Kaybolan Sır

5. Bölüm.

İsabel

Babam ile birlikte arabayla eve dönüyorduk babam gergin görünüyordu. sonunda ailemden birisi benim için endişelenmişti gözlerim yaşardı doğrusu. Jeremy öldüğün den beri artık bende Yoktum sanki bu evde. Arkadaşım Jessica da kaldığım gece evdekilere haber bile vermemiştim ve annem yada babam beni bir kez bile aramamıştı. Babama Koruyuculuk hakkında bildiklerini soracaktım tam ağzımı açmıştım ki babam benden önce davrandı.

+ İsabel bugün revirde başında bekleyen çocuk kimdi ?

- Steve adında bir çocuk yeni öğrenci neden ?

+ O çocuktan hoşlanmadım , o çocukla görüşmeni istemiyorum İsabel.

- İyi ama neden ? Daha onu tanımıyorsun ki hatta ben bile tanımıyorum.

+ Tanımanada gerek yok İsabel. Görüşmeni istemiyorum işte o kadar bu konu burada kapanmıştır.

Babamın bu tavrı çok sinir bozucuydu. Evimize yaklaşmıştık bunalım dolu hapishaneme gelmiştim sonunda. Babam arabayı evin bahçesine park ederken emniyet kemerimi çözmeye çalışıyordum. Babam arabayı park etti arabadan indi ve benim kapıma doğru yöneldi. Emniyet kemerimi çözerken ellerimi tuttu ve koltuktan kalkmama yardım etti. Kendimi hem halsiz hissediyordum hemde çok bunalmış. sıkıntıdan patlamak üzereydim sanki sebebini bilmiyordum aslında. Eve girdik annem kapının sesini duydu kafasını duvardan kapı tarafına çevirdi bana baktı ona zorlada olsa Gülümsedim daha sonra kafasını yıllardır diktiği yöne yani duvara döndü ve donuk gözler ile duvarı izlemeye devam etti. Yemek yemek istemediği mi söyledim ve odama çekildim. Tabiki kimse ısrarda bulunmadı her neyse alıştım artık. evimiz iki katlı ve gösterişli bir evdi o kadar büyük olmasına rağmen bu kocaman ev bana artık o kadar dar geliyor du ki. Tek dostum yanlızlıktı ölüden farksız dım bu evde. Odama gittim üzerimi değiştirdim ve banyo ya gidip kendimi sıcak suyun rahatlığına bıraktım. Kendi odamda en sevdiğim yer banyoydu çünkü ne zaman ağlamak istesem banyo ya gelir suyun sesini açar bir köşeye siber ağlardım. Bugün hiç bir şey yapacak halde değildim  duşumu aldım havluma sarındım banyodan çıkmam ile çıglık atmam bir oldu.  Lanet olsun Steve'in odamda ne işi vardı.

Steve

İsabel e akşam odanın camında bekleyeceğimi söylemiştim neden gelmedi halâ bu kız yoksa beni ciddiye almıyor mu ? Hepimizin kaderinin bu kızın elinde olduğuna gerçekten inanamıyorum. Sorumsuz kesinlikle sorumsuz.. Banyodan ağlama sesleri geliyor. İsabel olduğu kesin. Bay Collens yemek yiyor Bayan Collens in düşüncelerini okumak gerçekten zor çünkü hiç bir şey düşünmemeyi düşünüyor.. İlginç bir aile düşünceleri okuya bildiğim gerçeği her ne kadar havalı gözükse de aslında öyle değil. Şuan İsabelin hüznünü kendi hüznüm gibi hissediyorum. Sonunda banyodan çıkmaya karar verdi büyük olay.

+ Hey neden bu kadar uzun sürdü , sana seni bekleyeceğimi söylemiştim.

- Aaaaaaaaaaghhhh !!!!

Neden çığlık atıyor ki bu kız tanrım tam bir baş belası .

+ İsabel sus , benim neden çığlık atıyorsun ? Sana zarar vermeye gelmedim.

-  Yinede izinsiz benim odama giremezsin.

+ Ah harika bir bu eksikti.

-  Ne oldu ? Sorun ne ?

+ Baban buraya geliyor çığlığın sebebini öğrenmeye.

- Ne hemen saklan dolaba gir , banyo ya gir yatağın altına gir yeter ki kaybol babam seni burada görmemeli.

İsabel kaybol dediği anda özleştim yani görünmez oldum. Ve İsabeli odada şaşkınlığı ile yanlız bıraktım.