Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım sonrada duvardaki gölgeme içimde garip bir hüzün beliriverdi. Çocukluğumun, gençliğimin, anılarımın geçtiği şehri bugün bırakıyordum, bugün gidiyordum. Çoğu şeyimden vazgeçip, gidiyordum. İçimdeki acımasız taraf, "sen gitmiyorsun, kaçıyorsun." diye bağırarak beni büyük bir çıkmaza sürükledi. Yine kriz belirtileri kendini gösteriyordu hayır dedim içimden hayır en azından şimdi değil lütfen çantamın içinden ilacımı bulup ağzıma attığımda biraz yatışmıştım. Telefonumun tanıdık melodisi çalmaya başlayınca elimi cebime atıp telefonu çıkardım. Ekranda beliren isim içimi ısıtmaya yetmişti.
"Ah kızım oldu be oldu yarın için aşırı heyecanlıyım! " telefonu kulağıma götürür götürmez sesi kulaklarıma doldu.
"Ah bide beni düşün bende çok heyecanlıyım ama ufak bir işim var çok ufak onu halledince konuşalım olurmu?"belki bu yaptığım hödüklüktü ama ben böyleydim napabilirsiniz ki.
"Olur aşkım hadi kapat sen beni ararsın."
"Arayamam kontörum yok fakirlik işte sana mesaj atarım ararsın."bunu söylerken gülmeme engel olamadım onun güldüğünü de duydum ve telefonu kapattım.
İçimde hüzün yeniden beliriverdi işin zor kısmına gelmiştim kafamdaki düşünceler ile boğuşurken eve geldiğimi gördüm. Kimseye görünmeden bian önce çıkmak istiyordum evden kapıyı sessizce açıp kapatma gereği duymadan odama gittim yatağın altına sakladığım bavulları alır almaz kapıya yöneldim ama işlerim asla istediğim gibi gitmemeye devam ediyordu. Karşıma kardeşim Nisa çıkınca hemen dizlerimin üzerinde eğilip elimle susmasını işaret ettim.
"Bak ablacım ben şimdi buradan gidicem ve sen kimseye beni gördüğünü söylemeyeceksin tamammı?"diye fısıldadım.
Gözünden iki damla yaş aktı içerimdeki yangını körükledi...
"Gidiyorsun dimi babama her kızdığında dediğin gibi?"
"Evet ama sana söz geri geleceğim tamammı bana güven gel bakalım şimdi" onu kollarımın arasına aldım geride bırakmak istemediğim tek şey oydu ama istemek yetmiyordu işte. Ondan ayrılıp sessiz adımlar ile kapıya ilerlemeye devam ettim o arkamdan bakarken kapıyı çekip gitmek zor gelmişti ama şuan bu zorlu görevi geçmiştim bir taksi çevirip hava alanına gitmek istediğimi söyledim. Taksi durduğunda parasını ödeyip indim ve uçağın kalkacağı tarafa ilerlemeye başladım.
Ve bitmişti işte arkamda bırakıyordum herkesi ailemi, anılarımı ama sorun şuydu ailem ve anılarım sadece hayal kırıklığından ibaretti bu başlangıcın benim için iyi olması için elimden geleni yazacaktım şimdi gözyaşlarımı geride bırakacaktım...
Bu bir veda yada bu bir başlangıç her neyse işte onu zaman gösterecekti...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni biraz sevsene
Storie d'amoreYapayalnız bir kız hayatın ona verdiği en güzel ve tek şey kardeşi gibi görebildiği iki arkadaş... Çocuk ruhlu şımarık bir adam... Bu hikaye bir aşk hikayesi değil bu hikaye sadakat ve ihtiyaç duygusunun birleşimi ile araya gelen fazla özel bir duy...
