti tayong problema." napahinto ako sa pagpirma ng dokumento at tumingin ako sa kanya.

"Matagal ko na pong naipadala ung email sa Model Agency kaya lang hanggan ngayon po ay hindi pa rin po nagreresponse ang manager ni Mr. Hero Dominguez." kumunot naman ang noo ko dahil sa narinig ko. (A/N: Wala akong alam sa ganto promise.)

"Who's this Hero Dominguez?." binigyan naman ako ng nagtatakang look itong si Marry.

"Ah....Ms. Siya po yung bagong sikat na model na na-featured na sa iba't ibang magazines and commercials sa TV. Marami na rin po syang naging endorsement sa iba't ibang field sa business. Balita ko po ay natapos na rin po ang kontrata nya sa Star Company dahil doon ay maraming kompanya ang nakikipag-unahan para lang makuha siya at isa na po tayo doon. Hindi niyo po ba siya kilala?."

"Nope." mabilis naman na tugon ko. Ngayon ko lang kasi nakilala yang si Hero Dominguez. BAGONG SIKAT?!. MYGAS!. SAANG LUPALOP NA BA KO NAKATIRA PARA LANG MAHULI SA BALITA?! Kaasar ah?!.

"Kapag hindi pumayag ang manager niya sa offer natin sabihin niyo sa akin at ako mismo ang makikipag-usap." bilin ko pa sa secretary ko.

Nga pala hindi pa pala ako nagpapakilala. Ako nga pala si....

*Phone Raaaaaang...

WAIT LANG! MAY EPAL!

Kinuha ko yung phone ko sa may gilid ng mesa ko at tinignan kung sino ang tumatawag sa akin. Its him.

"EHRYL SEM VALDEZ!!!!!!!" kamuntikan ko na malaglag yung cellphone ko dahil sa biglang nyang pagsigaw!. Juicecolord!. Napairap ako sa kawalan bago ko sya sagutin.

"HUTA! BAT KA BA SUMISIGAW?! ANG SAKIT MO SA TENGA LAM MO YON?!!!" irita kong singhal sa knya at tinawanan lamang niya ako.

"HAHAHAHA! I'm sorry miles kasi naman kanina pa ko tawag ng tawag sa'yo. Hindi ka man lang sumasagot!" paliwanag nya.

"Miles, you know that I hate you, but I love you. Nasa work kaya ako!. Bakit ka biglang napatawag ha?."

Siya si Gionelle Marcos ang BFF ko. Ang tawagan namin ay 'MILES' dahil sa meron kaming LONG DISTANCE FRIENDSHIP. Napadpad kasi ako sa NY para magbakasyon ng mahigit 2 weeks because my mom force me to take a break dahil wala na daw akong time para sa sarili ko. Puro na lang daw ako TRABAHO! TRABAHO! TRABAHO!. Ayoko sanang pumayag kaya lang she already invade my building at kaladkad ng mga body guards nya yung dalawang maleta ko. Alam kong maleta ko 'yon dahil ginagamit ko 'yon kapag may business trip ako. Kinaladkad nya kong papuntang airport WITHOUT HESITATION and I was just... 'WHAT THE HELL?!'. Sino ba naman kasing hindi magugulat kung biglaan ka na lang magkakaroon ng bakasayon na hindi mo naman pinagplanuhan.

Nang makarating ako sa New York. I am was alone back then. Wala naman kasi akong kakilala doon at wala rin kaming kamag-anak na nakatira sa NY. Habang nakaupo ako sa may tapat ng counter bar there is someone who approached me at kinausap ako. Friendly naman akong tao kaya hindi ako mahirap lapitan. Sa pag-uusap namin we found out that we have so much in common kaya naging close kami kaagad. He is a Fil-Am kaya marunong syang magtagalog. Tumira sila sa Philippines until he turn 15 nagdecide na yung mga magulang nya na mag-migraine na sa NY.

After that night, nagsunod sunod na yung paglabas namin. Then, the 2 weeks came na kailangan ko ng bumalik sa Pilipinas hindi kami nawalan ng communication although malayo kami sa isa't isa. 3 years na kaming mag-BFF. Sa loob ng 3 years na 'yon vice versa kami kung sino yung dadalaw para makapag-bonding kami.